Κείμενο: Μύριαμ Παρασκευοπούλου (Local Music Alert)
Ωραίοι ως Αθηναίοι, ωραιότεροι ως rockers, οι Whereswilder (Γιάννη Ράλλης, Βασίλης Νησσόπουλος, Αλέκος Βουλγαράκης, Μανώλης Γιαννίκιος) επέστρεψαν με το τρίτο τους ολοκληρωμένο άλμπουμ “Movement in Place” και όταν η βελόνα ακουμπήσει τον δίσκο, το πικάπ μετατρέπεται σε μηχανή του χρόνου αλλά εσύ συνεχίζεις να είσαι ένα σύγχρονο μουσικό ον του 2021.
Η πρώτη επαφή με τους Whereswilder έγινε με το κομμάτι “BO”! Πεπεισμένη πως πρόκειται για κάποιο γκρουπ από την υπέροχη δεκαετία του ’60, ρώτησα τη μητέρα μου, μήπως ο ήχος της θυμίζει κάτι κι έτσι χωρίς πολύ κόπο, μάθαινα το όνομά τους. Έλαβα αρνητική απάντηση, αλλά λίγες μέρες μετά, το μαγικό κουτί της ζωής μου, το ραδιόφωνο, μου έδωσε τη λύση. «Οι Αθηναίοι Whereswilder και το ΒΟ έρχονται στον αέρα μας», είπε ο ραδιοφωνικός παραγωγός και με μια ασυνείδητη πράξη ως γνήσιο παιδί των late 80’s πήρα την κασέτα μου και πάτησα το rec! Άκουσα πολύ το “Yearling” το ντεμπούτο άλμπουμ τους, έχασα το “Hotshot” γιατί εξερευνούσα άλλους μουσικούς δρόμους και τους συνάντησα πάλι πέρσι με το “Helping Hand” και την εξαιρετική συμμετοχή τους στο In Orbit Festival στο ΚΠΙΣΝ. Για πάμε όμως να τους γνωρίσουμε λίγο καλύτερα:
Τρίτο ολοκληρωμένο άλμπουμ… “Movement in Place”! Μας έλειψε ο ήχος σας και για να γίνω πιο συγκεκριμένη μας έλειψε η μοναδικότητα του ήχου σας. Μιλήστε μου για τη νέα σας δουλειά.
Στον τελευταίο μας δίσκο αποφασίσαμε να δώσουμε μια διαφορετική αισθητική κατεύθυνση σε σχέση με την έως τώρα δισκογραφία μας. Χωρίς βέβαια να ξεχάσουμε την αστείρευτη αγάπη μας για την ιστορική σκηνή του British invasion. Ηχογραφώντας ο καθένας μας ξεχωριστά το όργανό του καταφέραμε να αποδώσουμε στο
100% αυτά που είχε ο καθένας μας να δώσει στα κομμάτια δίνοντας παράλληλα ιδιαίτερη προσοχή στη λεπτομέρεια. Απώτερος στόχος όλων μας ήταν ο δίσκος να έχει τελικά μια αμεσότητα τόσο στιχουργική όσο και μουσική.
Χαρακτηρίζετε το “Movement in Place” ως μια κατάσταση κατά την οποία κάποιος μένει στατικός, βλέποντας τον κόσμο να συνεχίζει να κινείται για να καταλάβει ο ίδιος πού ακριβώς έχει φτάσει. Θεωρείτε πως κάποια στιγμή πρέπει να βγάζεις τον εαυτό σου από κάθε κατάσταση για να συνεχίσεις στην ουσία να αλληλεπιδράς με το περιβάλλον;
Δεν είναι εύκολο να αντιληφθείς την πραγματικότητα ως έχει. Ειδικά όταν αυτή ορίζεται από εξωτερικούς παράγοντες που ενεργούν ερήμην σου. Η ενδοσκόπηση σε αυτές τις περιπτώσεις βοηθά στο να καταλήξεις σε μια λιγότερο υποκειμενική «αλήθεια», η οποία τελικά θα σε οδηγήσει στο να αντιληφθείς καλύτερα και τον ίδιο σου τον εαυτό.
Το ταξίδι των Whereswilder ξεκινάει με το “Yearling”. Τι ήταν αυτό που σας έφερε κοντά για να δημιουργηθεί η μπάντα;
Μας έφεραν κοντά τα ίδια πράγματα που μας κρατούν κοντά ακόμη και σήμερα: οι κοινές μουσικές αναφορές, ο θαυμασμός και ο σεβασμός που τρέφει ο ένας για τον άλλον και -πολύ βασικό- το γεγονός ότι μπορούμε να συνυπάρχουμε και να λειτουργούμε ως ομάδα για πολλές μέρες σερί (το βαν είναι για όλους ένα τεστ), σε πολύ διαφορετικές καταστάσεις, όμορφες και άσχημες.
Διατηρείτε ακλόνητη τη rock συνείδηση σας, ωστόσο στο “Movement in Place”, ο ήχος γίνεται λίγο πιο γλυκός και έχει μια πιο soulful και funky διάθεση. Ποιες άλλες διαφορές νιώθετε πως υπάρχουν σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές σας;
Όλα τα στοιχεία που ακούς στον δίσκο προέρχονται από την ανάγκη μας για μια πιο ειλικρινή και άμεση απόδοση του τι ακούμε-αγαπάμε, και του πού μας βρίσκει το σήμερα μουσικά. Για εμάς το μουσικό είδος παραμένει ίδιο και δεν είναι άλλο από αυτό που γνωρίζουμε ως rock. Ωστόσο στην περίπτωση του Movement In Place, αποφασίσαμε να εξερευνήσουμε ορισμένες διαφορετικές πτυχές του.
