Η νέα έκθεση του Βασίλη Βασιλακάκη, με τίτλο «Ήσυχη ζωή», που παρουσιάζει ο Δήμος Αθηναίων από τις 7 Απριλίου έως τις 15 Μαΐου, αντικατοπτρίζει την ανάγκη για μια απλή ζωή σε έναν κόσμο που οδηγείται στη φθορά.
Μπορείς άραγε να ζήσεις μια ήσυχη ζωή σε μια κοινωνία παρατεταμένης κρίσης, σε μια εποχή γεμάτη ανούσιους πειρασμούς και περιττές πληροφορίες, σε ένα περιβάλλον συνεχούς έντασης, το οποίο σε διασπά και σε αποπροσανατολίζει; Ποια στάση οφείλει να υιοθετήσει ο καλλιτέχνης; Τι είδους τέχνη ταιριάζει και ανταποκρίνεται σε μια τέτοια ζωή; Εντέλει, τι εικόνες παράγει ένας καλλιτέχνης που, πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα, έχει αποφασίσει να ζήσει μια ήσυχη ζωή; Αυτά τα ερωτήματα μοιάζει να διατρέχουν την έκθεση του Βασίλη Βασιλακάκη.
Στην έκθεση, που διοργανώνει ο Οργανισμός Πολιτισμού Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων, στο Κέντρο Τεχνών Δήμου Αθηναίων, παρουσιάζονται ζωγραφικά έργα του Βασιλακάκη, φτιαγμένα την τελευταία τριετία (2019-2021), τα οποία δίνουν έμφαση στην αδιαμεσολάβητη εμπειρία και ματιά. Ο καλλιτέχνης ζωγραφίζει τα αντικείμενα εκ του φυσικού, σε κλίμακα 1 προς 1, χωρίς να αλλοιώνει την υπόστασή τους.
Οι εικόνες του είναι σκηνοθετημένες αλλά χωρίς ψιμύθια – όπως, λόγου χάρη, στα έργα της Ποπ αρτ – και χωρίς τη διαμεσολάβηση της φωτογραφίας. Τα αντικείμενα που ζωγραφίζει ο Βασιλακάκης είναι ταπεινά, τετριμμένα, σχεδόν αδιάφορα: ένα αχλάδι, ένα πινάκι, μια σκάλα, ξυλαράκια, κόκαλα, ένα ψάρι, ένα μήλο, ένα κούτσουρο, ένα κομμάτι χαρτοταινία, κρεμμύδια, ένα πορτοκάλι με καρφωμένες οδοντογλυφίδες, ένα κυδώνι που σέπεται, ένα βιβλίο, ένα ρεπάνι, ένα καδρόνι, ένα σκουπόξυλο, μια κεραμίδα, μια χρησιμοποιημένη κουτάλα, ένα καλάμι τυλιγμένο με ένα άσπρο πανάκι, ένα σαπούνι, ένα σπάραγμα σακούλας, μια ποιμενική ράβδος, μια σειρά από κουτσουλιές και αυγά ορτυκιών με διαφορετικές πιτσιλιές το καθένα. Όλα τα έργα είναι ζωγραφισμένα με λάδι σε χαρτί και ορισμένα -τα μεγαλύτερα σε μέγεθος- είναι κολλημένα σε ξύλο.
Το σκεπτικό πίσω από αυτή την ενότητα έργων είναι η αρμονική συμβίωση του ζωγράφου με την εικόνα που προτίθεται να ζωγραφίσει. Αναζητώντας «το ρίγος της εσωτερικής εμπειρίας», o Βασιλακάκης αποφεύγει να βλέπει έργα σύγχρονων συναδέλφων του και στρέφεται προς αναζήτηση έμπνευσης σε θεολογικά κείμενα, όπως ο Συναξαριστής και ο Ευεργετινός.
Στο σύνολό της, η «Ήσυχη ζωή» είναι μια στοχαστική έκθεση, που προβάλλει έννοιες χαμένες από το λεξιλόγιο και τη συμπεριφορά μας, όπως είναι η ταπεινοφροσύνη, η υπομονή, η εγκράτεια, η σιωπή και η αγάπη. Η σιωπηλή ζωγραφική του Βασίλη Βασιλακάκη προτείνει μια οπτική θεώρηση των πραγμάτων η οποία οδηγεί κατευθείαν στο άγνωστο.
