To ελculture συνεχίζει το αφιέρωμα στο illustradays, το πρώτο φεστιβάλ στην Ελλάδα αφιερωμένο στην εικονογράφηση και το εικονογραφημενο βιβλίο, που άνοιξε τις πόρτες του την Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2021.
Ανάμεσα στις εκθέσεις του φεστιβάλ, η έκθεση “Imagine the next day”, στον ισόγειο εκθεσιακό χώρο, ετοιμάζεται να φέρει ιδέες, όνειρα και μια μικρή δόση από το μέλλον.
Εικονογράφοι από όλη την Ελλάδα φαντάστηκαν και σχεδίασαν την «επόμενη μέρα», τη φετινή θεματική του illustradays και το ελculture τους παρουσιάζει, θέτοντας τους ένα ερωτηματολόγιο που θα μας βοηθήσει να τους γνωρίσουμε καλύτερα:
Αναστασία Δαφερέρα
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ένας εικονογράφος σήμερα;
Το να είναι δημιουργικός και να μπορεί να συντηρείται από τη δουλειά του. Να βρίσκει χρόνο να εικονογραφεί ανάμεσα σε ό,τι άλλο χρειάζεται να κάνει για να μπορεί να ζει απο την εικονογράφηση.
Πώς οραματίζεστε την αυριανή ημέρα;
Λίγο καλύτερη, λίγο χειρότερη. Νιώθω πως έχω δύο ποτήρια μεχρι τη μέση γεμάτα και μεταφέρω το νερό από το ένα στο άλλο.
Ποια είναι τα χρώματα του αύριο; To μαύρο καταλαμβάνει μεγαλύτερη θέση στα μάτια σας;
Το απόλυτο μαύρο στις εικόνες παραδοσιακά είναι τρύπα, οι τρύπες όμως μπορούν να γίνουν χίλια δυό πράγματα, η άκρη του τουνελ, ένα σπίτι χωρίς φακό, ο μαύρος κύκλος που βλέπεις στον ουρανό άμα κοιτάξεις πολύ τον ήλιο. Τα χρώματα του αύριο είναι όλα, γιατί δεν έχω ιδέα τι θα συμβεί.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν εικονογράφο να διαμορφώσει την προσωπική του εικαστική υπογραφή μέσα σε έναν κόσμο που η εικόνα πρωτοστατεί, σχεδόν κυριαρχεί στα πάντα;
Αρκετά. Από τη μία πάντα η προσωπική αισθητική πάντα επικρατεί, από την άλλη η διαρκής τροφοδότηση εικόνας από τα κοινωνικά δίκτυα είναι πολύ εύκολο να σε ρίξει σε λουπα σύγκρισης και αμφισβήτησης.
Έχεις κάποιες προσδοκίες από τη συμμετοχή σου στο φεστιβάλ illustradays;
Το illustradays ηταν η τέλεια ευκαιρία να σχεδιάσω κάτι με τον απλό τρόπο του prompt και να συμμετέχω σε μια πολύχρωμη γιορτή. Το να δει περισσότερος κόσμος τη δουλειά μου είναι πάντα ένα plus.
Ταξίδεψέ μας «πίσω από την εικόνα» και περιέγραψε μας μια μέρα δουλειάς σου στο γραφείο, το σπίτι, το studio σου. Πώς είναι ο χώρος που εικονογραφείς;
Τα σκίτσα μου που αποτελούν ιδέες για πιο μεγάλα πρότζεκτ τα φτιάχνω οπουδήποτε. Αλλά το πιο ξεκούραστο για μένα είναι το μεγάλο μου γραφείο με όλα τα εργαλεία απλωμένα άτακτα και το λάπτοπ μου ανοιχτό είτε για references είτε για μουσική είτε για οτιδήποτε άλλο ακουστικό. Το γραφείο μου είναι modular οπότε αλλάζει όποτε αλλάζει το πρότζεκτ που φτιάχνω.
Υπάρχουν οι «κατάλληλες» εικόνες για να επικοινωνήσει κανείς ένα ευαίσθητο και δύσκολο θέμα;
Για τον καθένα μας, υπάρχουν θέματα που μας τριγκάρουν και μας είναι δύσκολα και ευαίσθητα. Επειδή όμως αυτό πολύ συχνά είναι προσωπικό, δεν μπορείς να ξέρεις ποια εικόνα είναι «ακατάλληλη» για κάποιον. Με τον ίδιο τρόπο δεν ξέρεις και ποια είναι «καταλληλη». Ο εικονογράφος μεταφράζει τις λέξεις όπως μπορεί να τις αποδώσει σε εικόνες και ελπίζει πως θα αγγίξει τον αποδέκτη.
Ποιες οι αγαπημένες σου θεματικές όταν εικονογραφείς; Υπάρχει αγαπημένο θέμα;
Δεν έχω αγαπημένη θεματική αλλά μου αρέσει να εικονογραφώ, παιδιά, φρούτα, φυτά, σουρεάλ ζώα, ανθρώπους που έχουν βρεθεί σε κάποια σουρεάλ κατάσταση, κομμάτια από παραμύθια, δέντρα ή όλα αυτά μαζί.
Περισσότερες πληροφορίες για την Αναστασία Δαφερέρα
Louise Truc
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ένας εικονογράφος σήμερα;
Να παρακολουθώ συνεχώς τον κόσμο (όχι μόνο μέσω οθόνης).
Πώς οραματίζεστε την αυριανή ημέρα;
Το όνειρό μου για την αυριανή μέρα είναι μεγαλύτερη αλληλεγγύη και καλύτερες συνθήκες ζωής για τον ευάλωτο πληθυσμό. Μια μέρα όπου οι άνθρωποι μπορούν, όχι μόνο να επιβιώσουν, αλλά να έχουν και τη δυνατότητα να ονειρεύονται, να εκφράζονται και να δημιουργούν.
