Ό,τι κι αν συμβαίνει εκεί έξω, η μουσική βρίσκει πάντα τον τρόπο, γίνεται η ίδια ο τρόπος που κάνει τη διαφορά σε έναν κόσμο γεμάτο «θορύβους», είτε πείθοντάς μας, με τη βοήθεια ενός 11χρονου βιρτουόζου της τζαζ, ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει, είτε κατορθώνοντας την ισραηλινοπαλαιστινιακή συμφιλίωση που πολιτικοί και διπλωμάτες χρόνια τώρα σχεδιάζουν, ανεπιτυχώς, επί χάρτου.
Εδώ και 10 χρόνια, στον Άγιο Λαυρέντιο του Πηλίου χτίζεται μια από εκείνες τις εμπνευσμένες ιστορίες επιτυχίας που οι κάθε λογής μάνατζερ σχεδιάζουν σε papers και συζητάνε σε συνέδρια, αδυνατώντας όμως, τις περισσότερες φορές, να βρουν τον τρόπο να υλοποιήσουν. Από το 2006, στο Μουσικό Χωριό, ένας αρχικός πυρήνας τριών φίλων με την κατοπινή, διευρυμένη οικογένειά τους, ζουν το όνειρο: χτίζοντας ένα διεθνές θερμοκήπιο αγάπης για τη μουσική και τις παραστατικές τέχνες, κάνουν αυτό που αγαπούν με τρόπο που να αφορά και άλλους.
Κάθε Αύγουστο, σε δύο περιόδους από τα μέσα Αυγούστου ως τις αρχές Σεπτέμβρη, συμμετέχοντες αλλά και θαμώνες έχουν την ευκαιρία να αλληλεπιδράσουν στο πλαίσιο ενός θεσμού «ελεύθερης ανταλλαγής και διασποράς καλλιτεχνικών ιδεών και πρωτότυπων εκπαιδευτικών μοντέλων διαμέσου της μουσικής πράξης» δημιουργώντας μια ιδιαίτερη διεθνή μουσική κοινότητα με άξονα την καλλιτεχνική συμβίωση, πράξη και εκπαίδευση στο χώρο της μουσικής, των μουσικών επιστημών, της ζωντανής δημιουργίας, του χορού, του θεάτρου, του λόγου, της ειδικής αγωγής και της καλλιέργειας του σώματος , με τρόπο που προωθεί τον πειραματισμό και την πολυσυλλεκτικότητα.
Ο λόγος στον κ. Θύμιο Ατζακά, επίκουρο καθηγητή στο Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και υπεύθυνο για τον καλλιτεχνικό και εκπαιδευτικό συντονισμό του Μουσικού Χωριού, για να μας αφηγηθεί αυτή τη μαγική ιστορία από την αρχή.
«Το Μουσικό Χωριό ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2006, μετά από μία διετή οργασμική αναζήτηση για ζωτικό χώρο μουσικής δημιουργίας στην Ελλάδα. Εκείνη την εποχή προετοίμαζα την οριστική επιστροφή μου στην Ελλάδα από το Βερολίνο όπου και διέμενα για χρόνια, ενώ παράλληλα έβαζα “ψύλλους στα αυτιά” των παλιών φίλων και συνεργατών, του Κώστα Μακρυγιαννάκη (μουσικός, καλλιτεχνικός διευθυντής του Δημοτικού Ωδείου Θεσσαλονίκης) και του Γιώργου Λαζαρίδη (μουσικός, καλλιτεχνικός διευθυντής του ΜΜΘ) οι οποίοι επίσης επαναπατρίζονταν τότε και έκαναν παρόμοιες σκέψεις.
Το κομβικό σημείο εντοπίστηκε γρήγορα και ήταν ο Άγιος Λαυρέντιος Πηλίου, όπου οι τρεις μας είχαμε μοιραστεί πολλές ευτυχισμένες στιγμές στο παρελθόν. Ο τόπος φαινόταν να έχει τη δυναμική που χρειαζόμασταν και έτσι διάφορες εγκόσμιες (και άλλες) δυνάμεις μάς οδήγησαν στην ίδρυση αυτής της κοινότητας, χωρίς βέβαια να έχουμε την παραμικρή ιδέα τότε για το που θα μας πήγαινε αυτό.
Στόχους δεν βάλαμε ποτέ, παρά μόνο για τα μάτια του κόσμου. Εξηγούμαι, ότι αυτό το διεθνές ανθρώπινο δίκτυο χτίστηκε με αυθορμητισμό και οίστρο για επαφή με άλλους μουσικούς και όχι για να εξυπηρετήσει συμφέροντα πρακτόρων ή διοργανωτών. Όποτε βάζαμε στόχους κάναμε κάτι τελείως διαφορετικό και κάθε φορά που μία μαγική συγκυρία μάς οδηγούσε σε στιγμές ευδαιμονίας, το βαπτίζαμε στόχο, μπας και επαναληφθεί. Και τώρα που μιλάμε, στόχους δεν έχουμε. Περιμένουμε το επόμενο μικρό θαύμα που θα μας δείξει το δρόμο. Το κυριότερο ενδιαφέρον, τουλάχιστον για μένα προσωπικά, ήταν και είναι η συμβιωτική, σχεδόν παγανιστική, επαφή μεταξύ ετερόκλητων μουσικών, ακόμη και εάν αυτή οδήγησε κάποτε σε αιμομιξίες. Ακόμη, είναι τα χαμόγελα των νεότερων μουσικών που αστράφτουν καθώς ανακαλύπτουν στο χωριό, μέρα με τη μέρα, το μεγαλείο της ποιητικής των ήχων και θυμούνται, έστω και για λίγο, ότι η μουσική είναι προϊόν βιωμένης αίσθησης του εαυτού, μυστικός κώδικας για νέες και παλαιές κοινότητες και όχι στραπατσαρισμένος ψυχισμός και κενή εξωστρέφεια».
