H Gallery Kourd διοργανώνει τα “Kourd Evening Art Talks”, σε ένα κύκλο ομιλιών πάνω στη ζωγραφική – στον τρόπο που έχει δημιουργηθεί το ζωγραφικό έργο, στον τρόπο που το βλέπουμε και στη γλώσσα που χρησιμοποιούμε για να αναφερθούμε σε αυτό. Οι ομιλίες θα πραγματοποιηθούν στις 9, 10, 11, 14 και 15 Μαρτίου.
Τα “Kourd Evening Art Talks”, δεν θα έχουν χαρακτήρα επίσημης ομιλίας αλλά θα λειτουργήσουν ως ξενάγηση στην έκθεση “A Grammar of Gestures” που παρουσιάζεται έως τις 18 Μαρτίου, και σκοπός τους είναι να δημιουργήσουν ένα τόπο συνάντησης φιλότεχνων.
Ο επιμελητής της έκθεσης, Jurriaan Benschop, συνομιλεί με τον Ανδρέα Ράγκναρ-Κασάπη, τον Αλέξανδρο Βούτσα, την Μαρίτα Γεραρχάκη, τον Δαυίδ Μπενφοράδο και την Θεοδώρα Κουμουνδούρου.
Θέματα συζητήσεων
Τετάρτη 9 Μαρτίου, ώρα 19.30
Μεταβαλλόμενες φόρμες
Ανδρέας Ράγκναρ-Κασάπης, Ζωγράφος
Ένα κοινό χαρακτηριστικό των έργων της έκθεσης, είναι η δυναμική των σχημάτων, η τάση των μορφών να περιστρέφονται και να αλλάζουν εμφάνιση κατά τη θέασή τους. Ο καλλιτέχνης φαίνεται πως χρησιμοποιεί τη ζωγραφική για να αλλάξει το αντικείμενο που μελετά, παρά απλά για να το αναπαραστήσει ως έχειν.
Πέμπτη 10 Μαρτίου, ώρα 19.30
Η χειρονομία της ζωγραφικής
Αλέξανδρος Βούτσας, Διδάσκων στο εργαστήριο Φωτογραφίας στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών
Πώς εντάσσεται η ζωγραφική μέσα στο τοπίο της σύγχρονης τέχνης και της ζωής μας; Η εξέλιξη των ψηφιακών μέσων έχει επηρεάσει τη ζωγραφική και έχει δημιουργήσει ένα νέο πλαίσιο. Είναι η ίδια η εμπειρία του έργου τέχνης μέσω μιας οθόνης και δια ζώσης; Πώς εκφράζεται η ζωγραφική ειδομένη μέσω του ψηφιακού κόσμου;
Παρασκευή 11 Μαρτίου, ώρα 19.30
Το περιεχόμενο είναι μια ματιά
Μαρίτα Γεραρχάκη, Κλινική Ψυχολόγος
Η συζήτηση ξεκινά με ένα απόφθεγμα από τον αφηρημένο εξπρεσιονιστή ζωγράφο Willem de Kooning, από τη δεκαετία του 1960, ο οποίος δήλωσε πως «το περιεχόμενο είναι μια γρήγορη ματιά, μια συνάντηση σαν μια αναλαμπή». Πολλές φορές ο τρόπος θέασης και ανάγνωσης του έργου τέχνης μπορεί να επηρεαστεί από την ψυχολογική κατάσταση και τις εμπειρίες μας. Πώς μια γρήγορη ματιά στο έργο τέχνης αρκεί για να σχηματίσουμε μια ιδέα γι’ αυτό.
Δευτέρα 14 Μαρτίου, ώρα 19.30
PAINTING AS A TIME BASED ART
Δαυίδ Μπενφοράδο, Ζωγράφος
Ας αναλογιστούμε τη ζωγραφική ως μια μορφή τέχνης που απαιτεί έναν ορισμένο χρόνο. Ως μια τέχνη που χρειάστηκε πολλές στιγμές και πολλές στρώσεις για να φέρει στην επιφάνεια το νόημα της. Μια τέχνη που ξεδιπλώνεται μόνο όταν της ρίχνει κανείς μια δεύτερη αλλά και μια τρίτη ματιά και βλέπει το πώς αυτή αλλάζει. Ενώ τα ζωγραφικά έργα παρουσιάζονται συνήθως ως στατικά αντικείμενα πάνω σε έναν τοίχο, ο χρόνος παίζει σημαντικό ρόλο τόσο στην σύλληψη και στη διαδικασία παραγωγής τους, όσο και στην υποδοχή τους από το θεατή.
