Με μια συναυλία αφιερωμένη σε μοιρολόγια της Μεσογείου για το θρήνο και τη λύτρωση με τον Λουδοβίκο των Ανωγείων (τραγούδι, μαντολίνο) ολοκληρώνονται, τη Μεγάλη Τρίτη 27 Απριλίου στις 20:30, τα δωρεάν streamings του φετινού κύκλου Adagio-Μουσικές για τις ημέρες του Πάσχα, ο οποίος πραγματοποιείται για πρώτη φορά διαδικτυακά και μεταδίδεται από το site, το fb και το κανάλι του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών στο YouTube. Αυτή την ξεχωριστή βραδιά της Μεγάλης Εβδομάδας, ο τραγουδοποιός και συνθέτης θα μοιραστεί με το κοινό κρητικά μοιρολόγια της μεταπολεμικής εποχής μέχρι σήμερα, από τα Ανώγεια, τα Σφακιά και τα Αστερούσια. Μαζί του, επί σκηνής, η Ελένη (τραγούδι) και Σουζάνα Βουγιουκλή (τραγούδι, κιθάρα, πιάνο), οι οποίες θα ερμηνεύσουν τραγούδια και μοιρολόγια της ευρύτερης περιοχής της Μεσογείου και των Βαλκανίων. Τους πλαισιώνουν οι μουσικοί: Δημήτρης Οικονομάκης (ενορχήστρωση, μπάσο), Γιώργος Κοντογιάννης (λύρα) και Αριστείδης Χατζησταύρου (κιθάρα). Στον σχεδιασμό ήχου, ο Γιάννης Παξεβάνης.
Μπορείτε να παρακολουθήσετε τη συναυλία από την ιστοσελίδα, το facebook και το youtube του Μεγάρου. Η συναυλία θα είναι διαθέσιμη σε όλες τις πλατφόρμες για 48 ώρες από την ημέρα μετάδοσής της.
Τα μοιρολόγια και το ταξίδι τους μέσα στους αιώνες…
Το μοιρολόι είναι ένα πανάρχαιο θρηνητικό τραγούδι για την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Είναι έργο της γυναίκας που, χωρίς προσποίηση, εκφράζει με τον πιο βαθύ τρόπο την αγάπη. Η βασίλισσα Εκάβη προτρέπει τις γυναίκες: «Ελάτε να κλάψουμε, ελάτε να ευχαριστηθούμε τα δάκρυα». Αυτή η φράση του Ομήρου συναντά, πολλούς αιώνες αργότερα, τη γυναίκα των Ανωγείων, τη Μαρίκα Καραμπίνη, η οποία, κλαίγοντας τον γιο της που χάθηκε στη θάλασσα, εξομολογείται: «Ένιωθα ηδονή να λέω μοιρολόγια και να βλέπω τους άλλους να κλαίνε. Δεν πονούσα το παιδί μου; Εγώ λέω πως πέρασα μέσα από τον πόνο και βρέθηκα αλλού! Ο βαθύς πόνος δεν έχει πόνο.»
… Πόσες φορές θα φώναξες, υγιέ μου, / μάνα, βοήθησέ με, ακριβέ μου …
Το μοιρολόγι είναι λυτρωτικό. Ο θρηνωδός ήταν ένας τραγουδιστής που οδηγούσε τους στρατιώτες, μετά τη μάχη, στην εκτόνωση, κάνοντας τους με τα θλιμμένα τραγούδια του να κλαίνε, ώστε να είναι έτοιμοι για την επόμενη μάχη. Στην Κρήτη ο ανέκφραστος ερωτικός λόγος της γυναίκας προς τον άντρα, όσο εκείνος ήταν εν ζωή, βρίσκει διέξοδο στο μοιρολόι: «Έρωτα μου, γιασεμί μου, ακριβέ μου, αγαπημένε μου».
Ο Μάνος Χατζιδάκις ονόμασε τα κρητικά μοιρολόγια «ερωτικές ελεγείες». Μοιρολόγια συναντάμε σε όλους τους πολιτισμούς. Τα δάκρυα πάντοτε θα περιγράφουν την οδύνη, και ο χαμός ενός ξεχωριστού ανθρώπου θα γίνεται πάντα αιτία για ένα μοιρολόι, οι στίχοι του οποίου συχνά θυμίζουν ποίημα. Σαν αυτό που τραγουδά μια γιαγιά για την εγγονή της, ένα κορίτσι που έφυγε στα 16 του χρόνια: «Ρόδο ήσουνα και μάδησες, παιδί μου, / ρόδο στο παραθύρι, ακριβή μου. Η πένα ήτανε κακή, μίλια μου, ή το μελάνι λίγο, ομορφιά μου, της μοίρας, / όταν σου έγραφε, παιδί μου, μόνο τα δεκαέξι, τρυφερή μου».
