Σε αυτό το podcast που επιμελείται η Μαριάννα Μαυρουδή μιλάμε για τη Γενιά του ’60 στις εικαστικές τέχνες και πιο συγκεκριμένα για τον Αλέκο Φασιανό, τον Γιώργο Μπουζιάνη, τον Γιάννη Γαΐτη και τον Παύλο Διονυσόπουλο.
Η δεκαετία του ’60 σηματοδοτεί τη γέννηση μιας αμιγώς ευρωπαϊκής πρωτοπορίας που εκπροσωπούν Έλληνες καλλιτέχνες, οι οποίοι, αφήνοντας πίσω τους την αποπνικτική μετεμφυλιακή Ελλάδα, διέπρεψαν σε διάφορα πολιτιστικά κέντρα της Ευρώπης.
O σπουδαίος Αλέκος Φασιανός εμπνέεται από τη Γενιά του ’30, την αγάπη του για την ελληνική τέχνη και τους ισχυρούς δεσμούς του με τη βιωμένη εμπειρία του ελληνικού χώρου. Η κεντρική θεματολογία των έργων του αφορά στον άνθρωπο, τη φύση και το περιβάλλον.
Ο Γιώργος Μπουζιάνης υπήρξε ο μεγαλύτερος Έλληνας εξπρεσιονιστής. Εμπνέεται από τα πάθη του ανθρώπου και στόχος του υπήρξε να προβάλλει τον ψυχισμό των ανθρώπων που ζωγράφιζε.
Ένας από τους πιο σημαντικούς ζωγράφους της Ελλάδας υπήρξε ο Γιάννης Γαΐτης, και έμεινε στην ιστορία για τη χρήση της δικής του Pop Art. Δημιούργησε μια μορφή, έναν «ανθρωπάκο», που θα γίνει σήμα κατατεθέν της τέχνης του και συμβολίζει τη σημερινή μαζική, καταναλωτική και απρόσωπη κοινωνία.
Ένας από τους βασικότερους Νεορεαλιστές στην Ελλάδα υπήρξε ο Παύλος Διονυσόπουλος. Έγινε γνωστός για τα έργα του που αποτελούνταν από μια δική του τεχνοτροπία από χάρτινες λωρίδες που δημιουργούσαν μια γλυπτική σύνθεση και αφορούσαν στην έννοια της μεταμόρφωσης του αντικειμένου.
«Έχω σπουδάσει τέχνη, αυτό όμως που κάνω δεν μου το έχουν διδάξει, γι’ αυτό είμαι αυτοδίδακτος. Έχω δημιουργήσει κάτι δικό μου. Πρόσεχα τα έργα μου να είναι αυθεντικά, να μην είναι επανάληψη των προηγούμενων. Για παράδειγμα, οι ποδηλάτες και οι καπνιστές είναι δικά μου ευρήματα. Μου αρέσει ο Θεόφιλος, ο Τσαρούχης, έχω πάρει από 70 ζωγράφους, αλλά δεν φαίνεται. Το σημαντικό είναι να μην φαίνεται κάποια επιρροή. Τότε μόνο γεννιέται ένα καινούργιο έργο». Αλέκος Φασιανός
Μπορείτε να ακούσετε ολόκληρο το podcast εδώ
Με την ευγενική χορηγία της εταιρείας Πλαίσιο