Τρίτη, 15 Μαρτίου, ώρα 19.30
Διεθνής γλώσσα, τοπικές ρίζες
Θεοδώρα Κουμουνδούρου, Arthens founder & σύμβουλος τέχνης
Η έκθεση συγκεντρώνει πέντε ζωγράφους που προέρχονται από διαφορετικά υπόβαθρα. Μοιράζονται όμως μια κοινή γλώσσα, που δημιουργεί ένα διάλογο ανάμεσα στις θέσεις του καθενός. Κι όμως, το έργο τους έχει τις ρίζες του σε διαφορετικά πολιτισμικά πλαίσια. Πώς το προσλαμβάνει αυτό ο θεατής;
Επιμελητικό κείμενο του Jurriaan Benschop για την έκθεση “A Grammar of Gestures”
«Οι ζωγράφοι της ομαδικής έκθεσης “A Grammar of Gestures” σε επιμέλεια του Jurriaan Benschop στην γκαλερί Kourd, αντιλαμβάνονται τη δουλειά τους ως μια πρακτική μεταμόρφωσης. Ανθρώπινες μορφές, ζώα ή στοιχεία του φυσικού τοπίου εμφανίζονται στα έργα τους, όμως αυτά τα μοτίβα δεν παρουσιάζονται με έναν μοναδικό ή ξεκάθαρο τρόπο, αλλά ούτε ως θέμα επί τούτου. Αντιθέτως, στο επίκεντρο της προσοχής βρίσκεται η δυναμική των σχημάτων, η ικανότητα των μορφών να περιστρέφονται και να αλλάζουν εμφάνιση κατά τη θέαση τους. Αυτή η αλλαγή έχει να κάνει με τον τρόπο εκτέλεσης των μοτίβων, με τη γραμματική των ζωγραφικών χειρονομιών που ενέχεται στη σύλληψη των έργων. Καθένας ζωγράφος, παρουσιάζει μια διακριτή ευαισθησία, έναν τρόπο προσέγγισης του καμβά, του χαρτιού ή άλλης επιφάνειας. Άλλοτε μια απαλή ή αποφασιστική πινελιά, ένα θυμωμένο ξύσιμο, άλλοτε μια διαδικασία στρώσεων χρώματος με υπομονετική τοποθέτηση, ώστε να επιτευχθεί ένα συγκεκριμένο βάθους ή μια χρωματική ένταση. Οι πίνακες αναπτύσσουν το χαρακτήρα τους και την πολυπλοκότητά της υλικής τους παρουσίας, μέσω του αγγίγματος και της υφής τους.
Το χέρι είναι αυτό που μιλάει στα σχέδια με τίτλο Corgo, της καλλιτέχνιδας από τη Λισαβόνα, Maria Capelo. Το έργο είναι απόκριση σε ένα υπαρκτό τοπίο, αλλά εξίσου και το αποτέλεσμα μιας φυσικής κίνησης και μνήμης του χεριού καθώς σχεδιάζει. Corgo στα πορτογαλικά σημαίνει στενό πέρασμα ανάμεσα σε βουνά. Η οροσειρά Serra do Caldeirão στη νότια Πορτογαλία αντιπροσωπεύει για την Capelo ένα αρχέγονο τοπίο, ένα θεμέλιο για τον τρόπο που κατανοεί τη φύση. Ορμώμενη από αυτό, εξέλιξε το ενδιαφέρον και τις γνώσεις της σχετικά με άλλα τοπία στην Ευρώπη, τα οποία θεωρεί πορτραίτα της Γης που περιέχουν πληροφορίες σχετικά με τις αλλαγές και τον πολιτισμό. Πρόσφατα η Capelo συμμετείχε στην έκθεση All I Want, Portuguese Women Artists from 1900 to 2020 στο Fundaçao Calouste Gulbenkian στη Λισαβόνα. Το 2018 οι Δημοτικές Πινακοθήκες (Galerias Municipais) της Λισαβόνας παρουσίασαν την ατομική της έκθεση The Things of the World are Rock.