Ποια είναι τα χρώματα του αύριο; To μαύρο καταλαμβάνει μεγαλύτερη θέση στα μάτια σας;
Το μαύρο θα έχει σημαντικό ρόλο όπως πάντα είναι ένα από τα πιο ομιλητικά χρώματα. Σε γενικές γραμμές, τα χρώματα χρησιμοποιούνται από μόδες, σύμβολα, πολιτικές ατζέντες και μερικά είναι πιο παρόντα, ενώ άλλα είναι ανάλογα με το πλαίσιο, αλλά όλα είναι τα χρώματα του αύριο, καθώς είναι ένα γιγαντιαίο φάσμα και υπάρχουν μόνο ως σύνολο. (Ας ελπίσουμε ίσως για λίγο λιγότερο γκρι στις πόλεις).
Πόσο δύσκολο είναι για έναν εικονογράφο να διαμορφώσει την προσωπική του εικαστική υπογραφή μέσα σε έναν κόσμο που η εικόνα πρωτοστατεί, σχεδόν κυριαρχεί στα πάντα;
Είναι δύσκολο, αλλά οι καλλιτέχνες δεν πρέπει να έχουν ως πρώτο στόχο την επιθυμία να είναι απολύτως μοναδικοί. Η τέχνη είναι να εμπνέεις και να αντιγράφεις: είναι μια διαδικασία μάθησης. Καθώς τα παιδιά μαθαίνουν πώς να μιλούν: μιμούμαστε. Φυσικά θα φέρει την προσωπική σου υπογραφή καθώς προέρχεται από το χέρι σου και κανενός άλλου.
Έχεις κάποιες προσδοκίες από τη συμμετοχή σου στο φεστιβάλ illustradays;
Είμαι πραγματικά χαρούμενη που θα δείξω τη δουλειά μου σε ένα νέο μέρος και σε ένα νέο κοινό: περιμένω να ανακαλύψω διαφορετικούς καλλιτέχνες, να ανταλλάξω ιδέες και να εμπνευστώ!
Ταξίδεψέ μας «πίσω από την εικόνα» και περιέγραψε μας μια μέρα δουλειάς σου στο γραφείο, το σπίτι, το studio σου. Πώς είναι ο χώρος που εικονογραφείς;
Ο χώρος εργασίας μου είναι συλλογικός (Lalava workshop) όπου εργάζονται άλλα δημιουργικά άτομα. Είναι μισό εργαστήριο μισό πολιτιστικό και κοινωνικό κέντρο, άρα είναι ένας χώρος διαβίωσης με πολλά πράγματα να συμβαίνουν και ανθρώπους να περνούν από εκεί.
Υπάρχουν οι «κατάλληλες» εικόνες για να επικοινωνήσει κανείς ένα ευαίσθητο και δύσκολο θέμα;
Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πράγματα όπως «κατάλληλες» εικόνες για δύσκολα θέματα: μπορούν να ειπωθούν με πραγματικά αφηρημένο τρόπο ή πραγματικά περιγραφικό, μεταφορικό. Τα σημαντικά είναι η πρόθεση και οι έρευνες πληροφοριών (για αυτές τις ευαίσθητες ιστορίες).
Ποιες οι αγαπημένες σου θεματικές όταν εικονογραφείς; Υπάρχει αγαπημένο θέμα;
Τα αγαπημένα μου θέματα για ζωγραφική είναι τα ανθρώπινα σώματα ή μεταφορές του ανθρώπινου σώματος (υγρά, μαλλιά, οστά, ζώα, οργανικές υφές). Πολλά είναι ερωτικά, αλλά επίσης κάνω αφηγηματικά ή πολιτικά έργα.
Περισσότερες πληροφορίες για τη Louise Truc.
Έφη Θεοδωροπούλου
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ένας εικονογράφος σήμερα;
Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις ενός εικονογράφου είναι το βιοποριστικό κομμάτι, καθώς και αυτό είναι ένα εργασιακό περιβάλλον το οποίο δεν φημίζεται για τη σταθερότητα και την οικονομική ασφάλεια που μπορεί να σου παρέχει.
Πώς οραματίζεστε την αυριανή ημέρα;
Ως μία ημέρα γεμάτη γάτες, βιβλία και τάρτες φρούτων (χωρίς γλουτένη).
Ποια είναι τα χρώματα του αύριο; To μαύρο καταλαμβάνει μεγαλύτερη θέση στα μάτια σας;
Είναι αρκετές οι στιγμές κατά τις οποίες το μαύρο υπερισχύει των υπολοίπων χρωμάτων, λόγω των άσχημων συνθηκών και γεγονότων της καθημερινότητάς μας. Παρ’ όλ’ αυτά προσπαθώ πολλές φορές να παραχωρώ τη θέση του στο γαλάζιο-μωβ του ουρανού όταν αρχίζει να σουρουπώνει.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν εικονογράφο να διαμορφώσει την προσωπική του εικαστική υπογραφή μέσα σε έναν κόσμο που η εικόνα πρωτοστατεί, σχεδόν κυριαρχεί, στα πάντα;
Όσο δύσκολο δείχνει άλλο τόσο επιβοηθητικό είναι το να λαμβάνουμε αυτήν την πληθώρα ερεθισμάτων. Για μένα η ουσία βρίσκεται στη σωστή διαχείριση και φιλτράρισμα της πληροφορίας. Είναι πολύ σημαντικό να επηρεάζεσαι από άλλους δημιουργούς και δουλειές που εκτιμάς και θαυμάζεις, καθώς με αυτόν τον τρόπο αργά ή γρήγορα ένας δημιουργός διαμορφώνει και το προσωπικό του στυλ, χωρίς πάντα αυτό να είναι απαραίτητο και αυτοσκοπός.
Έχεις κάποιες προσδοκίες από τη συμμετοχή σου στο φεστιβάλ illustradays;
Πρώτα απ’ όλα, επειδή η έως τώρα δραστηριότητά μου κινείται κυρίως γύρω από τη δημιουργία comics, θα ήθελα να εμπλακώ πιο ενεργά και στον χώρο των εικονογραφήσεων. Οπότε θα χαιρόμουν ιδιαιτέρως εάν κατάφερνα να έχω περισσότερες εμπειρίες, γνωριμίες και συνεργασίες με ανθρώπους αυτού του χώρου.
