Αναδρομική έκθεση του Γιάννη Βαλαβανίδη

 Η γενιά των «νέων ρεαλιστών» –μέλος της οποίας υπήρξε ο Γιάννης Βαλαβανίδης- ανανεώνει το εικαστικό τοπίο της δεκαετίας του εξήντα, αναζητώντας να αποδεσμευθεί από την εμμονή πάνω στο μεταλόγο της ελληνικότητας, να ανανεώσει τη μορφή, χωρίς, όμως, να οδηγηθεί στην αφαίρεση. Δημιουργεί κάποιους άλλους όρους για να δούμε το έργο και θα αποτελέσει, με αυτόν τον τρόπο, έναν τρίτο και, τελικά, πιο δυναμικό άξονα. Ο Γιάννης Βαλαβανίδης όχι το 1971 αλλά και το 2009 συνεχίζει να δηλώνει σκληρός ρεαλιστής. Ποιος είναι ο ρεαλισμός του Γιάννη Βαλαβανίδη;
   Ότι κι αν ζωγραφίζει -ανθρώπους, αντικείμενα ή χώρους- είναι αυτούσιο κομμάτι μιας απτής πραγματικότητας, έστω κι αν μερικές φορές η εικαστική επεξεργασία οδηγεί την εικόνα στις παρυφές της αφαίρεσης. Χαρακτηριστικά αυτής της ζωγραφικής αποτελούν : η εμμονή στο σχέδιο, η σχεδιαστική ακρίβεια, το λιτό χρώμα και η πειθαρχημένη διευθέτηση του χώρου στο επίπεδο του πίνακα. Δημιουργείται  μια ζωγραφική με χαρακτηριστικά την αυστηρότητα και την ένταση.