Loot

Στο σπίτι μιας φαινομενικά αξιοπρεπέστατης βρετανικής μεσοαστικής οικογένειας, το πένθος για το θάνατο της οικοδέσποινας δεν εξελίσσεται ακριβώς με τον  πρέπον και αναμενόμενο τρόπο.. Σατανικές νοσοκόμες, βλάσφημοι ληστές, διεφθαρμένοι αστυνομικοί και ένα βουνό χαρτονομίσματα που δεν βρίσκει μέρος να κρυφτεί, δημιουργούν ντελιριακές καταστάσεις και μακάβριες ανατροπές σε μια πανέξυπνη παρωδία ιστορίας μυστηρίου. 
Το  έργο αυτό του Joe Orton, πάντα επίκαιρο και πολιτικό, λειτουργεί σαν μια σάτιρα της ίδιας της ανθρώπινης φύσης: της απληστίας, της μικρότητας, της τάσης προς το έγκλημα και το χάος, της αυθαιρεσίας της εξουσίας, της τυφλής υποταγής. Όλα αυτά βέβαια δοσμένα με καυστικό χιούμορ από το πραγματικά αναρχικό ταλέντο του Orton. Σαν αυθεντικός φαρσέρ, στη σύντομη και θυελλώδη καριέρα του διακήρυξε πως η κωμωδία είναι όπλο πιο επικίνδυνο από την τραγωδία («εξού και οι τύραννοι την υποβλέπουν» έλεγε) όπως και οι λέξεις πιο δραστικές από το πράττειν.  Χαρακτηρίστηκε «Όσκαρ Ουάιλντ των 60’s», αλλά ακόμα και σήμερα είναι εντυπωσιακό πόσο εύστοχα παραμένουν τα καταιγιστικά σε δράση έργα του, που μοναδικά ισορροπούν ανάμεσα στην κωμωδία και στο δράμα.