Επηρεασμένος από τα cartoon των 80’s, ο Αργύρης “SER” Σαρασλανίδης ξεκινά να ζωγραφίζει από μικρή ηλικία και σταδιακά ο δρόμος τον οδηγεί στη street art και το graffiti. Από τον ποπ σουρεαλισμό στην OP art, τα έντονα χρώματα, τα σχέδια και τα μοτίβα βασικά συστατικά των έργων του.
«Οτιδήποτε μπορώ να συλλάβω με τις αισθήσεις μου είναι πηγή έμπνευσης», εξηγεί ενώ μοιράζεται μαζί μας τη διαδρομή του στην street art και μιλά για project – σταθμούς και τη συμμετοχή του στην πρωτοβουλία «Γενιά 17» με το έργο του ”Energy pillars”.
Πώς ξεκίνησες να ζωγραφίζεις; Ποια ήταν η αφορμή από την παιδική ηλικία και ποια τα project-σταθμοί της πορείας σου;
Ζωγράφιζα απ’ όσο μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου από παιδί. Μου έχουν πει ότι αντέγραφα σκίτσα από τις εφημερίδες. Η αλήθεια είναι ότι ζωγράφιζα ρομπότ και τέρατα σαφώς επηρεασμένος από τα cartoon των 80’s (Transformers, He-Man, Thundercats).
Αρχικά μυήθηκα στην πανκ κουλτούρα και στα κόμικς (Βαβέλ- Παρά Πέντε) και ανακαλύπτοντας τους Beastie Boys με κέρδισε η hip hop κουλτούρα και το graffiti. Παράλληλα, εκείνο το διάστημα παρακολουθούσα NBA. Ήταν η χρυσή εποχή του Michael Jordan και των Chicago Bulls. Έτυχε να παρακολουθήσω ένα video του Jordan να παίζει μπάσκετ σε ένα ανοιχτό γήπεδο και αυτό που τελικά μου κέρδισε περισσότερο το ενδιαφέρον, ήταν τα graffiti στους τοίχους γύρω από το γήπεδο.
Άρχισα να ψάχνω για περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με την κουλτούρα. Εν τω μεταξύ μιλάμε για την προ-internet εποχή με σχεδόν μηδενικές πιθανότητες να βρεις πληροφορίες για κάτι τόσο ιδιαίτερο όπως το Hip Hop Graffiti. Κατάφερα μετά από πολύ ψάξιμο να ανακαλύψω μερικές ξεχασμένες βιντεοκασέτες σε βίντεο κλαμπ της εποχής (Beat street, 1984 – Wild style, 1983). Προς τα τέλη του 1993 άρχισα να κάνω graffiti στην Τριανδρία Θεσσαλονίκης.
Μέσω της street art/graffiti είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ πολλά μέρη του κόσμου, να αφήσω το στίγμα μου και παράλληλα να γνωρίσω υπέροχους ανθρώπους. Η πρώτη μου τοιχογραφία στις ΗΠΑ στο Μαϊάμι κατά την διάρκεια του MiamiBasel ήταν μια σημαντική εμπειρία καθώς συνεργάστηκα με ανθρώπους τον τεχνών που εκτιμώ πολύ. Επίσης ένα άλλο σημαντικό πρότζεκτ που μου έρχεται τώρα στο μυαλό μου, είναι ένα μεγάλων διαστάσεων mural που υλοποιήθηκε στο Λονδίνο, στα πλαίσια μιας παγκόσμιας καμπάνιας σχετικά με την πρόσβαση μειονοτήτων στην εκπαίδευση.
Τα χρώματα και τα μοτίβα αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά των έργων σου, μίλησέ μας για αυτά, πώς τα επιλέγεις και από τι εμπνέεσαι;
Η προσωπική μου αισθητική είναι καθαρά μινιμαλιστική, με αποτέλεσμα να αποτυπώνεται και στα έργα μου. Τα χρώματα, τα σχέδια και τα μοτίβα που χρησιμοποιώ, σκοπό έχουν να αφυπνίσουν τις αισθήσεις μέσα από οπτικές ψευδαισθήσεις (τα τελευταία χρόνια έχω επικεντρωθεί στην OP art).
