Η Πόρτα άνοιξε!

Μια φιλόξενη «Πόρτα» που ξανανοίγει για να γίνει στέκι αγαπημένο μας υποσχόταν η συνέντευξη τύπου και φάνηκε να το πραγματοποιεί με το καλημέρα. Το φουαγιέ του θεάτρου της Μεσογείων γέμισε χαμόγελα, παλιούς και νέους φίλους και συνεργάτες, χρώμα και μουσική από το κουϊντέτο ξύλινων πνευστών που διηύθυνε ο Κορνήλιος Σελαμσής· μια ζωηρή, πολύβουη κινητικότητα τριγύριζε την Ξένια Καλογεροπούλου και τον Θωμά Μοσχόπουλο που μας υποδέχτηκαν ζεστά και μας είπαν μερικά λόγια για το νέο τους εγχείρημα. Και μετά μας άφησαν να περιηγηθούμε στον χώρο, ειδικά διαμορφωμένο για σήμερα από την Ευαγγελία Θεριανού, και να συνομιλήσουμε με τις αφιερωμένες γωνιές σε κάθε παράσταση, χαζεύοντας το εικαστικό υλικό ή ακούγοντας δείγματα της μουσικής τους.

Το πρόγραμμα της Πόρτας για του χρόνου είναι γεμάτο και σημαντικό: με τρεις παραστάσεις ενηλίκων που θα φέρουν στη σκηνή «κακά αγόρια σε έργα με παράξενα ονόματα» και τρομαχτικές αντιστοιχίες με το σήμερα· με τέσσερις παραστάσεις για βρέφη, παιδιά και εφήβους, «τη ναυαρχίδα του θεάτρου», άλλες φτιαγμένες για τη σκηνή και άλλες για να ταξιδέψουν μες στις σχολικές τάξεις. Πόσο σημαντική, αλήθεια, -αυτονόητο για όποιον έχει δουλέψει στο ελάχιστο με παιδιά, αλλά καθόλου αυτονόητο για τη σχολική πραγματικότητα- αυτή η φροντίδα να διαχωριστούν οι παιδικές παραστάσεις σε επιμέρους ηλικιακές ομάδες, ώστε να μην ακυρωθεί ο παιδαγωγικός τους στόχος· με θεατροπαιδαγωγικά προγράμματα, προσαρμοσμένα και αυτά στις ανάγκες κάθε ηλικίας, στη σκηνή ή στην τάξη (αφηγήσεις παραμυθιών, τεχνική της πλατφόρμας από τους Patari Project, εκπαιδευτικό δράμα, μουσικοπαιδαγωγικό πρόγραμμα)· με ολοκληρωμένο μουσικό πρόγραμμα υπό την καλλιτεχνική επιμέλεια του Κορνήλιου Σελαμσή, που επιθυμεί να συσπειρώσει τους ανθρώπους της σύγχρονης μουσικής σκηνής· με δύο παραστάσεις χοροθεάτρου, και άλλα που προγραμματίζονται για μετά την άνοιξη αλλά δεν μας αποκαλύφθηκαν ακόμη. Ακόμη και με τη ένταξη του γαστρονομικού παράγοντα στον δημιουργικό πυρήνα του θεάτρου! Ο βραβευμένος σεφ Κωνσταντίνος Αϊβάζογλου θα επιμελείται το μενού ενός «κυλικείου θεάτρου» διαφορετικού από ό,τι έχουμε γνωρίσει, ακόμη και με την υπόσχεση ότι θα δημιουργεί πιάτα εμπνευσμένα από κάθε παράσταση!

Αυτά και άλλα πολλά ειπώθηκαν σήμερα, περιγράφοντας την «δονκιχωτική», κατά τον Θωμά Μοσχόπουλο, προσπάθεια-αντίδοτο στη μεταδοτική ασθένεια της συλλογικής μιζέριας. Η νέα Πόρτα, φεύγοντας από τη λογική της δημιουργίας δυο-τριών ετήσιων παραστάσεων, αποφάσισε να πάρει το ρίσκο και την ευθύνη της συλλογικότητας και της συνεργασίας και φιλοδοξεί να γίνει σημείο αναφοράς και συνάντησης των καλλιτεχνικών δυνάμεων της χώρας, ανοιχτή σε προτάσεις, ιδέες και ζυμώσεις. Το αποτέλεσμα θα κριθεί στην ώρα του. Έως τότε, μπορεί σίγουρα να κατατεθεί η αίσθηση ότι σήμερα κάτι σπουδαίο (ανα)γεννήθηκε στη θεατρική Αθήνα.