Ο Δημήτρης Καραντζάς συναντά τη Βιρτζίνια Γουλφ στα «Κύματα», ένα έργο που αποτελεί ύμνο στη φιλία, σε μια παράσταση που απευθύνεται και σε εφηβικό κοινό.
Τα Κύματα αφηγούνται την ιστορία μιας παρέας φίλων, από την πρώτη μέρα του σχολείου έως τη δύση της ζωής τους. Έξι φίλοι που μεγαλώνουν με διαφορετικά όνειρα, διαφορετικούς στόχους, ερωτεύονται, απογοητεύονται, ξαναπροσπαθούν, βιώνουν την απώλεια, ματώνουν και θριαμβεύουν άδοξα και ένδοξα. Άλλοτε ακολουθώντας την «άμπωτη» και άλλοτε την «παλίρροια» του λόγου, το κείμενο μιλά για τη φιλία, τον έρωτα, τη διαφορετικότητα, τη ζωή που περνάει, την απώλεια, την αγωνία της ύπαρξης και της συνύπαρξης· ανησυχίες που όλες ξυπνούν με ορμή στην εφηβεία.
Με αφορμή την παράσταση, που θα παρουσιάζεται στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών από τις 21 Νοεμβρίου, κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 18:30, οι ηθοποιοί και όλοι οι συντελεστές μάς έστειλαν τις 20 φράσεις που ξεχωρίζουν από το κείμενο της Βιρτζίνια Γουλφ:
1. Κάτω απ’ το Π θα γράψω “Πεταλουδόσκονη”. “Αν, στο μυθιστόρημά μου, περιγράφω τον ήλιο στο περβάζι, θα κοιτάξω στο Π και θα βρω “Πεταλουδόσκονη”. Αυτό θα ‘ναι χρήσιμο.
2. Εδώ σε κύκλο καθίσαμε μαζί, δεμένοι απ’ την τρομαχτική δύναμη μιας εσωτερική ανάγκης.
3. Δόξα τω Θεώ που οι τελετές τελείωσαν.
4. Σώστε με, γιατί ο αέρας θα με πάρει για πάντα έξω από τη θηλιά του χρόνου.
5. Όλα για λίγο τρεμόπαιξαν, όλα κλονίστηκαν, αβέβαια και διφορούμενα, σαν μια μεγάλη πεταλούδα που αρμένιζε στο δωμάτιο να σκίασε με τα φτερά της τη φοβερή συμπάγεια καρεκλών και τραπεζιών.
6. Κάτι από φόβο παραλείψαμε, κάτι από ματαιοδοξία αλλάξαμε
7. Καταστρέψαμε κάτι με την παρουσία μας, έναν κόσμο ίσως…
8. Δεν είμαστε τόσο απλοί όσο θα θέλανε οι φίλοι μας για να καλύψουν τις ανάγκες τους. Κι ωστόσο, η αγάπη είναι απλή.
9. Κρατάω σφικτά τούτο το χέρι, το χέρι οποιοδήποτε – με αγάπη, με μίσος, αδιάφορο.
10. Παλεύουμε σα ζώα στο δάσος, σαν ελάφια που χτυπούν τα κέρατά τους.
11. Περιμένουμε ένα κύμα να μας σηκώσει, αλλά είμαστε ασήκωτοι.
12. Οι συναλλαγές μου με οδήγησαν σε παράξενους τόπους.
13. Και πρέπει να σου πω πως έζησα τη ζωή μου όλα αυτά τα χρόνια –κι έχω περάσει τα τριάντα- πολύ ριψοκίνδυνα, σαν αγριοκάτσικο που πηδάει από βράχο σε βράχο.
14. Το γεγονός ότι δεν γνωριζόμαστε, μας δίνει την άνεση να μιλήσουμε ελεύθερα.
15. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο φτιάχνουμε τούτη τη μέρα, τούτη την Παρασκευή. Κι αύριο πάλι απ’ την αρχή, αύριο θα φτιάξουμε το Σάββατο.
16. Λεπτό το λεπτό. Ώρα την ώρα. Ποιος είμαι;
17. Η ζωή είναι καλή, η ζωή υποφέρεται. Η Τρίτη ακολουθεί τη Δευτέρα, και μετά έρχεται ή Τετάρτη.
18. Ο θάνατος είναι ο εχθρός.
19. Καταπάνω σου θα ορμήσω ανένδοτος και ανυποχώρητος Θάνατε!
20. Γιατί τούτη η ζωή δεν είναι μία – ούτε και γνωρίζω πάντα αν είμαι άντρας ή γυναίκα, ο Μπέρναρντ ή ο Νέβιλ, ο Λούις, ή Σούζαν, η Τζίννυ ή η Ρόντα — έτσι αλλόκοτη είναι η επαφή του ενός με τον άλλον.
—
Info παράστασης:
– «Τα Κύματα» | 20 Φεβρουαρίου – 11 Απριλίου 2017 | Θέατρο Σφενδόνη
– «Τα Κύματα» | 21 Νοεμβρίου 2015 έως τις 22 Απριλίου 2016 | Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών
Συντελεστές:
Βασισμένο σε αποσπάσματα της μετάφρασης του Άρη Μπερλή
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς
Βοηθός σκηνοθέτη, συνεργασία στη διασκευή & οργάνωση παραγωγής: Θεοδώρα Καπράλου
Ηχητική δραματουργία: Δημήτρης Καμαρωτός
Σκηνικά: Κλειώ Μπομπότη
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Βοηθός ενδυματολόγου: Βασιλική Σουρρή
Βοηθός σκηνογράφου: Στεφανία Ηλέκτρα Πανταβού
Παραγωγή: Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών
Ερμηνεύουν: Ευδοξία Ανδρουλιδάκη, Γιώργος Βουρδαμής-Μαυρογένης, Ιωάννα Πιατά, Ελίνα Ρίζου, Μιχάλης Σαράντης, Αινείας Τσαμάτης