Εμπνέομαι σχεδόν από το καθετί που υπάρχει γύρω μου. Οτιδήποτε μπορώ να συλλάβω με τις αισθήσεις μου είναι πηγή έμπνευσης. Και μέσα από τις οπτικές ψευδαισθήσεις, θέλω να περάσω ακριβώς ό,τι κι αν συλλαμβάνουμε με τις αισθήσεις μας.
Το καλοκαίρι έκανες έκθεση με τα έργα σου στην Κέρκυρα. Πες μας για τα έργα που παρουσίασες εκεί, ποια η θεματική της και πώς είναι το συναίσθημα να μοιράζεσαι το έργο σου με το κοινό σε αυτό το πλαίσιο;
Το συναίσθημα είναι πάντα μοναδικό σε όποιο πλαίσιο κι αν μοιράζομαι το έργο μου. Φυσικά ήταν μεγάλη μου τιμή να το μοιραστώ στην Πινακοθήκη της Κέρκυρας στην έκθεση “Techno Pulse”.
Τα έργα που παρουσίασα είναι το αποτέλεσμα της εξερεύνησής μου τα τελευταία χρόνια με τα χρώματα και τα σχήματα δημιουργώντας ψευδαισθήσεις -σε αντίθεση με τον ποπ σουρεαλισμό που θεωρώ ότι με σύστησε στο κοινό και στο καλλιτεχνικό στερέωμα.
Θα ήθελες να διαλέξεις κάποιο έργο από αυτά και να μας πεις την ιστορία και τα στάδια μέχρι τη δημιουργία του;
Το έργο μου “Four Squares” ήταν σίγουρα η κορύφωση της δουλειάς μου για την έκθεση. Ήθελα να παρουσιάσω ένα «μουσειακό» έργο μεγάλων διαστάσεων. Μου πήρε ένα μήνα για την ολοκλήρωσή του με τη συνδρομή ενός βοηθού.
Πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της δουλειάς μου πάνω στην OP Art. Έχει μια αυστηρή αίσθηση σε γραμμές δωρικού ρυθμού, ενώ επιδιώκεται ταυτόχρονα μια πιο σύγχρονη αναφορά σε microchips και virtual worlds (TRON).
Προτιμάς να δημιουργείς έργα που βρίσκονται στον δημόσιο χώρο ή που εκτίθενται σε αίθουσες και γκαλερί;
Δεν το διαχωρίζω να πω την αλήθεια. Είναι διαφορετικές εκφάνσεις της δουλειάς μου. Απολαμβάνω να δουλεύω και στο δρόμο και στο στούντιό μου.
Στο δημόσιο χώρο απολαμβάνω τα σχόλια των περαστικών, είναι έργο για όλο τον κόσμο. Σχετικά με τους πίνακες που εκθέτω σε αίθουσες και γκαλερί, είναι ωραίο να βλέπεις ανθρώπους να εκτιμούν την δουλειά σου και να επιθυμούν να έχουν ένα έργο σου στον προσωπικό τους χώρο, να «ζουν» μαζί του.
Μίλησέ μας για τη συμμετοχή σου στη «Γενιά 17» και το έργο σου στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας;
Το έργο είναι για τον ΑΔΜΗΕ (Ανεξάρτητος Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας). Οπότε ήθελα να κάνω κάτι που να συμβολίζει την ενέργεια, καθώς και να εκπροσωπεί τον Στόχο 9 του ΟΗΕ για βιώσιμη και χωρίς αποκλεισμούς βιομηχανική ανάπτυξη.
Το έργο φαίνεται κυρίως από την έξοδο του περιφερειακού στην Τριανδρία Θεσσαλονίκης και είναι διακριτό από σχετικά μεγάλη απόσταση.
Ακριβώς επειδή ο θεατής το βλέπει μέσα από κινούμενο αυτοκίνητο, θέλησα να δώσω μια αίσθηση κίνησης με τα χρώματα να διαδέχονται το ένα το άλλο (color reel), δημιουργώντας μια οπτική ψευδαίσθηση με “Kinetic Art” αποτέλεσμα.
Ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον πρότζεκτ για την ευαισθητοποίηση όλων μας στην περιβαλλοντικά ορθή βιομηχανική ανάπτυξη, αυξάνοντας παράλληλα τους πόρους και την αποδοτικότητα της ενέργειας.