Στη ενότητα του After Etienne-Jules Marey II, ο καλλιτέχνης Mark Lammert, με βάση του το Βερολίνο, εξερευνεί την ανθρώπινη φιγούρα εν κινήσει. Ενώ ο Marey μελέτησε την κίνηση από τη σκοπιά της επιστήμης και της χρονοφωτογραφίας, ο Lammert την προσέγγίσε ως ζωγράφος, δουλεύοντας με στρώσεις χρώματος σε μια στατική εικόνα και με γραμμές από τις οποίες αναδύεται μια ανθρώπινη μορφή. Η απεικόνιση αυτής της μορφής είναι αχνή, περισσότερο σαν μια υπόνοια, παρά με τη λογική του πορτραίτου. Τα έργα φαίνεται πως εστιάζουν στη δραστηριότητα και στην στάση, αναπαριστώντας σώματα που στέκονται, γέρνουν, προχωρούν, κάθονται ή ισορροπούν. Η κόκκινη, ζωγραφισμένη επιφάνεια πλαισιώνεται από ένα καρό μοτίβο λεπτών γραμμών, φέρνοντας μια διαφορετική αίσθηση των διαστάσεων και του περιεχομένου. Ο Lammert έχει συμμετάσχει σε αρκετές σημαντικές εκθέσεις όπως στην Travelling the World. Artworks from the ifa Collection,1949 to the Present που έλαβε χώρα στη Μόσχα το 2013. Η σκηνογραφία του για το θεατρικό έργο The Persians χρησιμοποιήθηκε στην Επίδαυρο το 2009. Η πιο πρόσφατη ατομική του έκθεση πραγματοποιήθηκε στο Leonhardi Museum στη Δρέσδη το 2020-21.
Το έργο του Michael Markwick, επίσης με βάση του το Βερολίνο, σχετίζεται συνήθως με τη φύση, αν και όχι πάντοτε με σαφή τρόπο. Η ενέργεια της φύσης έρχεται σε μας μέσω μιας χειρονομιακής και λυρικής αφαίρεσης, με λιγότερο ή περισσότερο ξεκάθαρες ενδείξεις ενός τοπίου, μερικές φορές με την εμφάνιση μιας φιγούρας. Η πολυπλοκότητα των μορφών επιτρέπει πολλαπλές ερμηνείες των ζωγραφικών μοτίβων. Στα έργα Flood και Dusk ένα μουντό φως τραβάει αρχικά την προσοχή, παρουσιάζοντας ένα περιβάλλον όπου κάτι βρίσκεται “στον αέρα”, μια στιγμή της ημέρας μάλλον και όχι τόσο κάποια συγκεκριμένη τοποθεσία. Η χρήση διάφανου μεταξιού υποδηλώνει μια ευγενική ευαισθησία, ενώ σε προηγούμενα έργα του κυριαρχούσε μια πιο άγρια και ακραία αφαίρεση. Ο καλλιτέχνης μεγάλωσε στο Μίσιγκαν των ΗΠΑ, στις παρυφές της πόλης όπου η φύση συγκρούεται με την ανθρώπινη παρέμβαση. Στο έργο του, μια σκοτεινή σκοπιά πάνω στην περιβαλλοντική κατάσταση που βρίσκεται ο κόσμος, συναντά μια ποιητική προοπτική για μια ελπιδοφόρα μεταμόρφωση. Η πρώτη ατομική έκθεση του Markwick σε μουσείο, πραγματοποιήθηκε στη Γερμανία το 2018, στο Martin von Wagner Museum, στο Βύρτσμπουργκ. Το 2020 συμμετείχε στην έκθεση Exhibitionisms του καλλιτεχνικού δικτύου Tiger Strikes Asteroid, στο Σικάγο.