Ταξίδεψέ μας «πίσω από την εικόνα» και περιέγραψε μας μια μέρα δουλειάς σου στο γραφείο, το σπίτι, το studio σου. Πώς είναι ο χώρος που εικονογραφείς;
Χάος! Υπάρχουν παντού στο γραφείο μολύβια, μαρκαδοράκια, ακουαρέλες, χαρτιά, μπλοκ, σημειώσεις, το λάπτοπ, η φωτοτράπεζα, καφές, φυτά και η γάτα μου!
Υπάρχουν οι «κατάλληλες» εικόνες για να επικοινωνήσει κανείς ένα ευαίσθητο και δύσκολο θέμα;
Την κατάλληλη εικόνα για ένα ευαίσθητο θέμα την φτιάχνει ο κάθε δημιουργός πρώτα από όλα βάσει της ενσυναίσθησης που διαθέτει και του πώς αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρω του. Σίγουρα δεν είναι κάτι εύκολο και απαιτεί όχι μόνο χρόνο άσκησης αλλά και σκέψης για να πιάσεις ένα δύσκολο θέμα και να βρεις τον κατάλληλο τρόπο να το εξωτερικεύσεις. Παρ’ όλα αυτά, εάν γίνει σωστά, μια εικονογράφηση είναι ένας από τους πλέον άμεσους τρόπους για να επικοινωνήσει κανείς μια ιστορία με επιφορτισμένο συναισθηματικά περιεχόμενο.
Ποιες οι αγαπημένες σου θεματικές όταν εικονογραφείς; Υπάρχει αγαπημένο θέμα;
Συνήθως οι εικονογραφήσεις μου περιστρέφονται γύρω από ιστορίες και σκηνές της καθημερινότητας. Μου αρέσει όταν μπορώ να αφηγηθώ μια ολόκληρη ιστορία μέσα από μία και μόνο εικόνα. Άλλα θέματα και στοιχεία που πιάνω τον εαυτό μου να σχεδιάζει συχνά πυκνά είναι σκηνές από το διάστημα, γάτες, αλεπούδες και κορίτσια που κάνουν skate.
Περισσότερες πληροφορίες για την Έφη Θεοδωροπούλου
Σοφία Κυρίμη
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ένας εικονογράφος σήμερα;
Νομίζω η επανάληψη. Είναι τρομακτικό και σπουδαίο ταυτόχρονα το γεγονός ότι βομβαρδιζόμαστε από τόσες εικόνες, που νομίζω ότι κάπου χάνεις την μπάλα στο τι είναι δικό σου και τι όχι.
Πώς οραματίζεστε την αυριανή ημέρα;
Ελπίζω όλα αυτά για το οποία παλεύουμε σήμερα, να είναι δεδομένα αύριο.
Ποια είναι τα χρώματα του αύριο; To μαύρο καταλαμβάνει μεγαλύτερη θέση στα μάτια σας;
Όσο κυνικό και αν ακούγεται, το τώρα το βρίσκω πιο «μαύρο» σε σχέση με το αύριο. Εννοώ ότι κάθε μέρα αναρωτιέμαι τι χειρότερο μπορεί να συμβεί; Παρ’ όλ’ αυτά, όσο και αν νιώθουμε άμοιροι μπροστά στα τέρατα του κόσμου, παντού υπάρχουν πινελιές φωτεινών ανθρώπων και αυτό είναι αν μη τι άλλο συγκινητικό. Για το μέλλον επιλέγω μπλε, κόκκινο, πράσινο, ροζ.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν εικονογράφο να διαμορφώσει την προσωπική του εικαστική υπογραφή μέσα σε έναν κόσμο που η εικόνα πρωτοστατεί, σχεδόν κυριαρχεί στα πάντα;
Νομίζω πως η μόνη λύση είναι να κλείσεις για λίγο τις οθόνες, να πας κάπου μακριά και να κοιτάξεις γύρω σου. Όταν κλείσεις τα μάτια σου και τα ξανανοίξεις και αντιμετωπίσεις το λευκό χαρτί χωρίς references και συγκρίσεις, τότε σχεδιάζεις ό,τι έχει κρατήσει η καρδιά σου, τόσο αναφορικά με τη θεματική όσο και με το ύφος. Είναι μοιραίο και μαγικό πάντα να μοιάζουμε με κάποιον, αλλά και να διαφέρουμε.
Έχεις κάποιες προσδοκίες από τη συμμετοχή σου στο φεστιβάλ illustradays;
Το illustradays το αντιμετώπισα σαν μια αφορμή για να ξεκουνηθώ και να ξαναζωγραφίσω. Για μένα σηματοδότησε μια νέα αρχή, αλλά με πέτυχε και σε μία φάση που ήμουν έτοιμη να ενεργοποιηθώ. Οι προσδοκίες μου από το φεστιβάλ είναι να γνωρίσω νέους ανθρώπους, να ακούσω τις ιστορίες τους και να μοιραστούμε την ελευθερία της δημιουργίας.
Ταξίδεψέ μας «πίσω από την εικόνα» και περιέγραψε μας μια μέρα δουλειάς σου στο γραφείο, το σπίτι, το studio σου. Πώς είναι ο χώρος που εικονογραφείς;
Συνήθως η διαδικασία ξεκινάει με αφορμή ένα θέμα που με ξάφνιασε. Το ιδανικότερο για μένα θα ήταν να μπορώ να ζωγραφίσω ανά πάσα στιγμή, την ώρα που το θυμικό βράζει. Αν δεν μπορώ σημειώνω στο κινητό λεπτομερώς τις εικόνες που έχω στο μυαλό μου. Κάποιες φορές υλοποιούνται κάποιες όχι. Ο χώρος που εικονογραφώ είναι μια πονεμένη ιστορία. Είμαι ακατάσταση πολύ, αλλά εκεί λειτουργώ καλύτερα. Συνήθως ζωγραφίζω στο γραφείο μου, στο οποίο ψάχνεις πού θα ακουμπήσεις γιατί είναι πάντοτε γεμάτο από χαρτιά και χρώματα. Το καλύτερό μου είναι να ζωγραφίζω ξαπλωμένη στο πάτωμα ή στη Γαύδο.
