Βένια Δημητρακοπούλου

Σε αυτή την καινούρια της δουλειά, περνά από την πέτρα που χρησιμοποίησε στην προηγούμενη έκθεσή της τον Μάιο του 2009, σε μια ύλη λεπτοφυή και εύθραυστη που είναι το χαρτί. Κινέζικα χαρτιά, μελάνια και ένα βίντεο συνθέτουν το σκηνικό – εγκατάσταση σε έναν χώρο κατοικίας. Απλωμένα ή κρεμασμένα συνθέτουν έναν χώρο πολύ προσωπικό που διεκδικεί οικειότητα. «Ξεδιπλώνει» τον εαυτό της με κυρίαρχο θέμα την εμμονή, την επανάληψη που μέσω της δημιουργίας και της αποστασιοποίησής της στο εικαστικό αποτέλεσμα, καταλήγει, όπως σε ένα «μάντρα», στη λύτρωση, κάνοντας έτσι τον Μανδύα του Νέσσου να γλιστρήσει από τους ώμους της!

Στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών, κυριαρχεί μια εγκατάσταση από χυτό υλικό με τον τίτλο «Viens». Δύο ανθρώπινες φιγούρες, με διττό συμβολισμό, αυτόν του εγκλωβισμού – απεγκλωβισμού, αφήνουν το νερό ανάμεσά τους να λειτουργήσει ως το κενό που οδηγεί στην κάθαρση. Η εγκατάσταση θα πλαισιώνεται από ένα ηχητικό έργο σε κείμενο και απόδοση της Βένιας Δημητρακοπούλου και τις γραφές στα κινέζικα χαρτιά, ως θεματική και νοητική επέκταση της δουλειάς της στην Μπλε Πολυκατοικία.

Όπως η ίδια αναφέρει σχετικά με τα σχέδια αυτά: «…. συμπυκνωμένη διανοητική ενέργεια που αιχμαλωτίζεται και παγιδεύεται σε επαναλαμβανόμενες ‘σκεπτογραμμές’. Απόπειρα να δημιουργήσω μια δομή, έναν κάνναβο όπου θα αισθάνομαι ασφαλής. Να δώσω μορφή στη χαοτική σκέψη. Η επανάληψη λειτουργεί ως διαδικασία λύτρωσης. Προσπάθεια τέλος, να βρω έναν τρόπο να ξορκίσω τις εμμονές μου: τους κόμπους που σκαλώνουν ανάμεσα στις σκέψεις μου».