37 έργα δημιούργησε ο Μονέ στη Βενετία, συλλαμβάνοντας το ξεχωριστό φως της πόλης που αντανακλάται στα κανάλια και τα πέτρινα κτίρια
Όταν τον Οκτώβριο του 1908, ο 68χρονος Κλοντ Μονέ έκανε το πρώτο και μοναδικό ταξίδι του στη Βενετία, δεν περίμενε ούτε ο ίδιος πως κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην πόλη των Δόγηδων, η οποία κράτησε δέκα εβδομάδες, θα ζωγράφισε 37 έργα συλλαμβάνοντας το ξεχωριστό φως της πόλης που αντανακλάται στα κανάλια και τα πέτρινα κτίρια.
Το ταξίδι του Μονέ στην Βενετία αποφασίστηκε όταν μαζί με τη σύζυγό του, Αλίς, πήραν μια πρόσκληση από τη συγγενή του ζωγράφου John Singer Sargent, ο οποίος από το 1897 μέχρι το 1914 ταξίδευε κάθε χρόνο στην Ιταλία, τη Mary Hunter. Τα προηγούμενα χρόνια ο Μονέ είχε ήδη εγκατασταθεί στο σπίτι του στο Ζιβερνί, φροντίζοντας τον κήπο και ζωγραφίζοντας εκεί μερικά από τα πιο σπουδαία έργα του. Στις 25 Σεπτεμβρίου ο ζωγράφος έστειλε στη Βενετία τους καμβάδες και τα χρώματά του και έξι μέρες αργότερα επιβιβάστηκε στο πλοίο La Serenissima. Η γυναίκα του ερωτεύθηκε αμέσως την πόλη αλλά ο ίδιος είχε επιφυλάξεις να ζωγραφίσει μια πόλη που κατείχε αυτή τη θέση στην ιστορία και ήταν τόσο ωραία που ήταν δύσκολο να τη ζωγραφίσεις κανείς.
Η πόλη πάντα υπήρξε πόλος έλξης των ζωγράφων, που ακολουθώντας το παράδειγμα του Francesco Guardi και του Canaletto, όχι μόνο ζωγράφιζαν αλλά εκεί πουλούσαν και τα έργα τους. Από τη Βενετία είχαν περάσει πολλοί ξένοι καλλιτέχνες συμπεριλαμβανομένων των J.M.W. Turner, James Abbott McNeill Whistler, John Singer Sargent, Edouard Manet, Paul Signac και Auguste Renoir.
Ο Μονέ δε μπορούσε να αντισταθεί στη γοητεία που ασκούσε η Βενετία και κάθε πρωί από τις 8 έστηνε το καβαλέτο του και έκανε σχέδια. «Είμαι ευτυχής που βλέπω τον Μονέ γεμάτο ζήλο να κάνει τόσο σπουδαία πράγματα» έγραφε η γυναίκα του στην κόρη της, Ζερμέν.
Παρόλο που το ζευγάρι είχε προγραμματίσει να παραμείνει στη Βενετία για μικρό χρονικό διάστημα, ο Μονέ καθυστέρησε επανειλημμένα την αναχώρησή τους, ξεκινώντας ένα καινούργιο έργο σχεδόν κάθε μέρα, μέχρι που τα έργα έγιναν 37. «Η Βενετία τον έχει κατακτήσει και δε θα τον αφήσει να φύγει» έγραψε η Αλίς στο δημοσιογράφο και κριτικό τέχνης Gustave Geffroy το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς. Αντίθετα με την μέχρι τότε πρακτική του να ζωγραφίζει το ίδιο θέμα με τις αλλαγές του φωτός, στη Βενετία ζωγράφιζε διαφορετικό τοπίο σε μια συγκεκριμένη στιγμή της ημέρας, προγραμματίζοντας να δουλεύει πάνω ε αυτό δυο ώρες. Έστηνε το καβαλέτο του είτε στο νησί του San Giorgio Maggiore είτε σε ένα σκάφος αγκυροβολημένο στην ανοικτή θάλασσα, ενώ τα απογεύματα προτιμούσε να στήνει το καβαλέτο του κοντά στο σπίτι που έμενε, κοντά στο ξενοδοχείο Britannia, κοιτάζοντας πέρα από το Μεγάλο Κανάλι προς την εκκλησία της Santa Maria della Salute και προς μια ομάδα αναγεννησιακών παλατιών, συμπεριλαμβανομένου του Dario, στη δεξιά όχθη.
Με τον πίνακα “Le Palais Dario”, μας κληροδότησε μια σχεδόν αφηρημένη σύνθεση με τον πέτρινο όγκο του παλάτσο να μοιάζει ακαθόριστος και την επιφάνεια του νερού να μοιάζει σαν να κινείται. Η γόνδολα που είναι αγκυροβολημένη μπροστά στο παλάτσο υποδηλώνει μια ανθρώπινη παρουσία, ενώ το φως και το σκοτάδι στο νερό υποδηλώνουν ότι η εικόνα ολοκληρώθηκε το απόγευμα, καθώς ο ήλιος άρχιζε να δύει.
Ο Μονέ είδε την Βενετία ως κάτι διαφορετικό, τα μνημεία της άυλα, μυστηριώδη, και αναγνωρίσιμα και δεν προσπάθησε να αιχμαλωτίσει το φυσικό φως τους, αλλά να ταιριάξει την ομορφιά τους με το δικό του όραμα για τη ζωγραφική. Το κατάφερε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο ζωγράφο. Όταν ήρθε η στιγμή να αφήσει την πόλη και το μοναδικό της φως ήταν πολύ θλιμμένος. Δεν επέστρεψε ποτέ στη Βενετία και οι 37 πίνακες που έκανε απεικονίζοντάς την το 1908 θα ήταν και το τελευταίο που ανέλαβε ποτέ έξω από το Ζιβερνί.
Κάθε Σάββατο θα λαμβάνετε στο e-mail σας το newsletter του ελc με τις προτάσεις μας για την εβδομάδα!
ΓΡΑΨΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ
Κάθε βδομάδα μπορείτε να λαμβάνετε στο e-mail σας το newsletter του ελc mag με τις προτάσεις μας