Υπάρχουν οι «κατάλληλες» εικόνες για να επικοινωνήσει κανείς ένα ευαίσθητο και δύσκολο θέμα;
Πάντα υπάρχουν. Και ναι μπορούν να αποδοθούν με τον πιο σκληρό, αστείο και ρεαλιστικό τρόπο. Αυτή είναι η μαγεία της οπτικής επικοινωνίας και αυτό καλούμαστε να κάνουμε άλλωστε, να εφεύρουμε χίλιους τρόπους για να επικοινωνήσουμε το κοινωνικό μας σχόλιο.
Ποιες οι αγαπημένες σου θεματικές όταν εικονογραφείς; Υπάρχει αγαπημένο θέμα;
Μου αρέσει να εικονογραφώ κοινωνικά θέματα, αντικαθιστώντας τη μαυρίλα τους με μια πιο ανάλαφρη γραφή και πολύ χρώμα. Νομίζω πως πάντα η καλλιτεχνική μου έμπνευση τρεφόταν από τους ίδιους τους ανθρώπους, γι’ αυτό και σχεδόν (αν όχι όλα) τα έργα μου είναι ανθρωποκεντρικά. Το βρίσκω λυτρωτικό και απελευθερωτικό να αποτυπώνονται στο χαρτί, όλα όσα μας πνίγουν, η καταπίεση, οι κοινωνικές ανισορροπίες και η αδικία.
Περισσότερες πληροφορίες για τη Σοφία Κυρίμη
Μαρία Σωτηροπούλου
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ένας εικονογράφος σήμερα;
Στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης όταν κάποιος θέλει να συνεργαστεί με ένα εικονογράφο συνήθως έχει δει το έργο του, οπότε τον έχει επιλέξει ήδη σε ό,τι αφορά το σχεδιαστικό και το αισθητικό μέρος. Η μεγαλύτερη πρόκληση έχει να κάνει με την επικοινωνία και τη δημιουργική διαδικασία, αυτά που αφορούν δηλαδή γενικότερα τους επαγγελματίες στον χώρο του σχεδιασμού. Η μεγαλύτερη πρόκληση για μένα ως εικονογράφος είναι να εξηγήσω ότι το έργο μου αποτελεί προϊόν πνευματικής δουλειάς και έρευνας αλλά και εργασίας πρακτικής με τα χέρια που απαιτεί χρόνο. Προσπαθώ να κρατάω ενήμερο και ενεργό τον πελάτη σε όλα τα στάδια της δημιουργικής διαδικασίας και με αυτό τον τρόπο είναι πιο εύκολο να επικοινωνήσω και τον τρόπο που τιμολογώ.
Πως οραματίζεστε την αυριανή ημέρα;
Την αυριανή μέρα τη φαντάζομαι σαν ένα μεγάλο συλλογικό έργο τέχνης σε δημόσιο χώρο όπου ο καθένας αφήνει το μικρό του σχεδιαστικό αποτύπωμα και παράλληλα όλοι νοιάζονται για ένα καλό συνολικό αποτέλεσμα: συλλογικότητα, ενσυναίσθηση και προώθηση της αλλαγής νοοτροπίας ξεκινώντας από τον εαυτό μας. Αν κάποιος είναι καλά και έχει βρει την κινητήρια δύναμή του, το νόημα του, θα μπορέσει να βοηθήσει και τον διπλανό του και αυτό επηρεάζει σταδιακά όλη την κοινότητα ξεκινώντας με μια καλή επικοινωνία βασισμένη στην ειλικρίνεια. Βλέπουμε πόσο γρήγορα συμβαίνει κάτι αντίστοιχο σε περιόδους κρίσης (π.χ. η συλλογική προσπάθεια των κοινοτήτων στις φωτιές).
Ποια είναι τα χρώματα του αύριο; To μαύρο καταλαμβάνει μεγαλύτερη θέση στα μάτια σας;
Το χρώμα του αύριο είναι το πράσινο. Είναι αυτό που έχει υποστεί τη μεγαλύτερη «δίωξη» και συμβολίζει διαχρονικά τη φύση και ειδικά τα δέντρα των οποίων βιώνουμε την απώλεια και στα οποία βρίσκουν καταφύγιο άνθρωποι και ζώα. Με το παρεξηγημένο μαύρο έχω μια καλή σχέση από την εφηβεία. Φορούσα μόνο μαύρα ρούχα για πολλά χρόνια και τα σχέδια μου ήταν κατά βάση με μαύρο μελάνι όπως είναι ένα μεγάλο μέρος του έργου μου και τώρα. Στη δυτική κουλτούρα το μαύρο χρώμα έχει συνδεθεί με το κακό και το σκοτάδι και από εκεί προκύπτουν και διάφορα στερεότυπα τα οποία επικρατούν μέχρι σήμερα. Είναι από τα πρώτα χρώματα που χρησιμοποίησε ο άνθρωπος για να αποτυπώσει εικόνες και μπορεί να εκπροσωπεί το σκοτεινό αλλά έχει μια απολυτότητα πολύ χρήσιμη στη δημιουργία εικόνων. Έρχεται καμιά φορά να δώσει αποφασιστικές λύσεις για τον σχεδιασμό των ορίων αλλά και για να αφήσει ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν εικονογράφο να διαμορφώσει την προσωπική του εικαστική υπογραφή μέσα σε έναν κόσμο που η εικόνα πρωτοστατεί, σχεδόν κυριαρχεί στα πάντα;
Η δυσκολία αυτή είναι ανάλογη της αξίας που της δίνουμε. Είναι σημαντικό να μην γίνεται αυτοσκοπός το να ξεχωρίσει κάποιος, θα γίνει ή δεν θα γίνει ανάλογα με το μονοπάτι που θα ακολουθήσει. Ούτως ή άλλως είμαστε όλοι ξεχωριστοί με κάποιον τρόπο, αλλά καμιά φορά είναι δύσκολο να το επικοινωνήσουμε και είναι δύσκολο να αφήσουμε την αγωνία του να μοιάζουμε με κάτι επιτυχημένο, όπως αυτό μας έχει περιγραφεί από την κουλτούρα μας. Η εικαστική υπογραφή είναι ένας αντικατοπτρισμός της ιστορίας του καθενός, όσο πιο ανοιχτός και ειλικρινής είναι κάποιος στη σχέση του με το έργο του τόσο πιο γρήγορα θα φανεί και η μοναδικότητα.
