Η αφίσα και το μήνυμα της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για τη Νεότητα (IBBY)
Στις 2 Απριλίου, ημέρα γενεθλίων του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου με σκοπό να τονώσει την αγάπη για το διάβασμα και να στρέψει την προσοχή στα παιδικά βιβλία. Κάθε χρόνο ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της ΙΒΒΥ, της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για τη Νεότητα ετοιμάζει ένα μήνυμα και μία αφίσα που διανέμεται σε όλο τον κόσμο. Επιλέγει ένα θέμα και καλεί ένα γνωστό συγγραφέα να γράψει ένα μήνυμα για όλα τα παιδιά του κόσμου και ένα γνωστό εικονογράφο να φιλοτεχνήσει την αφίσα. Το 2020, υπεύθυνο για το υλικό του εορτασμού είναι το Τμήμα της Σλοβενίας.
Το μήνυμα της φετινής Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου με τίτλο «Πείνα για λέξεις» υπογράφει ο Σλοβένος πανεπιστημιακός και λογοτέχνης Πέτερ Σβέτινα, ενώ η αφίσα φιλοτεχνήθηκε από τον Σλοβένο εικονογράφο Damijan Stepančič, σε μετάφραση Λότη Πέτροβιτς:
«Εκεί που μένω, οι θάμνοι πρασινίζουν αργά τον Απρίλη ή νωρίς τον Μάη και σύντομα γεμίζουν με κουκούλια από πεταλούδες. Αυτά τα κουκούλια μοιάζουν με μπαλίτσες από βαμβάκι ή με κουφέτα και οι νύμφες τους καταβροχθίζουν φύλλο το φύλλο μέχρι που οι θάμνοι απογυμνώνονται. Όταν όμως οι νύμφες γίνουν πεταλούδες και πετάξουν, οι θάμνοι δεν είναι κατεστραμμένοι. Καθώς πλησιάζει το καλοκαίρι, ξαναγίνονται πράσινοι πάλι και πάλι.
Έτσι μοιάζει ο συγγραφέας, έτσι μοιάζει ο ποιητής. Κατασπαράζονται, μένουν κατάστεγνοι από ιστορίες και ποιήματα, που, όταν ολοκληρωθούν, πετούν μακριά, μπαίνουν μέσα σε βιβλία και βρίσκουν τους αναγνώστες τους. Αυτό γίνεται πάλι και πάλι.
Και τι συμβαίνει μ΄εκείνα τα ποιήματα και τις ιστορίες;
Ξέρω ένα αγόρι που έπρεπε να κάνει κάποια εγχείρηση στο μάτι του. Για δύο εβδομάδες μετά την εγχείρηση, έπρεπε να ξαπλώνει μόνο από τη δεξιά πλευρά και μετά δεν έπρεπε να διαβάζει τίποτα για έναν μήνα. Όταν τελικά ξαναπήρε στα χέρια του ένα βιβλίο έπειτα από ενάμιση μήνα, ένιωσε σαν να κατάπινε λέξεις μ’ ένα κουτάλι από μια γαβάθα. Σαν να τις έτρωγε. Πραγματικά τις έτρωγε.
Ξέρω κι ένα κορίτσι που, όταν μεγάλωσε, έγινε δασκάλα. Μου είπε: “Τα παιδιά που οι γονείς τους δεν τους διάβασαν παραμύθια έχουν στερηθεί κάτι σημαντικό”.
Οι λέξεις στα ποιήματα και στις ιστορίες είναι τροφή. Όχι τροφή για το σώμα, όχι τροφή που μπορεί να γεμίσει το στομάχι σου. Τροφή όμως για το πνεύμα και τροφή για την ψυχή.
Όταν πεινάει κάποιος ή διψάει, το στομάχι του γουργουρίζει και το στόμα του στεγνώνει. Οι πεινασμένοι γυρεύουν να φάνε κάτι, ένα κομμάτι ψωμί, ένα πιάτο ρύζι ή δημητριακά, λίγο ψάρι ή μια μπανάνα. Όσο περισσότερο πεινούν, τόσο στενεύει ο οπτικός τους ορίζοντας, ώσπου παύουν να βλέπουν ό,τι δεν είναι τροφή για να τους χορτάσει.
