To 2014, το Μουσείο Ορσέ στο Παρίσι φιλοξένησε την έκθεση “Van Gogh/Artaud: The Man Suicided by Society“, μια έκθεση για το έργο του μεγάλου ιμπρεσιονιστή Βίνσεντ Βαν Γκογκ μέσα από τα μάτια του εκλιπόντα αβάν-γκαρντ Γάλλου θεατρικού σκηνοθέτη, ποιητή και σεναριογράφου Αντονέν Αρτώ. Την έκθεση επισκέφθηκαν μαζί ο ζωγράφος και σκηνοθέτης Τζούλιαν Σνάμπελ και ο συγγραφέας και βραβευμένος με τιμητικό Όσκαρ σεναριογράφος Ζαν Κλοντ Καριέρ. Αυτή η κοινή τους επίσκεψη στα άδυτα του Βαν Γκογκ ήταν αρκετή για να γεννηθεί η ιδέα για τη δημιουργία μιας ταινίας που θα επικεντρώνεται στις τελευταίες μέρες του. Μιας ταινίας που δεν θα ήταν απλώς μια βιογραφία σαν τις τόσες που έχουν αποπειραθεί να αποτυπώσουν τη λεπτή γραμμή μεταξύ τέχνης και παράνοιας του σπουδαίου ζωγράφου. Μιας ταινίας που θα δώσει πρόσβαση σε όλη την καλλιτεχνική διαδικασία, στον ρόλο του δημιουργού και το πέρασμά του στην αιωνιότητα.
Ο Σνάμπελ που το 2007 μας χάρισε την ταινία «Το Σκάφανδρο και η Πεταλούδα», το κινηματογραφικό διαμάντι των δεκάδων διακρίσεων (βραβείο σκηνοθεσίας σε Κάννες και Χρυσές Σφαίρες, υποψήφιο για Χρυσό Φοίνικα, τέσσερις υποψηφιότητες για Όσκαρ), ένωσε τις δυνάμεις του με τον Καριέρ,
Για τις ανάγκες της ταινίας ετοιμάστηκαν πάνω από 130 πίνακες και ο Νταφόε έμαθε να ζωγραφίζει
τον άνθρωπο πίσω από τα σενάρια ταινιών του Μπουνιουέλ όπως «Η Κρυφή Γοητεία της Μπουρζουαζίας» και «Η Ωραία της Ημέρας» αλλά και «Τα Φαντάσματα του Γκόγια» του Μίλος Φόρμαν, και τον υποψήφιο για τρία Όσκαρ Γουίλεμ Νταφόε (Αντίχριστος, The Florida Project, Ο Τελευταίος Πειρασμός), σε ένα ιδανικό καλλιτεχνικό τρίο. Αποτέλεσμα; Το πιο arthouse φιλμ που έχει γίνει ποτέ για τον Βαν Γκογκ και μια ερμηνεία ζωής για τον Νταφόε που απέσπασε βραβείο Α’ Ανδρικού Ρόλου στο Φεστιβάλ Βενετίας, υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα και, ποιος ξέρει, ίσως και μια τέταρτη υποψηφιότητα για Όσκαρ.
Με τον θαυμάσιο τίτλο «Στην Πύλη της Αιωνιότητας», η ταινία ακολουθεί τον Βαν Γκογκ στην Αρλ της Γαλλίας όπου, μαγεμένος από το γαλλικό τοπίο και φως, συνέθεσε μερικά από τα πιο εμβληματικά έργα του, όπως η «Έναστρη Νύχτα», το «Υπνοδωμάτιο στην Αρλ» και η σειρά «Ηλιοτρόπια». Εκεί όπου γνώρισε τον Πολ Γκωγκέν (ο υποψήφιος για Χρυσή Σφαίρα Όσκαρ Άιζακ) και μαζί αναζήτησαν το νέο φως στη ζωγραφική τέχνη. Οι συζητήσεις τους, η αμφιλεγόμενη φιλία τους, η περιθωριοποίηση του Βαν Γκογκ από την κοινωνία, η ψυχική του κατάρρευση και το βίαιο τέλος του απεικονίζονται στην αριστουργηματική βιογραφία που συνέθεσε ο Σνάμπελ με τρόπο σχεδόν εικαστικό.
Για τις ανάγκες της ταινίας ετοιμάστηκαν πάνω από 130 πίνακες και ο Νταφόε έμαθε να ζωγραφίζει. Ήταν άλλωστε ένας ρόλος που επιθυμούσε διακαώς. Ο ρόλος ενός παρία που κατάφερε να διασχίσει με το έργο του την πύλη της αιωνιότητας.