Σε προσωπικό επίπεδο, η απάντηση μου έχει δοθεί από φίλους και ανθρώπους που παρακολουθούν τη δουλειά μου και έρχονται και μου λένε «αυτά τα σχέδια είναι σαν τα έχεις κάνει εσύ» ή το ανάποδο βλέπουν κάτι δικό μου και μου λένε «το κατάλαβα αμέσως ότι είναι δικό σου!» και έτσι αναρωτήθηκα ανοιχτά «και πώς είναι δηλαδή τα δικά μου;». Με έχει βοηθήσει πολύ να δω κι εγώ το έργο μου απέξω -στον βαθμό που είναι εφικτό-. Καταλήγω στο ότι η εσωτερική διαδικασία και πρακτική αποτυπώνεται ασυνείδητα με κάποιον τρόπο στην τελική εικόνα και αποτελεί τον κοινό παρονομαστή στο έργο ενός εικονογράφου. Κάποιοι με ξέρουν από τα μονόχρωμα σχέδια μου με πολλή λεπτομέρεια, κάποιοι από τα σκίτσα μου με μολύβι, κάποιοι από τα χρωματιστά με ακουαρέλες, κάποιοι από τις παιδικές φιγούρες.
Έχεις κάποιες προσδοκίες από τη συμμετοχή σου στο φεστιβάλ illustradays;
Στο Illustradays, μου δίνεται μια μοναδική ευκαιρία να γνωρίσω για πρώτη φορά τον κόσμο που αγαπάει την εικονογράφηση συγκεντρωμένο σε ένα σημείο στην Ελλάδα αλλά και να δω το έργο άλλων εικονογράφων. Παράλληλα θα χαρώ πολύ να μοιραστώ και με τον κόσμο το έργο που έχω ετοιμάσει για την «επόμενη μέρα». Μια τέτοια εκδήλωση αναδεικνύει το επάγγελμα του εικονογράφου, φέρνει κοντά την κοινότητα της εικονογράφησης που έχει δημιουργηθεί, αλλά και προωθεί τη δύναμη που έχουν οι εικόνες σαν μέσο επικοινωνίας.
Ταξίδεψέ μας «πίσω από την εικόνα» και περιέγραψε μας μια μέρα δουλειάς σου στο γραφείο, το σπίτι, το studio σου. Πώς είναι ο χώρος που εικονογραφείς;
Το σημερινό μου studio μοιάζει πολύ με μια γωνιά που είχα πάντα στο δωμάτιο μου από μικρή, γεμάτη φωτογραφίες, μολύβια, χαρτιά, αποκόμματα εφημερίδων, σκίτσα και διάφορα υλικά για οπτική κατανάλωση. Εικόνες που με κινητοποιούσαν και αποτελούσαν έμπνευση ήταν πάντα εκεί: κάστρα, ένα mix από grunge, metal, στίχους, χάρτες και ιδέες. Για μένα, ο χώρος πίσω από τη σκηνή και οι δημιουργικές διαδικασίες και πρακτικές ήταν πάντα τόσο γοητευτικές και πολυσύνθετες που βρισκόμουν σε αυτές χωρίς να το καταλάβω και συχνά ξεχνούσα το τελικό αποτέλεσμα. Τα τελευταία χρόνια που έχω το studio μου στην Αθήνα (και το taxis και το ΕΦΚΑ έχουν websites κι αυτά) είμαι πιο συνειδητοποιημένη ως προς την οργάνωση των υλικών μου για τη σωστή διαχείριση κυρίως της πολυπλοκότητας της δουλειάς και τις απαιτήσεις του χρόνου. Έχω μια πιο «ελεύθερη» γωνία που χρησιμοποιώ για αυτοσχεδιασμό και πειραματισμό και ένα γραφείο που δουλεύω με τον υπολογιστή. Βέβαια υπάρχει μια μόνιμη και μια εναλλασσόμενη συλλογή από εικόνες, πίνακες και εργαλεία που αποτελούν βασικά στοιχεία του περιβάλλοντος όπου δημιουργώ.
Υπάρχουν οι «κατάλληλες» εικόνες για να επικοινωνήσει κανείς ένα ευαίσθητο και δύσκολο θέμα;
Πάντα πίστευα ότι μια εικόνα μπορεί να επικοινωνήσει κάτι που δεν μπορούν τα λόγια, έτσι αντίστοιχα μας δίνεται η δυνατότητα για έννοιες που δυσκολεύουν στην περιγραφή, να αποτυπωθούν πιο αφαιρετικά ή μεταφορικά μέσω των σχημάτων, των εικόνων, των χρωμάτων και να δοθεί και ο απαραίτητος χρόνος στον θεατή για να τις επεξεργαστεί. «Κατάλληλες» εικόνες για μένα είναι αυτές που μπορούν να είναι όσο πιο παγκόσμιες γίνεται, όπως είναι και τα συναισθήματα των ανθρώπων. Οπότε ανάλογα με τον σκοπό της κάθε εικονογράφησης γίνεται η κατάλληλη έρευνα ώστε να μπορέσουν να επικοινωνηθούν και τα δύσκολα θέματα με σεβασμό και κατανόηση στον παραλήπτη του μηνύματος.
Ποιες οι αγαπημένες σου θεματικές όταν εικονογραφείς; Υπάρχει αγαπημένο θέμα;
Λεκτική βία, ανάκτηση της τρυφερότητας και της ενσυναίσθησης στην καθημερινή επικοινωνία, εντοπισμός στερεοτύπων και γενικά η ψυχική υγεία και τα κοινωνικά ζητήματα βρίσκονται σε διάφορα επίπεδα στα έργα μου. Τα τελευταία χρόνια, κάποιες εικόνες που βλέπω και βιβλία που διαβάζω με έχουν επηρεάσει στις θεματικές μου. Στα πιο πρόσφατα έργα μου, χρησιμοποιώ φιγούρες πτηνών, οι οποίες συνήθως έχουν ένα ρόλο ισχύος εκφράζοντας παράλληλα μια τρυφερότητα προς στον άνθρωπο. Είναι ίσως η απάντηση στο πώς φέρονται οι άνθρωποι στα πουλιά κλείνοντάς τα σε κλουβιά προς ευχαρίστησή τους και με επηρέασε μια πρόσφατη εικόνα ενός παπαγάλου προς πώληση στον Πειραιά. Από τον καιρό που σπούδαζα, βρίσκω ενδιαφέρον στην εκφραστικότητα των εικονογραφήσεων από μεσαιωνικά χειρόγραφα, στις στάσεις του σώματος, στις χορογραφίες τους αλλά και στη βυζαντινή τέχνη κυρίως στο ύφος των προσώπων. Η ενασχόλησή μου με τα εναέρια ακροβατικά και την κίνηση γενικότερα, με έχει κάνει να μελετήσω τρόπους εικονογράφησης και αποτύπωσης της κίνησης.