Η καλλιτέχνης από τη Βιέννη Béatrice Dreux, χρησιμοποιεί απλά μοτίβα όπως ένα φεγγάρι, ένα σύννεφο ή ένα ουράνιο τόξο. Μετέπειτα, εξελίσσει αυτές τις φόρμες μέσω διαδοχικών στρώσεων και λεπτομερειακής επεξεργασίας της επιφάνειάς, έως ότου αποκτήσουν μια εσωτερική δύναμη. Για την Dreux η ίδια η ζωγραφική αποτελεί μια γλώσσα. Όταν ζωγραφίζει, δε στοχεύει στο να πει μια ιστορία ή να κάνει μια δήλωση για κάποιο συγκεκριμένο ζήτημα. Αντιθέτως, πραγματεύεται την υφή, τη χειρονομία, το χρώμα και τη φόρμα και το πώς αυτά τα στοιχεία μαζί πάνω στον καμβά συνομιλούν απευθείας με μας. Το ουράνιο τόξο μεταμορφώνεται και εμφανίζεται ως μια πόρτα ή πύλη, ή ως κάτι άλλο που αναπνέει και έχει μια δική του υπόσταση. Αυτά τα μοτίβα είναι εκτελεσμένα σε μια σειρά μνημειακών διαστάσεων που συνδυάζει ένα ενδιαφέρον για την πνευματικότητα και την αρχαία σοφία, με έναν σύγχρονο, πολύχρωμο τρόπο έκφρασης. Η καλλιτέχνιδα, γεννημένη στη Γαλλία, ζει στην Αυστρία από τα παιδικά της χρόνια και είχε το καλλιτεχνικό της ντεμπούτο το 2016 με μια ατομική έκθεση στο μουσείο Lentos Kunstmuseum, στο Λιντς. Το 2021 επιμελήθηκε την έκθεση Beyond the Image στο Salon am Schwarzenbergplatz, στη Βιέννη.
Υπάρχουν τρία επαναλαμβανόμενα στοιχεία στους πίνακες του Αθηναίου καλλιτέχνη David Benforado: γη, θάλασσα και ουρανός. Αυτό μπορεί να δίνει την εντύπωση πως μιλάμε για έναν τοπιογράφο, αλλά αυτό αληθεύει μόνο εν μέρει. Κυρίως είναι ένας “καθαρός” ζωγράφος, ο οποίος κυριολεκτικά ανακατεύει χρωστικές σκόνες και δημιουργεί τα δικά του χρώματα. Ο καμβάς αποτελει γι αυτόν μια δυνατότητα να επικαλεστεί ένα τοπίο ως μια επιφάνεια που αντανακλά μια εσωτερική κατάσταση, αλλά και ένα συνονθύλευμα σκέψεων. Ο καλλιτέχνης επισημαίνει πως κάθε πίνακας έχει τη δική του λογική, μερικές φορές ακόμα και τη δική του βούληση, καθώς το έργο αναπτύσσεται. Η τυχαιότητα και ο έλεγχος βρίσκονται σε ισορροπία. Μέσω του χρώματος και της χειρονομίας, γεννάται ένας χώρος με εκλάμψεις του εξωτερικού κόσμου. Ο Benforado έχει ένα ξεχωριστό ταλέντο να αποτυπώνει το φως σε ένα σκοτεινό χώρο. Αυτό που αρχικά μπορεί να φανεί ακατέργαστο, είναι γεμάτο λεπτομέρειες και ραφιναρισμένο ως προς την χρωματική ενορχήστρωση. Το 2018 συμμετείχε στην έκθεση The Poetry of Memory στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης. Το 2021 επιλέχθηκε για το διεθνούς εμβέλειας πρότζεκτ Una boccata de Arte στην Ιταλία, που οργανώθηκε από το ίδρυμα Elpis και περιλάμβανε ατομική έκθεση του Benforado στο Tratalias της Σαρδηνίας.
Η έκθεση έχει επιμεληθεί από τον συγγραφέα και επιμελητή Jurriaan Benschop, με βάση του το Βερολίνο. Είναι ο συγγραφέας του βιβλίου Salt in the Wound (Garret Publications, 2019), για το οποίο ταξίδεψε την Ευρώπη απ’ άκρη σ’ άκρη ώστε να συνομιλήσει με καλλιτέχνες σχετικά με τη δουλειά και τις καλλιτεχνικές τους ρίζες. Οι κριτικές, συνεντεύξεις και τα δοκίμιά του μπορούν να βρεθούν στο Artforum, στο Arterritory.com, καθώς και σε καταλόγους και βιβλία εκθέσεων. Μερικές από τις εκθέσεις που έχει επιμεληθεί είναι: Re: Imagining Europe (Βερολίνο, 2017), Taking Root (Ντίσελντορφ, 2019-20) and A Matter of Touch (Βερολίνο, 2020).»
