Μετά τον πρώτο κύκλο παραστάσεων «Η Αρκούδα» του Άντον Τσέχωφ σε σκηνοθεσία Νίκου Καρδώνη «μετακομίζει» λόγω της μεγάλης προσέλευσης στο Αμφιθέατρο από τις 4 Μαΐου και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.
Η υπόθεση εξελίσσεται σ’ ένα αγρόκτημα στην επαρχία του Ρίπλοβο, όπου κατοικεί η Έλενα Πόποβα μια όμορφη χήρα που μήνες τώρα πενθεί για την απώλεια του συζύγου της. Κλεισμένη και πλήρως απομονωμένη στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού της, δέχεται την επίσκεψη του απόστρατου υπολοχαγού Σμιρνώφ που απαιτεί με άκομψο τρόπο την εξόφληση δυο γραμματίων που του χρωστούσε ο εκλιπών.
Η βαρυπενθούσα δεν έχει αντίρρηση, η συμπεριφορά του όμως και οι απόψεις που έχει ο ίδιος για τις γυναίκες την ταράζουν. Η ένταση ανάμεσα τους κορυφώνεται και η σύγκρουση είναι μοιραία και αναπόφευκτη.
Η μονομαχία είναι μονόδρομος. Το πένθος, το χρέος και τέλος ο έρωτας αντιμετωπίζονται από τον Τσεχωφ με αθωότητα και αυτοσαρκασμό.
Σε μια επιστολή του, στις 28 Φλεβάρη 1888, ο ίδιος ο Τσέχωφ γράφει: «Απλά για να σκοτώσω την ώρα μου έγραψα ένα ασήμαντο, μικρό βοντβίλ, σε ύφος γαλλικό, που ονομάζεται Αρκούδα. Εάν αντιληφθούν στους ”Μοντέρνους Καιρούς” ότι γράφω βοντβίλ θα με εξοστρακίσουν! Τι να κάνω, σχεδιάζω κάτι βαρυσήμαντο και προκύπτει τρα-λα-λα. Παρά τις απόπειρες μου για σοβαρότητα, αποτέλεσμα μηδέν. Με εμένα καθετί σημαντικό μεταμορφώνεται σε ασήμαντο. Η ζωή είναι μια πορεία προς τη φυλακή, η αληθινή λογοτεχνία οφείλει να διδάσκει πως να διαφεύγεις ή να υπόσχεται την ελευθερία».
Σκηνοθετικό Σημείωμα:
Ένα θέατρο που χωράει σε μια βαλίτσα ή σε ένα ασανσέρ, ακόμα και σε μια μπαμπούσκα, μα και σε μια σάλα χορού. Εξωστρεφές βοντβίλ, οριακά ακραίο, γεμάτο ανατροπές. Ο μάγος Τσέχωφ κυνηγώντας το μεγάλο όνειρο, κάνει το πένθος ζωή και το σκοτάδι φως, ταξιδεύοντας μας σε μια όαση γέλιου και συγκίνησης.
Έτσι κι εμείς αναμετριόμαστε με όλη μας τη δύναμη με το μεγαλείο του συγγραφέα και με εργαλεία τη μουσική, την ποίηση και τα ίδια μας τα σώματα, κυνηγούμε μια πατρίδα στην ατέλειωτη και θλιβερή στέπα της πραγματικότητας.
