Κριτική

Μια μεγάλη, τολμηρή, σε στιγμές εγκεφαλική, αλλά και βαθιά συγκινητική παράσταση, που ανάγει τον πυρήνα του τσεχοφικού έργου σε υψηλή ποίηση. Η Σοφία Ευτυχιάδου γράφει για τις «Τρεις αδελφές» του Δημήτρη Καραντζά στο Θέατρο Βεάκη.

Μια ακατάληπτη, αδιάφορη, ανιαρή παράσταση βασισμένη σε ένα κείμενο που περισσότερο μοιάζει με ποιητικά γραμμένο ιστορικό δοκίμιο παρά με θεατρικό έργο: Η Σοφία Ευτυχιάδου γράφει για την «Εξημέρωση» του Δημοσθένη Παπαμάρκου σε σκηνοθεσία Γεωργίας Μαυραγάνη.

Η σκηνοθεσία έχει κάτι τόσο φίνο, που μοιάζει να μην είναι καν ορατή. Σπουδαίες ερμηνείες, σασπένς, βιτριολικό χιούμορ και ανατροπές: Η Σοφία Ευτυχιάδου γράφει για τη «Βασίλισσα της ομορφιάς».

Μια παράσταση που μιλά για τα σκοτάδια της κατάθλιψης, για τη δυσκολία γονέων να αποδεχτούν ότι το παιδί τους πάσχει από μια ψυχική νόσο, για την αγάπη που, μερικές φορές, γίνεται βορρά χειριστικών συμπεριφορών. Η Σοφία Ευτυχιάδου γράφει για τον «Γιο» σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου.

Εκπληκτικοί ηθοποιοί με την απαραίτητη χημεία για την παραγωγή κωμικού αποτελέσματος, ένα σκηνικό που ενεργοποιεί σκέψεις καθώς μεταμορφώνεται, μια μετάφραση με το χάρισμα της μουσικής. Αρκούν όμως αυτά; Προφανώς όχι. Γράφει η Σοφία Ευτυχιάδου.

Αν και παραπατάει στα σημεία της, η πρόταση του Βέλγου βαν Χόβε μάς είναι πολύτιμη: Η Σοφία Ευτυχιάδου γράφει για την παράσταση «Ηλέκτρα / Ορέστης» του Ίβο βαν Χόβε, που μιλά για τη βία στον σύγχρονο κόσμο ως προϊόν μιας ατομικιστικής κοινωνίας.

«...Ξαφνιάσματα που ταρακουνούν βεβαιότητες, άνθρωποι που σμίγουν, στοχάζονται, μετακινούνται από όσα ακούνε, από όσα βλέπουν, αυτά θέλουμε από το Φεστιβάλ Αθηνών»: Η Σοφία Ευτυχιάδου κάνει τον δικό της απολογισμό του θεατρικού προγράμματος του Φεστιβάλ Αθηνών με προτάσεις για το μέλλον του θεσμού.

Μια συμπαγής πρόταση-σχόλιο στον «Οιδίποδα Τύραννο» του Σοφοκλή από έναν μετρ της εικόνας, που επισκέπτεται για πρώτη φορά το θέατρο της Επιδαύρου. Γράφει η Σοφία Ευτυχιάδου.

Ο old boy γράφει για το «Κορίτσι» του Λούκας Ντοντ. Το ξένο σώμα της.

Μπορεί ένα κείμενο που σφράγισε το κίνημα του νατουραλισμού να αποτελέσει το πρωταρχικό υλικό για μια παράσταση με υπερρεαλιστική φόρμα και διάθεση; Η Σοφία Ευτυχιάδου γράφει για τους «Βρικόλακες» του Μιχάλη Κωνσταντάτου και των blindspot.

Αγαμέμνων και Χοηφόροι: Δύο παραστάσεις - δύο διαμετρικά αντίθετες εμπειρίες μεταξύ τους, που όμως αποκαλύπτουν πολλά για τη σκηνική αντιμετώπιση του αρχαίου δράματος στη χώρα μας. Γράφει η Σοφία Ευτυχιάδου.

«Η πόλη» σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου, μια παράσταση γοητευτική, ποιητική, αινιγματική, όπως αρμόζει σε ένα γοητευτικό, ποιητικό, αινιγματικό έργο. Γράφει η Σοφία Ευτυχιάδου.

Mια παράσταση για την πιο ανέμελη και την πιο απολιτίκ γενιά του 20ού αιώνα, που έμελλε να μπει ανύποπτη σε ένα τούνελ ή σε ένα κλαμπ για να ξυπνήσει …το άλλο πρωί με ένα όπλο να τη σημαδεύει. Γράφει η Σοφία Ευτυχιάδου.

Ο old boy γράφει με αφορμή πέντε τηλεοπτικές σειρές: "Τhe Vietnam War", "The Deuce", "Mindhunter", "Spielberg" & "Stranger Things 2". Η μετάβαση από τα παιδιά των λουλουδιών στα παιδιά των ποδηλάτων.

Ποια μητέρα; Εγώ. O old boy γράφει με αφορμή τη «Μητέρα!» του Ντάρεν Αρονόφσκι με την Τζένιφερ Λόρενς να είναι ο βασικός πρωταγωνιστής της ταινίας.

Ο old boy γράφει με αφορμή το «Ο Χιονάνθρωπος» του Τόμας Άλφρεντσον. Σκηνοθέτης, πρωταγωνιστής, συγγραφέας, όλα σωστά. Τι μπορεί να πάει λάθος; Κι όμως.

Ο old boy γράφει για το «Μικροί Κύριοι» του Άιρα Σακς. Σε ποιον ανήκει πλέον αυτή η γειτονιά;

Όλοι έχουν δικαίωμα να είναι action heroes στο αμερικάνικο σινεμά και οι απλές ιστορίες που έχουν το δικαίωμα να συνεχίσουν να λέγονται. Γράφει ο old boy.