Ο Δήμος Αθηναίων παρουσιάζει την έκθεση ”Weaving I Restoring I Healing” της καλλιτέχνιδος Catheline van den Branden στο Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης «Αγγελική Χατζημιχάλη» από τις 28 Μαΐου έως τις 7 Ιουλίου. Στην έκθεση, που υλοποιείται από τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων και το Γραφείο Πολιτισμού του Δήμου Αθηναίων, θα παρουσιαστούν έργα τα οποία σχετίζονται με την πρακτική της υφαντικής, της φροντίδας και της αποκατάστασης.
Τα επίσημα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν από τον Δήμαρχο Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη στις 31 Μαΐου. Την έκθεση, η οποία εντάσσεται στο μεγάλο Φεστιβάλ της πόλης, Athens City Festival* και στο πρόγραμμα Πολιτισμός είναι η Αθήνα / Culture is Athens, επιμελείται η Κατερίνα Κοσκινά, Ιστορικός Τέχνης και Σύμβουλος του Δημάρχου για τον Πολιτισμό.
Σε αυτή θα εκτεθούν περίπου 20 έργα της καλλιτέχνιδας δουλεμένα με διαφορετικές τεχνικές (ζωγραφική, χαρακτική, τυπώματα, οπτικοακουστικά μέσα) και σε διαφορετικές επιφάνειες (mylar, γιαπωνέζικο και βαμβακερό χαρτί).
Τα έργα αναφέρονται σε οικοτεχνικές πρακτικές και στη σχέση που αυτές διατηρούν μέχρι σήμερα με την τέχνη, σε διαφορετικούς πολιτισμούς. Ταυτόχρονα, παραπέμπουν σε ιστορίες, μύθους και παραμύθια, ιδιαίτερα διαδεδομένους, που σχετίζονται με τα αρχαία ελληνικά έπη και μυθολογία και την λαϊκή παράδοση.
Η επιλογή της οικίας -Μουσείου- της Αγγελικής Χατζημιχάλη, μιας γυναίκας που αναγνώρισε την αξία και τις πολλαπλές εφαρμογές και συμβολικές ερμηνείες της υφαντικής και την ανήγαγε σε επάγγελμα, το οποίο «σπουδάζεται», μόνον τυχαία δεν είναι.
Η Catheline van den Branden, Γαλλο-αμερικανίδα, ελληνικής καταγωγής, παρουσιάζει ένα μικρό μέρος από το έργο της που αναφέρεται στην επικαιρότητα της ύφανσης, τόσο δομικά και καλλιτεχνικά, όσο και ψυχαναλυτικά και συμβολικά, με όλες τις πιθανές αναγνώσεις και ερμηνείες, που ξεφεύγουν από το χώρο των εικαστικών και της παράδοσης.
«Στο έργο μου, εξερευνώ τις απόπειρες που κάνουμε για να βάλουμε τα πράγματα σε τάξη γύρω μας, να θέσουμε τους εαυτούς μας εντός συστημάτων, μόνο για να τα δούμε να διαλύονται από μόνα τους ή όπως συμβαίνει μερικές φορές, να προκαλέσουμε συνειδητά την καταστροφή τους…… Στην καλλιτεχνική μου δραστηριότητα, αυτό το μονοπάτι που βαδίζουμε, η νοητή γραμμή που χαράζουμε, μου έρχεται ως εικόνα μιας εύκαμπτης κλωστής, όπως οι κλωστές της ελληνικής μυθολογίας με τις οποίες μεγάλωσα.
Το νήμα της Αριάδνης που οδηγεί στο Λαβύρινθο και έξω απ’ αυτόν. Η Πηνελόπη που πλέκει ευλαβικά κατά τη διάρκεια της ημέρας και τη νύχτα ξηλώνει τη δουλειά της για να κρατήσει μακριά τους μνηστήρες της, καθώς περιμένει υπομονετικά τον Οδυσσέα να επιστρέψει στο σπίτι. Η ταλαντούχα Αράχνη, της οποίας η σχολαστική δουλειά φούντωσε τη ζήλια της Αθηνάς. Αυτές οι ιστορίες είναι απόλυτα συνυφασμένες με την – εν μέρει – ελληνική κουλτούρα μου και πιάνω τον εαυτό μου να τις σκέφτεται συχνά. Και έπειτα υπάρχουν και οι καθημερινές κλωστές, αυτές που είδα να τυλίγονται τόσες φορές στα δάχτυλα της λατρεμένης μου γιαγιάς».
Στο πλαίσιο της έκθεσης, η Catheline van den Branden θα πραγματοποιήσει εξωτερική παρέμβαση στον πεζόδρομο, κατά μήκος της πρόσοψης του Μουσείου. Η αποκατάσταση ζημιών στο πλακόστρωτο του πεζόδρομου με ρητίνες επιχρωματισμένες με χρυσό χρώμα, παραπέμπει σε ιστό αράχνης. Βασίζεται στην πρακτική που χρησιμοποιείται ευρέως στην Ιαπωνική, κυρίως, πολιτιστική παράδοση, σύμφωνα με την οποία οι ρωγμές σε αντικείμενα που έχουν σπάσει ή ραγίσει αποκαθίστανται με χρυσό, δίνοντας έτσι στο αντικείμενο τη δυνατότητα μιας δεύτερης ζωής. Η ρωγμή ή συγκόλληση των μερών γινόμενη «πολύτιμη» αποκτά άλλη σημασία και γίνεται φόρος τιμής στο «τραύμα», τη θεραπεία και τη συνέχεια.