Κάθε Αύγουστο, στο Μουσικό Χωριό, αυτή η ξεχωριστή κοινότητα ξαναχτίζεται και ανασυντίθεται, επαναενορχηστρώνοντας μαζί και το soundtrack της ζωής: προσωπικές ιστορίες, διαπροσωπικές σχέσεις και η μαγεία της δημιουργικότητας όπως προκύπτει από ένα περιπετειώδες ομού, συμπυκνωμένα σε μια 25λεπτη οπτικοακουστική εκδοχή ή στη λεκτική περιήγηση του κ. Ατζακά σ’αυτό το δεκαετές συναρπαστικό ταξίδι, όπου η μουσική είναι ο οδηγός και όχι ο προορισμός.
«Προσδεθείτε!… Aπό το 2006 μέχρι σήμερα, έχουν έρθει ως ενεργοί συμμετέχοντες σε εβδομαδιαία εργαστήρια 1784 σπουδαστές απ΄όλο τον κόσμο, έχουν συνεργαστεί ως εισηγητές, συντονιστές και ειδικοί συνεργάτες πάνω από 150 αναγνωρισμένοι μουσικοί, επιστήμονες, χορευτές, ηθοποιοί, άνθρωποι του λόγου, της ειδικής αγωγής και της αρμονικής ανάπτυξης του σώματος, ενώ έχουν επισκεφτεί το χωριό πάνω από 10.000 φιλόμουσοι, ως περαστικοί και θαμώνες των δρώμενων. Επιπλέον έχουν διοργανωθεί πάνω από 150 παραστάσεις και συναυλίες, όλες δωρεάν για το κοινό, από μπαρόκ όπερα μέσα στο δάσος μέχρι το music circus του J.Cage, από ορχήστρες της Ανατολής μέχρι τον Επίκυκλο του Γιάννη Χρήστου.»
Και μετά το πέρας του θέρους, το ταξίδι συνεχίζεται στις πόλεις. Τα τελευταία χρόνια, έχουν διοργανωθεί με μεγάλη επιτυχία 3 τριήμερα για 3 συνεχείς χρονιές στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, κάτω από τον τίτλο «Το Μουσικό Χωριό στη Στέγη», ενώ από το 2013 η ομάδα απέκτησε και ένα αστικό σπίτι στη Θεσσαλονίκη. Και τι συμβαίνει λοιπόν κ. Ατζακά στο «αβγό»;
«Το αβγό ιδρύθηκε από την ομάδα μας το 2013 με σκοπό να κρατάει ζωντανό το δίκτυο των δράσεών μας όλο το χρόνο, τουλάχιστον στη Θεσσαλονίκη. Το ιδιαίτερο με το αβγό είναι ότι, σε πλήρη αντιδιαστολή με το οργιώδες φυσικό περιβάλλον του Πηλίου, είναι ένα αμιγώς αστικό κατασκεύασμα στον 8ο όροφο μίας βιοτεχνικής πολυκατοικίας. Ωστόσο νομίζω ότι κατάφερε να μοιάζει με το σαλόνι ενός μουσικού που προσκαλεί τους φίλους του για να ακούσουν μαζί μουσική ή να κουβεντιάσουν. Επιπλέον, είναι ένας χώρος που αλλάζει μορφές σαν χαμαιλέοντας, καθώς στο πάτωμά του εξασκείται η γιόγκα, η χοροθεραπεία κ.ά.
Σήμερα στεγάζει κάθε λογής δράσεις, από εργαστήρια με άξονα τη μουσική, τις παραστατικές τέχνες γενικά και το σώμα, μέχρι παραστάσεις και συναυλίες.»
Επιβεβαιώνοντας τη ρήση ότι «η μουσική σε βρίσκει όπου κι αν είσαι», το Μουσικό Χωριό καλεί τους υποψήφιους παραθεριστές της τέχνης να δηλώσουν συμμετοχή στη φετινή, δέκατη διοργάνωση της αστικής, μη κερδοσκοπικής εταιρείας arTree σε συνεργασία με την Αντιδημαρχία Πολιτισμού, Παιδείας & Τουρισμού Δήμου Βόλου και με τη στήριξη της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, που θα διεξαχθεί σε δύο περιόδους: από τις 18 – 24 Aυγούστου και από τις 26 Αυγούστου – 1 Σεπτεμβρίου. Οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να συμμετάσχουν σε 18 κατευθύνσεις εκπαιδευτικής δράσης, οι οποίες στεγάζουν 27 μουσικά εργαστήρια/masterclasses συμβιωτικής δράσης, ενώ συντονιστές των δράσεων αυτών είναι 46 διεθνείς μουσικοί και εκπαιδευτικοί, καθώς και διάφοροι προσκεκλημένοι διεθνούς ακτινοβολίας.
—
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για το πρόγραμμα και τις αιτήσεις συμμετοχής
