Το El Paso 176 71 συστήνεται στην αθηναϊκή εικαστική σκηνή με την ομαδική έκθεση ”365 + 1 sunsets of exception” [365 + 1 ηλιοβασιλέματα εξαίρεσης] που παρουσιάζεται από τις 26 Μαΐου έως τις 10 Ιουνίου.
Ανοικοδομήσεις, μετακινήσεις, απογειώσεις και προσγειώσεις χαρτογραφούν τα βήματα της επαφής με τη ροή του χρόνου, του χώρου, της ζωής.
Σημείο εκκίνησης: το σύγχρονο και διαρκώς αναφερόμενο ζήτημα της κατοίκησης, της καθημερινής δράσης και συνύπαρξης, της ζωής και των σχέσεων, που εκτυλίσσονται στην πόλη, μέσα στο πλαίσιο της αναμφίβολης μεταβολής του χαρακτήρα της. Μια αδιάκοπη κίνηση μοιάζει να είναι η εδραιωμένη, πια, επιταγή των ημερών, ακολουθώντας τόσο την ρουτίνα της κάθε ημέρας, όσο και τις παύσεις της. Η κίνηση, οι κινήσεις συμπορεύονται με τη διάχυτη ροή της πληροφορίας, εικόνας και λόγου, προς ένα περιβάλλον ολοένα αυξανόμενης ρευστότητας. Με τα σημεία αναφοράς να λαμβάνουν μια τέτοια διάσταση στη σύγχρονη εποχή, οι τόποι δεν αναγνωρίζονται με τον ίδιο τρόπο όπως άλλοτε, ούτε με τους ίδιους μηχανισμούς.
Παράπλευρες απώλειες: οι κλιμακωτές απομακρύνσεις από την πρόσβαση και την προσβασιμότητα στους κοινούς χώρους, στο μοίρασμα κοινού χρόνου, στην επαφή με τον άλλον και στην κοινή εμπειρία. Διαδρομές που αλλάζουν και εκτρέπονται, γλώσσα και λόγος που τροποποιούνται. Η «εξαίρεση» του υποκειμένου από τον χώρο και από τις πρακτικές σύνθεσης εμπειρίας, σε σχέση με αυτόν, το κάνουν να επιζητά νέες στρατηγικές ζωής. Η αλλαγή του ορίζοντα διαμορφώνεται από τις αναχαιτίσεις πρόσβασης, κυριολεκτικής και μεταφορικής, με τα εμπόδια αυτά να λειτουργούν ως «διακόπτες» ή μετατοπιστές της μνήμης. Της μνήμης, η οποία, λειτουργώντας σε συνάρτηση με τα ερεθίσματα, διαχρονικά αποτελεί έναν συνεκτικό κρίκο, αλλά και πεδίο διεργασιών στο τώρα.
Η έκθεση “365 + 1 sunsets of exception [365 + 1 ηλιοβασιλέματα εξαίρεσης]” επιχειρεί να φωτίσει τέσσερις όψεις, τέσσερα “είδη” της αίσθησης που προκύπτουν από αυτό το συμβάν των πολλαπλών αλλαγών. Το απόθεμα της κάθε εκφοράς κατευθύνεται προς την ανάπτυξη ενός χάρτη της βίωσης του φαινομένου αυτού, που είναι ανοιχτός στο συλλογικό, επιτρέπει προσθήκες και την απαραίτητη ελευθερία. Τέσσερις χειρονομίες επανα-κατοίκησης, μετατροπής, επανάχρησης και εφευρέσεων διαδρομών, αποδίδουν διαφορετικές αποχρώσεις της εξαίρεσης, επιμέρους διαχειρίσεις της και συντείνουν σε ένα χρονικό εντοπισμού της μεταβολής και των απωλειών που εκείνη επιφέρει.
Δύο καταβυθίσεις στο νέο σκηνικό της πόλης, ένα παιχνίδι και μία κηδεία ανιχνεύουν τις απηχήσεις της εξαίρεσης. Από την εγγραφή και την απεγγραφή των διαστρωμάτωσεων του χρόνου στο οικοδομικό υλικό, μέχρι την ανάδειξη των στοιχείων που συναντά το βλέμμα στην αναδυόμενη εικόνα της πόλης κι από τη συμμετοχή του κοινού της έκθεσης σε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι, μέσα σε ένα σκηνικό ανοικοδόμησης και σφράγισης χώρων ελευθερίας, μέχρι την παρακολούθηση μιας πομπής πολιτών, που αδυνατεί να έχει πρόσβαση στην επιτέλεση του πένθους, ο Στέφανος Κουτρούλης η Βέρα Χοτζόγλου, οι Sphinxes (Ιωάννα Τσάκαλου & Μάνος Φλέσσας) και η Κατερίνα Μαρκουλάκη, αντίστοιχα, εισάγουν στον εκθεσιακό χώρο και από έναν ορίζοντα. Ακολουθώντας τις γραμμές φυγής στο σώμα του συλλογικού, στρέφονται, μέσα από τον ορίζοντα της εξαίρεσης, σε εκείνα τα “εξαιρετικά” ηλιοβασιλέματα.
Το El Paso 176 71 είναι ένας ανεξάρτητος, μη-κερδοσκοπικός χώρος στην Καλλιθέα (Αθήνα), ο οποίος «δανείζεται» το όνομά του από το τοπωνύμιο της γειτονιάς που τον φιλοξενεί. Στόχος του είναι η κοινωνική ενεργοποίηση, μέσα από συνεργασίες και δράσεις, εκθέσεις και προβολές, με διακύβευμά αυτών, την ανάπτυξη ουσιαστικής αλληλεπίδρασης μεταξύ συμμετεχόντων και κατοίκων. Μέσα από την αλλαγή χρήσης του χώρου, ζητούμενό του, η «αναμέτρηση» με υπαρκτούς και καθημερινούς προβληματισμούς και το άνοιγμα της δραστηριότητάς του στη γειτονιά και την πόλη, ως οργανικό στοιχείο της καθημερινότητας, προς μια επανεφεύρεση του συλλογικού.
