Οι «Tρωάδες» του Ευριπίδη παρουσιάζονται σε σκηνοθεσία Violet Louise σε μετάφραση Μιχάλη Κακογιάννη, με την Αγλαϊα Παππά στο ρόλο της Εκάβη στο Τempus Verum από τις 6 Φεβρουαρίου για λίγες παραστάσεις.
Δεν είναι ακόμα ένα κλασσικό ανέβασμα του έργου του Ευριπίδη. Αποτελεί μία σύγχρονη διασκευή του ποιητικού κειμένου, όπου ο ήχος, η μουσική και η εικόνα συνυπάρχουν δημιουργικά με τους τρεις αφηγητές επί σκηνής.
Λέξεις και αλγόριθμοι, άνθρωποι και τεχνολογία, συνθέτουν μία παράσταση που κινείται μεταξύ πολυμεσικής αφήγησης, θεάτρου και οπτικοακουστικής εγκατάστασης. Mπορεί λοιπόν ο λόγος του Ευριππίδη να συνυπάρξει αρμονικά με τη σύγχρονη τεχνολογία επί σκηνής; H απάντηση είναι πως ναι: ο συνδυασμός αυτών των φαινομενικά αντιθετικών στοιχείων, δίνει μια νέα δυναμική στα κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας.
Οι Τρωάδες παρουσιάστηκαν στο Μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας, στο Αρχαίο Θέατρο των Δελφών, στο Μουσείο Ερέτρειας, στο Αρχαίο Θέατρο Νικόπολης, ενώ τώρα διασκευάζονται ειδικά για κλειστό χώρο στο θέατρο Τempus Verum. Tα μουσικά, ηχητικά και οπτικά υλικά της παράστασης είναι όλα πρωτότυπα.
Η παραγωγή τους έγινε μέσω ηχογραφήσεων, σύνθεσης μουσικού & ηχητικού υλικού, κινηματογράφησης και ψηφιακής επεξεργασίας. Επιθυμία είναι να δημιουργηθεί μέσω του ήχου και της εικόνας ένα περιβάλλον που θα λειτουργήσει βιωματικά και θα εισάγει το θεατή στο λόγο του Ευριπίδη, ένα λόγο διαχρονικό και συγκλονιστικά ανθρώπινο.
Σοφός λογιέται εκείνος που τον πόλεμο αποφεύγει, επικαλείται η Κασσάνδρα στις Τρωάδες που γράφτηκαν λίγο μετά την ολοκληρωτική καταστροφή της Μήλου από τους Αθηναίους. Μία επίκληση που όπως διαφαίνεται δεν εισακούστηκε ποτέ και σε καμία επoχή. Πάντα θα υπάρχει ένας Πάρις και μία Ελένη, μία ατυχής συγκυρία που θα δίνει το έναυσμα για το ξεκίνήσουν οι εχθροπραξίες και οι σφαγές.
Η Εκάβη, η Κασσάνδρα, η Ανδρομάχη, η Πολυξένη, ο μικρός Αστυάνακτας είτε δολοφονούνται, είτε διαμοιράζονται ως λάφυρα στα χέρια των Ελλήνων νικητών. Είναι οι παράπλευρες απώλειες, μοναδικοί επιζώντες θρηνούν στην έρημη πόλη της Τροίας που αφανίζεται μέσα στις φλόγες από τους κατακτητές. Δεν είναι η πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία που οι νικητές σε ένα κρεσέντο βίας και παραλογισμού, καταφέρνουν να εξαφανίσουν έναν ολόκληρο πολιτισμό.
Οι Τρωάδες γραμμένες το 415 π.χ κατά τη διάρκεια του Πελλοπονησικού πολέμου είναι μία σύγχρονη προφητεία για τη σκοτεινή περίοδο που διανύουμε. Ο πόλεμος τώρα δε δίνεται σώμα με σώμα. Ο πόλεμος είναι καθημερινός, κρέμεται σα μία αόρατη απειλή επάνω από τα κεφάλια μας. Η οικιοθελής και άνευ όρων παράδοση της ατομικής μας ελευθερίας σε μία παγκόσμια εξουσία είναι το σύγχρονο διακύβευμα.
Λίγα λόγια για τη Violet Louise
Η Violet Louise,από το 2012 ερευνά το πεδίο της αφήγησης με τη χρήση πολυμέσων. Παραστάσεις σταθμοί στη δημιουργική της πορεία: Παράξενες Ιστορίες σε κείμενα Edgar Alan Poe : Φεστιβάλ ΑΘηνών, Festival Vie, Festival Delle Colline Torinesi, Τρωάδες: Μουσείο Αρχαίας Ολυμπίας στο πλαίσιο της Αφής της Ολυμπιακής Φλόγας, Δελφοί, Αρχαίο Θέατρο Ερέτριας, Αρχαίο θέατρο Νικόπολης, Κάστρο της Πύλου, Θέατρα του Olivier Py, ανάθεση του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών: Iδρυμα Μιχάλης
Κακογιάννης, Γράμματα στα κοριτσάκια του Lewis Carroll:θέατρο Θησείο/Φεστιβάλ Αισχύλεια, Στα Υπόγεια του BBC: Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Από το 2020 έως το 2022 υλοποίησε τρία ψηφιακά έργα, επιχορηγούμενα από το Υπουργείο Πολιτισμού, μέρη, μίας τριλογίας με τίτλο Ιστορίες Εγκλεισμού : To Hμερολόγιο ενός σκύλου, Το Κορίτσι με τα Σπίρτα, Παράξενες Ιστορίες ΙΙ, τα οποία διακρίθηκαν σε φεστιβάλ στο εξωτερικό.