Ποια άλλα μουσικά είδη θα θέλατε ενσωματώσετε στην Whereswilder κουλτούρα;
Το είδος πάντα παραμένει ίδιο για εμάς απλά αποφασίσαμε να αναδείξουμε κάποιες διαφορετικές πτυχές του, που ίσως να μην είχαμε καταλάβει και οι ίδιοι μέχρι να μαζέψουμε το τελικό υλικό αυτού του δίσκου, σίγουρα ο καθένας μας προσωπικά ακούει και άλλα πράγματα και τα φέρνει στον ήχο της μπάντας πάντα με τη λογική τού να εξυπηρετήσει το εκάστοτε κομμάτι.
Από το “Yearling”, στο“Hotshot” και τώρα στο “Movement in Place”. Ποιες διαφορές εντοπίζετε;
Στο “Yearling” ήμασταν τέσσερα παιδιά που περνούσαν τρομερά παίζοντας μαζί μουσική, χωρίς να υπάρχει ο παραμικρός προβληματισμός αναφορικά με το τι μπορεί να σημαίνει αυτό ή το πού μπορεί να καταλήξει. Στο “Hotshot” ήδη έχουν πέσει λίγο οι τόνοι και υπάρχει μια ανάγκη να επικοινωνήσουμε κάποιες ιδέες που στο δικό μας κεφάλι εκείνη την περίοδο φάνταζαν περισσότερο «ώριμες». Κάπως έτσι φτάνουμε τελικά στο “Movement In Place”, το οποίο είναι η ενήλικη φωνή μας που καταφέρνει να επικοινωνεί με πιο άμεσο τρόπο αυτά τα οποία μας συμβαίνουν. Το τέλειο είναι ότι η εξέλιξη αυτή σε εμάς έχει επέλθει χωρίς να έχουμε σταματήσει να περνάμε τρομερά όταν παίζουμε μαζί μουσική, κάθε φορά υπάρχει και μια νέα αφορμή να το ευχαριστιόμαστε ακόμη περισσότερο.
Ηχογραφήσατε το “Movement in Place” σε ένα αθηναϊκό στούντιο, μέσα στο οποίο έγραψαν μουσική πολλοί «αμφιλεγόμενοι» καλλιτέχνες της δεκαετίας του ’70. Πώς ήταν η εμπειρία αυτή; Νιώθατε την ενέργεια τους να σας συνοδεύει κατά τη διαδικασία της ηχογράφησης;
Σίγουρα όταν δημιουργείς σε έναν χώρο με ιστορία κάτι από την αύρα του θα σε επηρεάσει. Μπομπινόφωνο και κονσόλα εποχής, ένα πιάνο με ουρά και true εξοπλισμός της εποχής εκείνης έκαναν πολύ ευχάριστη και δημιουργική την εμπειρία και μας διατηρούσαν συνεχώς στο κλίμα που χρειαζόμασταν. Σημαντικό ρόλο σε όλο αυτό έπαιξε και η συνεργασία μας με τον Γιάννη Βούλγαρη, ο οποίος συνέβαλε πολύ ουσιαστικά στο να βρούμε τελικά τον ήχο του καινούργιου δίσκου.
Είστε μια αναλογική μπάντα! Η ψηφιοποίηση της μουσικής τα τελευταία χρόνια, τι σκέψεις σας έχει δημιουργήσει;
Σε μια πρώτη ανάγνωση η ψηφιοποίηση της μουσικής φαίνεται να λειτουργεί προς όφελος τόσο των δημιουργών όσο και του ακροατηρίου. Παλιότερα το να εκτεθείς σε καινούργιους ήχους και ακούσματα, πόσο μάλλον το να κάνεις δισκογραφία ως μπάντα, προϋπέθετε πολύ κόπο, συνδυαστικά με ορισμένες γερές δόσεις τύχης. Η ψηφιοποίηση της μουσικής θεωρητικά έχει διευκολύνει αυτές τις διαδικασίες. Ωστόσο πάντα υπάρχει ο κίνδυνος, είτε ως δημιουργός είτε ως ακροατής, να εγκλωβιστείς σε ένα χώρο που είναι δυσανάλογα μικρός, συγκριτικά με τις δυνατότητες που σου παρέχουν τα ψηφιακά μέσα.
Έχετε ανοίξει συναυλίες μεγάλων συγκροτημάτων και έχετε περιοδεύσει σε αρκετές χώρες. Ποιο ήταν το πιο θερμό και πιο το πιο δύσκολο κοινό;
Το live μας στην Αγγλικανική Εκκλησία ήταν μία από τις πιο ωραίες εμπειρίες που έχουμε ζήσει. Ο χώρος δημιούργησε ένα αίσθημα κατάνυξης με αποτέλεσμα και έντονης φόρτισης πριν ξεκινήσουμε να παίζουμε. Ήταν ένα συναίσθημα διαφορετικό από άλλες φορές. Το πιο δύσκολο κοινό το έχουμε συναντήσει σε επαρχιακή πόλη της Ελλάδας. Βασικά για να είμαστε ειλικρινείς, δεν ήρθε κανείς στο live.