Γενικά ως εικονογράφος έχω τη δικαιολογία να είμαι συνεχώς και ερευνητής για να διευρύνω και τις γνώσεις μου και να είμαι έτοιμη για το επόμενο έργο. Είναι σημαντικό να γνωρίζω την ιστορία και τους συμβολισμούς των εικόνων αλλά και να παρατηρώ τα πάντα γύρω μου, οπότε αναλόγως διαμορφώνονται και οι θεματικές μου. Τα μάτια των ανθρώπων είναι συνέχεια σε εγρήγορση και μια εικόνα που δίνει μια διαφορετική οπτική γωνία σε ένα κοινό ζήτημα μπορεί να ξεκινήσει μια αλλαγή, όπως γίνεται και με διάφορα κοινωνικά ζητήματα σήμερα που μέχρι χθες δεν ήταν καν προβλήματα. Τα προβλήματα παραμένουν ίδια, αλλάζουμε εμείς θέση και οπτική γωνία.
Περισσότερες πληροφορίες για τη Μαρία Σωτηροπούλου
Βίλλυ Καραμπατζιά
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ένας εικονογράφος σήμερα;
Ο εικονογράφος χρειάζεται να βελτιώνει συνεχώς τη δουλειά του και την αισθητική του, να είναι ενεργός στα social media και να διαφημίζει τη δουλειά του. Είναι δύσκολο να ξεχωρίσει. Nα είναι αφοσιωμένος στους στόχους του και να ενημερώνεται συνεχώς γιατί υπάρχουν πολλοί εικονογράφοι με καταπληκτική δουλειά και ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος. Ακόμα, επειδή δεν υπάρχει σταθερότητα στη ροή της δουλειάς (freelancer), πρέπει να ψάχνει συνεχώς νέους πελάτες και να κρατά μια καλή σχέση με αυτούς που έχει ήδη δουλέψει ώστε να συνεργαστεί ξανά στο μέλλον. Προσωπικά αυτή η αβεβαιότητα με αγχώνει αρκετά και προσπαθώ να το διαχειρίζομαι. Για μένα το πιο δύσκολο – κι αυτό έχει άμεση σχέση με το που ζει ο κάθε εικονογράφος – είναι ότι η αγορά στην Ελλάδα είναι πολύ μικρή, λίγοι εκδότες.. Και λίγοι εικονογράφοι ζουν αποκλειστικά από αυτό… Οπότε πρέπει να δικτυωθεί σίγουρα με το εξωτερικό, το οποίο προϋποθέτει έρευνα online και, φυσικά, ταξίδια σε φεστιβάλ, εκθέσεις κτλ.
Πώς οραματίζεστε την αυριανή ημέρα;
Περισσότερες ευκαιρίες επαγγελματικά στη χώρα μου, περισσότερη ενημέρωση για την τέχνη της εικονογράφησης και μια δυνατή κοινότητα εικονογράφων.
Ποια είναι τα χρώματα του αύριο; To μαύρο καταλαμβάνει μεγαλύτερη θέση στα μάτια σας;
Πάντα μου άρεσε το μαύρο.. Προσπαθώ όμως στη ματιά μου για το μέλλον να βάζω και άλλα χρώματα..Οι αποχρώσεις του μπλε και του πράσινου είναι οι αγαπημένες μου τελευταία..Νομίζω το μαύρο είναι παρεξηγημένο χρώμα!
Πόσο δύσκολο είναι για έναν εικονογράφο να διαμορφώσει την προσωπική του εικαστική υπογραφή μέσα σε έναν κόσμο που η εικόνα πρωτοστατεί, σχεδόν κυριαρχεί στα πάντα;
Στα social media ένας εικονογράφος καταναλώνει καθημερινά άπειρες εικόνες γιατί πρέπει να είναι ενεργός και να προωθεί τη δουλειά του. Όμως, πρέπει να δημιουργεί αυτά που αρέσουν μόνο στον ίδιο. Δυστυχώς πολλοί επαγγελματίες επηρεάστηκαν αρνητικά από τα social και δημιουργούσαν εικόνες για να μη χάσουν followers… Αυτό είχε ως αποτέλεσμα είτε να πάθουν burnout είτε να νιώσουν αποστροφή για το σχέδιο.
Καλό είναι να κρατά κανείς μία απόσταση και, φυσικά, να υπάρχει και ένα μέτρο του πόση ώρα βρίσκεται ονλάιν. Βλέπεις περισσότερο ή δημιουργείς; Να έχει αυτοπεποίθηση, να μη συγκρίνεται με άλλους του χώρου και να κάνει συχνά μια εσωτερική αναζήτηση: τι του αρέσει, τι τον εμπνέει και φυσικά πολλούς πειραματισμούς στο sketchbook του καθημερινά. Το στυλ θα έρθει από μόνο του, δεν χρειάζεται να το πιέσει κανείς και να μην εγκλωβίζεται σε κουτάκια.
Έχεις κάποιες προσδοκίες από τη συμμετοχή σου στο φεστιβάλ illustradays;
Ναι, θα ήθελα να γνωρίσει περισσότερος κόσμος την τέχνη της εικονογράφησης, να ενημερωθεί, υπάρχει κόσμος που δεν γνωρίζει τι σημαίνει ο εικονογράφος και το ότι είναι επάγγελμα. Επίσης, να μην υπάρχει η λάθος εντύπωση ότι η εικονογράφηση αφορά μόνο το παιδικό βιβλίο αλλά αφορά και ενήλικες.
