Η παράσταση «Ο Πουπουλένιος» του Μάρτιν Μακ Ντόνα σε σκηνοθεσία Μαίρης Ανδρέου θα κάνει πρεμιέρα το Σάββατο 8 Μαΐου στις 22.00 στο κανάλι του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος στο vimeo.
«Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αγοράκι που η μητέρα του και ο πατέρας του δεν του έδιναν παρά αγάπη…. Ήταν η ημέρα των γενεθλίων του, όταν ένα σημείωμα γλίστρησε κάτω από την πόρτα του κλειδωμένου δωματίου, ένα σημείωμα που έγραφε ”Εσένα σε αγαπούν κι εμένα με βασανίζουν για επτά ολόκληρα χρόνια και ο μόνος λόγος ένα καλλιτεχνικό πείραμα που πέτυχε…” το σημείωμα είχε υπογραφή ”Ο αδερφός σου” και ήταν γραμμένο με αίμα…»
Γραμμένος το 2003 απ’ το «ατίθασο παιδί» του βρετανικού θεάτρου, «ο Πουπουλένιος», είναι μια καθηλωτική μαύρη κωμωδία. Σε ένα απροσδιόριστο ολοκληρωτικό κράτος, ένας συγγραφέας κι ο νοητικά στερημένος αδερφός του, ανακρίνονται από δύο αστυνομικούς, καθώς οι σκοτεινές ιστορίες που γράφει ο πρώτος, παρουσιάζουν ομοιότητες με μια σειρά φόνων παιδιών. Ένας λαβύρινθος αφηγήσεων, όπου πραγματικότητα και ψευδαίσθηση, παρόν και παρελθόν συγχέονται σ΄ ένα περίπλοκο, συναρπαστικό και τρομακτικό παραμύθι για τη ζωή, την τέχνη, την πολιτική, την κοινωνία, τη βία και τη δημιουργικότητα.
Το έργο που έχει μεταφραστεί σε πάνω από δέκα γλώσσες, κέρδισε το βραβείο Olivier το 2004, ως το καλύτερο θεατρικό έργο της χρονιάς, το βραβείο Drama Desk Award και απέσπασε το βραβείο Κριτικών Θεάτρου της Νέας Υόρκης αλλά και βραβεία Tony.
Η παράσταση θα είναι διαθέσιμη online δωρεάν από τις 22.00 του Σαββάτου έως τις 06.00 της Κυριακής 9 Μαΐου και από τις 22.00 της Κυριακής έως τις 06.00 της Δευτέρας 10 Μαΐου 2021.
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ
«Δεν είναι η πρώτη φορά που το θεατρικό κοινό της χώρας μας θα κληθεί να έρθει αντιμέτωπο με την κοφτερή πένα του πολυδιάστατου καλλιτέχνη. Τούτο το παράξενο σαρκαστικό σύμπαν του Μακ Ντόνα, το σκοτεινό και συνάμα σαγηνευτικά ποιητικό, που ερευνά τη ζωή με επιθετικό τρόπο και ωμότητα στα όρια του ακραίου, έρχεται απροκάλυπτα να μας συνταράξει, στην ιστορία του βραβευμένου ”Πουπουλένιου” τραβώντας το χαλί κάτω απ’ τα πόδια…» – Νίκος Κολοβός
Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΜΑΡΤΙΝ ΜΑΚ ΝΤΟΝΑ (Martin McDonagh)
Γεννημένος στα 1970, ο ιρλανδικής καταγωγής θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης MacDonagh, συγκαταλέγεται στα ταλέντα της Μεγάλης Βρετανίας κι όχι άδικα. Μετά τον Σαίξπηρ, είναι ο μόνος συγγραφέας που είδε να ανεβαίνουν την ίδια σεζόν στο West-End του Λονδίνου, τέσσερα έργα του από επαγγελματικούς θιάσους.
Προκλητικός και προκλητικά ταλαντούχος, καταξιώνεται σε νεαρή ηλικία, (αφού προηγούμενα έχει απεμπολήσει την παραδοσιακή εκπαίδευση κι έχοντας γνωρίσει την απόρριψη απ’ το BBC που του επιστρέφει και τα είκοσι δύο έργα που προορίζονταν για ραδιοφωνικό «ανέβασμα»), τόσο βλέποντας τα θεατρικά του έργα να διακρίνονται («η βασίλισσα ομορφιάς του Λινέιν» αποσπά τέσσερα βραβεία Τόνι), απολαμβάνοντας διαρκή παγκόσμια αναγνώριση («Τα ξωτικά του Ινισίερ», «ο υπολοχαγός του Ίνισμορ», «ο σακάτης του Ίνισμαν», «Άγρια Δύση», «Το κρανίο της Κοννεμμάρα» κα), όσο και λαμβάνοντας Όσκαρ για την μικρού μήκους ταινία του Six shooter με τον Brendan Gleeson, που προηγείται τις μεγάλου μήκους «In Bruges» (αποστολή στη Μπρίτζ) με τους Colin Farell, Brendan Gleeson και Ralph Fiennes και την οσκαρική υποψηφιότητα πρωτότυπου σεναρίου, «Τρείς πινακίδες έξω απ’ το Έμπινγκ στο Μιζούρι», και τους «Επτά ψυχοπαθείς» (βραβείο σεναρίου Φεστιβάλ Βενετίας, βραβείο κοινού Φεστιβάλ Τορόντο, Χρυσές Σφαίρες ταινίας, σεναρίου, α’ γυναικείου ρόλου, και β’ ανδρικού)
«Ο Πουπουλένιος» πρωτοπαρουσιάζεται στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας το Νοέμβρη του 2003
ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
«Πόσο εύκολο είναι άραγε να ξεχάσεις πως μεγάλωσες; Πόσο φοβήθηκες, πόσο πληγώθηκες; Πόσο εύκολο είναι να επιστρέψεις εκεί που αρχίζουν όλα: στο… ”μια φορά κι έναν καιρό”; ”Ο Πουπουλένιος” είναι ένα έργο σπουδαίο, που πραγματεύεται την παιδική βία, μέσα από την οποία ο Κατούριαν πλάστηκε κι έγραψε κάποιες ιστορίες… Με παιδιά… Όχι για παιδιά… Κάποιες αστείες και τρυφερές και κάποιες σκληρές, όπως οι ήχοι που άκουγε από το διπλανό κλειδωμένο δωμάτιο κάθε βράδυ… Έτσι προκύπτει και η προσέγγιση της παράστασης μας… Πού σταματάει το πραγματικό και πού αρχίζουν οι ιστορίες… Ή και αντίστροφα…Σε ένα ασπρόμαυρο σκηνικό, με δυο διαφορετικά δωμάτια που τα χωρίζει ένας αόρατος τοίχος. Ένας τοίχος που τα χωρίζει και τα ορίζει από μικρά παιδιά μέχρι τώρα… Που μπορεί να σπάσει μόνο με την φαντασία, μόνο με τα χέρια αυτού του τεράστιου ανθρώπου που είναι ολόκληρος φτιαγμένος από ροζ πουπουλένια μαξιλάρια..»
