Η Evripides Art Gallery παρουσιάζει τη νέα έκθεση του ζωγράφου Χρήστου Παλλαντζά με τίτλο ”In medias res” από τις 30 Μαρτίου έως τις 29 Απριλίου.
«Ο προορισμός μου δεν είναι πια ένα μέρος, αλλά μάλλον ένας καινούργιος τρόπος να βλέπω τα πράγματα.» – Μαρσέλ Προυστ
Ο Χρήστος Παλλαντζάς επιστρέφει στην Evripides Art Gallery με μια νέα σειρά μυσταγωγικών και παράλληλα αποκαλυπτικών τοπιογραφιών. Μετά τις δύο προηγούμενες εκθέσεις του στην Evripides Art Gallery – «ει ης ώδε / εάν ήσουν εδώ» τον Φεβρουάριο του 2016 και «άνω σχώμεν» τον Ιανουάριο του 2019,- ο ζωγράφος ολοκληρώνει ένα πολύ προσωπικό ταξίδι και αναδεικνύεται σε αφηγητή μιας μοναχικής, πολυσήμαντης διαδρομής με πολλά σημεία αναφοράς.
Αφετηρία και επίκεντρο αυτού του ταξιδιού (In medias res – Εν μέσω των πραγμάτων) , που περνάει μέσα από τις εσωτερικές «συμπληγάδες» του καλλιτέχνη και είναι ένα προσωπικό χρέος. Οι ενδιάμεσοι τόποι πολλοί: Το εργαστήριο του στο Μεταξουργείο, οι διαδρομές αναζήτησης μεσαιωνικών μνημείων στην Εύβοια οι περιπλανήσεις στο «κλεινόν άστυ».
Πιστός στο στόχο να εξελίσσει την τέχνη του ο Χρήστος Παλλαντζάς πάει την παραστατική ζωγραφική σε άλλο επίπεδο και επαναπροσδιορίζει τη σχέση μας μαζί της. Δεν περιορίζεται στην αναπαράσταση των τοπίων. Λειτουργεί ως «σκηνοθέτης» στους πίνακές του και οργανώνει ο ίδιος το θέμα που πραγματεύεται σε έργα με ποιητική και φιλοσοφική υπόσταση. Είναι αποκαλυπτική η ζωγραφική του γιατί σε κάθε έργο υπερβαίνει τον εαυτό του και ταυτόχρονα πετυχαίνει να απεικονίζει το ηρωικό και το δραματικό της ανθρώπινης φύσης.
Η ζωγραφική του Παλλαντζά είναι ανθρωποκεντρική παρόλο που από τα έργα απουσιάζουν εντελώς τα πρόσωπα. Είναι καταφανές ότι αφετηρία και πηγή έμπνευσης του δημιουργού είναι ο άνθρωπος και οι ιστορίες του όπως καταγράφονται στα τοπία των πόλεων. Στην έκθεση ο θεατής θα περιηγηθεί σε τόπους που αποπνέουν έναν ιδιότυπο ρομαντισμό και ερωτισμό, καθώς γίνονται «ωδή» στην πιο ιερή στιγμή για τον ζωγράφο, αυτή της δημιουργίας. Είναι η ώρα που η μέρα αποχωρεί για να δώσει την θέση της στη νύχτα.
Φαρέτρα του καλλιτέχνη είναι η μνήμη και το συναίσθημα καθώς και η δυνατότητα του να ιχνηλατεί και να αφουγκράζεται όλο το φως και το σκοτάδι της ανθρώπινης ψυχής. Στα έργα του αποτυπώνεται το ενδιαφέρον του να κάνει το αόρατο, ορατό. Στόχος του είναι η αποκάλυψη της εσωτερικής πλευράς των πραγμάτων, η αποκάλυψη της αλήθειας, όχι το γίγνεσθαι, αλλά το είναι.
Αυτό που χαρακτηρίζει την ζωγραφική του Χρήστου Παλλαντζά είναι μια διαρκής ενδοσκόπηση και αυτοανάλυση. Όλο του το έργο είναι ένας διαλογισμός γύρω από την ανθρώπινη ύπαρξη. Όλη η εικαστική δημιουργία του ζωγράφου, οι τεχνικές του που διαρκώς εξελίσσονται και ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζεται τα εκφραστικά του μέσα είναι η δική του συμβολή στην καινοτομία. Καινοτομία που δεν γίνεται αυτοσκοπός αλλά προκύπτει σαν πορεία, μέσα από τη ζωγραφική του. Τίποτα δεν είναι περιττό, τίποτα δεν λείπει από αυτήν.
Ο Δρ. ιστορίας της τέχνης Θοδωρής Κουτσογιάννης αναφέρει στον κατάλογο της έκθεσης: «Ο ζωγράφος μας είναι έτοιμος και σε εγρήγορση, από κάθε άποψη, να γίνει δέκτης και αγωγός μηνυμάτων, αισθήσεων, εμπειριών οριακών, διακινδυνεύοντας τη μεγάλη ζαριά της ζωής, μεταξύ του «Όλα ή Τίποτα» ή/και αντιστρόφως (Nothing / Everything) .
Οπωσδήποτε, οι αναγνωρίσιμες εικόνες του, είτε αυτές είναι ανθρώπινες κατασκευές είτε φυσικά τοπία, λειτουργούν ως μνημονικοί τόποι, που διαθέτουν επιδραστική υπεραξία, σχεδόν μεταφυσική. Αυτή τη μεταφυσική του ορατού σε τόπους ενδιάμεσους και στιγμές οριακές, μας μεταφέρει στους καμβάδες του, με τον πιο ελκυστικό τρόπο ο Χρήστος Παλλαντζάς, στην πιο ώριμη στιγμή της καλλιτεχνικής του πορείας, στην άκρως ενδιαφέρουσα σειρά έργων του in medias res».
Ενώ η ιστορικός τέχνης και επιμελήτρια της Εθνικής Πινακοθήκης, Λαμπρινή Καρακούρτη-Ορφανοπούλου σημειώνει: «Ο Χρήστος Παλλαντζάς δημιουργεί, παρασυρόμενος από τη διαδικασία της ζωγραφικής και κατορθώνει να μεταφράσει τα οικεία και ονειρικά-απροσδόκητα τοπία του, σε χρωματικά πεδία ζωγραφικής ύλης και ζωγραφικής χειρονομίας.
Η αυτοβιογραφική αυτή ζωγραφική διαδρομή του καλλιτέχνη, μας προσφέρει μία μοναδική οπτική τέρψη και συνάμα αποτελεί πρόκληση να αναστοχαστούμε σχετικά με τη νοηματοδότηση του σύγχρονου τοπίου, ενθυμούμενοι τα λόγια του John Wylie: «Το τοπίο δεν είναι μόνο κάτι που βλέπουμε, αλλά και ένας τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα, ένας συγκεκριμένος τρόπος να παρατηρούμε και να αποτυπώνουμε τον κόσμο γύρω μας».
Cover photo ∗ΙΕΡΙΧΩ ΛΑΔΙ ΣΕ ΚΑΜΒΑ, ©Katoufas Bros