Ταξίδεψέ μας «πίσω από την εικόνα» και περιέγραψε μας μια μέρα δουλειάς σου στο γραφείο, το σπίτι, το studio σου. Πώς είναι ο χώρος που εικονογραφείς;
Ο χώρος που δουλεύω είναι στο σπίτι μου, στο γραφείο μου. Έχω δύο γραφεία, στο ένα δουλεύω digital στον υπολογιστή μου και στο iPad και στο άλλο γραφείο δουλεύω παραδοσιακά στο χέρι και είναι γεμάτο με Γκουας, χρωματιστά μολύβια, πινέλα, μαρκαδοράκια, μελάνια και χαρτιά. Σημειώσεις και ιδέες… Σηκώνομαι το πρωί στις 8, μπαίνω στο email μου για να απαντήσω σε πελάτες και στο πρακτορείο στο Λονδίνο το οποίο με εκπροσωπεί. Αργότερα, θα ξεκινήσω να δουλεύω στον υπολογιστή ή στο χέρι ανάλογα το project που έχω αναλάβει. Αφού τελειώσω με τη δουλειά θα πειραματιστώ στο sketchbook μου ή θα δουλέψω σε κάποιο προσωπικό πρότζεκτ. Αυτή την περίοδο έχω ξεκινήσει να γράφω και να εικονογραφώ το πρώτο μου βιβλίο.
Υπάρχουν οι «κατάλληλες» εικόνες για να επικοινωνήσει κανείς ένα ευαίσθητο και δύσκολο θέμα;
Κατάλληλες εικόνες δεν νομίζω ότι υπάρχουν… Με ενοχλεί όταν σε κάποια βιβλία με ευαίσθητα θέματα χρησιμοποιούνται εικόνες με έντονα διδακτικό τρόπο, ή και το κείμενο πολλές φορές. Δε χρειάζεται να είναι επιτηδευμένες οι εικόνες. Ο κάθε εικονογράφος προσεγγίζει το θέμα με το δικό του τρόπο…με φαντασία, σουρεαλισμό, ανάλογα τις προτιμήσεις του καθε εικονογράφου και τη δική του ματιά.
Ποιες οι αγαπημένες σου θεματικές όταν εικονογραφείς; Υπάρχει αγαπημένο θέμα;
Οι εικόνες που δημιουργώ έχουν επίκεντρο τη γυναίκα και τον ψυχισμό της. Εμπνέομαι από την πιο μελαγχολική πλευρά της ανθρώπινης φύσης και προσπαθώ να το αποτυπώσω στις εικόνες μου. Θαυμάζω τις γυναίκες και μου αρέσει πολύ να τις παρατηρώ. Πώς ντύνονται, αν βάφονται, πώς περπατάνε. Εμπνέομαι πολύ από φωτογραφίσεις μόδας, από τα μοντέλα, τα ρούχα τους.
Περισσότερες πληροφορίες για τη Βίλλυ Καραμπατζιά
Dan Pap
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ένας εικονογράφος σήμερα;
Για εμένα και τους συν αποφοίτους μου από την Ουαλία, το πρώτο εμπόδιο ήταν η απορρόφηση από την αγορά. Οι περισσότεροι δεν συντηρούνται από το αντικείμενο που σπούδασαν αλλά συνεχίζουν να ζωγραφίζουν στον ελεύθερο χρόνο τους, να κάνουν ανεξάρτητα projects και να διατηρούν το πάθος τους αναλλοίωτο. Άλλοι, προκειμένου να εργαστούμε, προσαρμόσαμε το αντικείμενό μας στις ανάγκες της αγοράς: μία έγινε tattoo artist, άλλη δασκάλα καλλιτεχνικών, εγώ έπαιρνα μαθήματα digital design για 2 χρόνια ενώ παράλληλα ζωγράφιζα έργα διόλου marketable. Όταν ξεπέρασα το εμπόδιο του βιοπορισμού, η εικονογράφηση αυτή καθεαυτή μετατράπηκε ουσιαστικά σε χόμπι και ήρθε το πρόβλημα της προσωπικής μου «φωνής». Είχα τον καημό πως η δουλειά μου δεν είναι ελκυστική, ούτε ανήκει κάπου. Σκεφτόμουν πως θα έπρεπε να είχα κάνει εκθέσεις, συνεργασίες, δημοσιεύσεις σε περιοδικά, να είχα δουλέψει σε κάποιο γνωστό δημιουργικό γραφείο της Αθήνας, όλα φαινόντουσαν ένα βουνό από «πρέπει» που μου χάλαγε το κέφι.
Πώς οραματίζεστε την αυριανή ημέρα;
Όταν έχω κεφάκια, φαντάζομαι συναυλίες, ταράτσες, παρέες, ένα project που θέλω να κάνω με risoprint, και πως σταματάμε σαν κοινωνία να παράγουμε άπειρα σκουπίδια, να καταναλώνουμε άπειρα ζώα, να περιορίζουμε τα παιδιά στο ρόλο των φύλων τους και να λέμε «δεν θέλω να ξέρω».
Ποια είναι τα χρώματα του αύριο; To μαύρο καταλαμβάνει μεγαλύτερη θέση στα μάτια σας;
Το πορτοκαλί δεσπόζει στην εικόνα μου για το αύριο, όπως και το μαύρο. Δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξη, είναι η αλήθεια. Οι πυρκαγιές και η αλλαγή του κλίματος έχουν το χρώμα της φωτιάς, του ηλιοβασιλέματος, αλλά και της έντασης. Έκανα πάντοτε σκοτεινές σκέψεις και είμαι των άκρων: έντονο fluo πορτοκαλί με matte μαύρο.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν εικονογράφο να διαμορφώσει την προσωπική του εικαστική υπογραφή μέσα σε έναν κόσμο που η εικόνα πρωτοστατεί, σχεδόν κυριαρχεί στα πάντα;
Ο πρωταγωνιστικός ρόλος της εικόνας στην σημερινή κοινωνία είναι αυταρχικός. Ως παιδί, θυμάμαι μία αίσθηση αηδίας και κορεσμού από τις παιδικές διαφημίσεις στην τηλεόραση. Ως ενήλικας, βλέπω πως ο κόσμος της διαφήμισης μας αντιμετωπίζει ακριβώς σαν παιδιά και εμείς τα καταπίνουμε αμάσητα. Ως έφηβη, το όραμα της picture perfect Americana που έβλεπα σε ταινίες με καταδυνάστευε και «έτρωγε» την σωματική και ψυχική μου υγεία. Έπειτα, ως εικονογράφος, ήθελα να ζωγραφίζω πιο φανταχτερά, πιο urban, όπως ο Wild Drawing ή ο Ino. Μετά σταμάτησα να ζηλεύω σαν παιδί, γιατί η ζωγραφική δεν είναι απολαυστική όταν αντιμετωπίζω τον εαυτό μου σαν μπούλης του προαυλίου ή σαν αυστηρός δάσκαλος.
