Μια μεγάλη, τολμηρή, σε στιγμές εγκεφαλική, αλλά και βαθιά συγκινητική παράσταση, που ανάγει τον πυρήνα του τσεχοφικού έργου σε υψηλή ποίηση. Η Σοφία Ευτυχιάδου γράφει για τις «Τρεις αδελφές» του Δημήτρη Καραντζά στο Θέατρο Βεάκη.
Μια ακατάληπτη, αδιάφορη, ανιαρή παράσταση βασισμένη σε ένα κείμενο που περισσότερο μοιάζει με ποιητικά γραμμένο ιστορικό δοκίμιο παρά με θεατρικό έργο: Η Σοφία Ευτυχιάδου γράφει για την «Εξημέρωση» του Δημοσθένη Παπαμάρκου σε σκηνοθεσία Γεωργίας Μαυραγάνη.
Η σκηνοθεσία έχει κάτι τόσο φίνο, που μοιάζει να μην είναι καν ορατή. Σπουδαίες ερμηνείες, σασπένς, βιτριολικό χιούμορ και ανατροπές: Η Σοφία Ευτυχιάδου γράφει για τη «Βασίλισσα της ομορφιάς».
Μια παράσταση που μιλά για τα σκοτάδια της κατάθλιψης, για τη δυσκολία γονέων να αποδεχτούν ότι το παιδί τους πάσχει από μια ψυχική νόσο, για την αγάπη που, μερικές φορές, γίνεται βορρά χειριστικών συμπεριφορών. Η Σοφία Ευτυχιάδου γράφει για τον «Γιο» σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου.
«Η πόλη» σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου, μια παράσταση γοητευτική, ποιητική, αινιγματική, όπως αρμόζει σε ένα γοητευτικό, ποιητικό, αινιγματικό έργο. Γράφει η Σοφία Ευτυχιάδου.
Mια παράσταση για την πιο ανέμελη και την πιο απολιτίκ γενιά του 20ού αιώνα, που έμελλε να μπει ανύποπτη σε ένα τούνελ ή σε ένα κλαμπ για να ξυπνήσει …το άλλο πρωί με ένα όπλο να τη σημαδεύει. Γράφει η Σοφία Ευτυχιάδου.
