O «Επισκέπτης» του Ερίκ Eμμανουέλ Σμιτ στο θέατρο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης σε σκηνοθεσία Σωτήρη Τσαφούλια από 1η Φεβρουαρίου και για λίγες μόνο παραστάσεις.
Ένα χρόνο μετά τις επιτυχημένες «Αινιγματικές παραλλαγές», ο Σωτήρης Τσαφούλιας επιστρέφει στη θεατρική σκηνή του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης με τον «Επισκέπτη» του ίδιου συγγραφέα. Σκηνοθετεί ένα έργο έντονο σε συναισθήματα και αντιπαραθέσεις, ιδέες και αναζητήσεις.
Μυθοπλασία με αληθινά γεγονότα από τη ζωή του πατέρα της ψυχανάλυσης μπλέκονται στο έργο, δίνοντας τη δυνατότητα στον συγγραφέα του να ασχοληθεί με τα μυστήρια της ανθρώπινης φύσης, αλλά και τα μεγάλα ιδεολογικά και μεταφυσικά ερωτήματα της ύπαρξης.
Βιέννη, το 1938. Οι Ναζί έχουν εισβάλει στην Αυστρία και καταδιώκουν τους Εβραίους. Ο Σίγκμουντ Φρόιντ εξακολουθεί να πιστεύει στο μέλλον και αρνείται να φύγει. Αλλά αυτό το απόγευμα του Απριλίου, η Γκεστάπο συλλαμβάνει την κόρη του Άννα και την παίρνει για ανάκριση.
Ο Φρόιντ παραμένει μόνος και απελπισμένος, όταν, ξαφνικά, ένας άγνωστος μπαίνει από το παράθυρο. Ποιος είναι; Ένας τρελός; Ένας μάγος; Είναι όλο αυτό απλώς ένα όνειρο; Είναι μια ενσάρκωση της αντίληψής μας για το υποσυνείδητο του Φρόιντ; Ή είναι πράγματι, όπως ισχυρίζεται, ο Θεός αυτοπροσώπως;
Ο Μάνος Βακούσης ερμηνεύει τον ρόλο του Επισκέπτη. O Φώτης Θωμαΐδης στον ρόλο του Φρόιντ, η Μαρία Παπαλάμπρου είναι η Άννα Φρόιντ και ο Δημήτρης Παπαδάτος είναι ο Αξιωματικός.
Σημείωμα του Σωτήρη Τσαφούλια
«Όταν διάβασα το έργο του Ερίκ Eμμανουέλ Σμιτ “Ο Επισκέπτης”, μου ήρθε στο μυαλό μια φράση του Ευριπίδη. “Τι είναι Θεός; Τι μη Θεός; Και τι το ανάμεσά τους;”
Η συζήτηση μεταξύ του άθεου Φρόιντ και του Επισκέπτη στην καρδιά αυτού του αλληγορικού έργου, μοιάζει με την περίληψη μιας συζήτησης επί ενός θέματος που πάντα θα απασχολεί και θα διχάζει τους ανθρώπους, όχι μόνο μεταξύ τους, άλλα τον κάθε ένα από εμάς εσωτερικά. Το έργο αυτό με κέρδισε γιατί είναι τολμηρό, ως προς τον τρόπο με τον οποίο θέτει ερωτήματα, ενώ παράλληλα διατηρεί μια εξαιρετική ισορροπία στην επιχειρηματολογία της προσέγγισης των ερωτημάτων που θέτει. Διαθέτει πάθος και σεβασμό και δεν προσφέρει απαντήσεις. Και είναι αυτό ακριβώς που κάνει το έργο εκτός από φιλοσοφικό και βαθιά ερωτικό.
Γιατί ο Έρωτας κρύβεται στις Ερωτήσεις.»