Η πείνα για λέξεις εκδηλώνεται διαφορετικά. Μοιάζει με θλίψη, με λήθη, με αυθάδεια. Οι άνθρωποι που υποφέρουν από τέτοιου είδους πείνα δε νιώθουν πως η ψυχή τους τρέμει από το κρύο κι ότι προσπερνούν τους εαυτούς τους χωρίς να το προσέχουν. Ένα μέρος του κόσμου τους εξαφανίζεται χωρίς να το γνωρίζουν.
Αυτού του είδους η πείνα χορταίνεται με ποίηση και ιστορίες.
Υπάρχει όμως ελπίδα για όσους δεν έχουν ποτέ αφεθεί ν’ απολαύσουν τις λέξεις, για να χορτάσουν αυτή την πείνα;
Υπάρχει! Το αγόρι που είπαμε διαβάζει κάθε μέρα. Το κορίτσι έγινε δασκάλα και διαβάζει στους μαθητές της. Κάθε Παρασκευή. Κάθε βδομάδα. Αν κάποια φορά το ξεχάσει, της το θυμίζουν τα παιδιά.
Και τι γίνεται με τον συγγραφέα και τον ποιητή; Καθώς έρχεται το καλοκαίρι, θα πρασινίσουν πάλι. Και πάλι θα στεγνώσουν από ιστορίες και ποιήματα, που θα πετάξουν μακριά προς κάθε κατεύθυνση. Πάλι και πάλι.”
Μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου της Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Λίνας Μενδώνη
Στα γενέθλια του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, 2 Απρίλη 1805, αρμόζει η γιορτή της Παγκόσμιας ημέρας του Παιδικού Βιβλίου. Ο Άντερσεν δεν μπόρεσε να μάθει την τέχνη του πατέρα του, που ήταν τσαγκάρης. Έγινε όμως ο μάγος της αφήγησης των παραμυθιών, δίνοντας στις λέξεις του φτερά που συναρπάζουν τη φαντασία των παιδιών. Μεγαλώσαμε με τα λυπημένα του παραμύθια.
Η σχέση μας με το βιβλίο στη μικρή ηλικία ανοίγει παράθυρο στις λέξεις και στη μαγεία της γλώσσας, χαρίζοντας μας την περιπλάνηση στους κόσμους των παραμυθιών. Η περιπέτεια της αφήγησης προσφέρει όσα χρειάζεται ένα παιδί για να κατανοήσει τον χρόνο που συμπορεύεται με την εξέλιξη της ιστορίας και τη γέννηση πρωτόγνωρων συναισθημάτων.
Το βιβλίο είναι παιδεία. Συνεισφέρει στη δημιουργία της προσωπικότητας, στην κατανόηση του άλλου, στον έλεγχο του εγώ. Είναι η είσοδος στην ομάδα του εμείς, από τη μικρή ηλικία. Δημιουργεί πολίτες με ευθύνη, κοινωνικές δεξιότητες και ιδίως χωρίς προκαταλήψεις.
Έλληνες συγγραφείς παιδικών βιβλίων ταλαντούχοι και ευφάνταστοι, εικονογράφοι, ικανοί και δημιουργικοί, που διακρίνονται διεθνώς, κάνουν πλούσια τη μέρα των παιδιών μας, ξεκολλώντας τα από την ηλεκτρονική εικόνα που δεν αφήνει περιθώρια στη δημιουργική φαντασία τους. Ο ρόλος της διαμεσολάβησης του συγγραφέα ανάμεσα στο παιδί και στο φανταστικό είναι μεγάλη ευθύνη.
Και σήμερα «Μένουμε σπίτι». Είναι καλή αφορμή, καθώς περνάμε περισσότερο χρόνο με την οικογένεια, να αποκαλύψουμε στα παιδιά τους ελεύθερους, ανοιχτούς, διάπλατους κόσμους που θα ανοίγονται πάντα μπροστά τους, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου.
Υστερόγραφο:
Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν ήρθε στη Ελλάδα, Μάρτη 1841. Λάτρεψε τον Παρθενώνα. Στο ιστορικό του μυθιστόρημα «Το νησί πέρα από την ακτή» έγραψε πως ήθελε να ξανάρθει. Η επιθυμία δεν πραγματοποιήθηκε… όπως γίνεται και στα παραμύθια του…