Έχεις κάποιες προσδοκίες από την συμμετοχή σου στο φεστιβάλ illustradays;
Θα μου θυμίσει ελπίζω τις εκθέσεις που επισκέπτονταν κάθε εβδομάδα ως φοιτητές και απολαμβάναμε την δουλειά των καλλιτεχνών συλλέγοντας επαγγελματικές κάρτες και καταλόγους.
Ταξίδεψέ μας «πίσω από την εικόνα» και περιέγραψε μας μια ημέρα δουλειάς σου στο γραφείο, το σπίτι, το studio σου. Πως είναι ο χώρος που εικονογραφείς;
Στο σαλόνι που δουλεύω (ευτυχώς ευρύχωρο) έχω ένα μεγάλο τραπέζι που το κρατάω σχετικά άδειο, πάντα με ανοιχτό τον υπολογιστή για να ακούω μουσική ή audiobooks, καλό φωτισμό και θέα στο παράθυρο. Το μόνο που μου έχει λείψει από την φοιτητική ζωή είναι να δουλεύουμε πολλά άτομα παρέα στα studios του Πανεπιστημίου.
Υπάρχουν οι «κατάλληλες» εικόνες για να επικοινωνήσει κανείς ένα ευαίσθητο και δύσκολο θέμα;
Όλες οι τεχνικές ζωγραφικής έχουν τη δυνατότητα να είναι εξαιρετικά τρομαχτικές ή καταθλιπτικές, από τις «παιδικές» ζωγραφιές του βιβλίου στο Babadook μέχρι τα έργα από σφαγεία της Sue Coe. Μια πινελιά ή μια μολυβιά έχει τεράστια ερμηνευτική δύναμη που εμπεριέχει και το τυχαίο. Είμαι της άποψης πως η εικονογράφηση δεν πρέπει να καθησυχάζει αλλά να παρακινεί σκέψη και αμφισβήτηση του κόσμου και του τρόπου ζωής μας.
Ποιες οι αγαπημένες σου θεματικές όταν εικονογραφείς; Υπάρχει αγαπημένο θέμα;
Τα πάντα θα ήθελα να πω, αλλά η αλήθεια είναι πως η θεματική μου περιορίζεται σε τοπία, ανθρώπους, σπανιότερα ζώα και αφηρημένες υφές. Με εμπνέει πολύ η μουσική, τα βράχια, τα άσχημα αστικά τοπία και το ανθρώπινο σώμα.
Περισσότερες πληροφορίες για την Dan Pap
Federica Scalise
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ένας εικονογράφος σήμερα;
Σήμερα συνηθίζουμε να βλέπουμε εκατοντάδες εικόνες κάθε μέρα, η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να δημιουργείς πάντα μία εικονογράφηση αρκετά ισχυρή ώστε να κάνει κάποιον να σταματήσει, να την παρατηρήσει και να του δημιουργήσει κάποια συναισθήματα, να του ξυπνήσει την περιέργεια.
Πώς οραματίζεστε την αυριανή ημέρα;
Έχοντας ξεκινήσει στη μέση της πανδημίας μια επαγγελματική απασχόληση ως αρχιτέκτονας και εικονογράφος, ο κύριος στόχος μου είναι να συνεχίσω και με τα δύο στο μέλλον και να κάνω αυτό το όνειρο πραγματικότητα! Εικόνες και χώροι που ανήκουν στην ίδια οικογένεια. Η μετακίνηση μεταξύ δισδιάστατων εικόνων, τρισδιάστατων και πραγματικών χώρων είναι πολύ προκλητική και διεγερτική, οπότε θα ήθελα η «επόμενη μέρα» να είναι πάντα τόσο δημιουργική.
Ποια είναι τα χρώματα του αύριο; To μαύρο καταλαμβάνει μεγαλύτερη θέση στα μάτια σας;
Σπάνια χρησιμοποιώ το μαύρο, θα έλεγα μόνο όταν ψάχνω για μια αίσθηση βάθους και έκτασης. Για παράδειγμα, όταν κοιτάμε ένα βαθύ μαύρο νυχτερινό ουρανό, ή κοιτάμε ένα χώρο που οι διαστάσεις του είναι πολύ μεγάλες για να κατανοήσουμε.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν εικονογράφο να διαμορφώσει την προσωπική του εικαστική υπογραφή μέσα σε έναν κόσμο που η εικόνα πρωτοστατεί, σχεδόν κυριαρχεί στα πάντα;
Το προσωπικό μου στυλ επηρεάζεται πολύ από τις αρχιτεκτονικές μου σπουδές και μάλιστα αναπτύσσεται ξεκινώντας από την αρχιτεκτονική αναπαράσταση. Μου αρέσει να παίζω με την αξονομετρική, την επιπεδότητα, το βάθος και τις κλίμακες, χτίζοντας τη σύνθεση μέσω της γεωμετρίας του χώρου και των χρωμάτων του.
Έχεις κάποιες προσδοκίες από τη συμμετοχή σου στο φεστιβάλ illustradays;
Βρίσκω πολύ συναρπαστικό το ότι συμμετέχω στο πρώτο φεστιβάλ illustration στην Ελλάδα και ελπίζω ότι θα είναι το πρώτο από τα πολλά που θα ακολουθήσουν! Πιστεύω ότι είναι μια εξαιρετική ευκαιρία να συναντήσουμε άλλους εικονογράφους, να εξερευνήσουμε ο ένας τον άλλον, να πάρουμε έμπνευση και φυσικά να έρθουμε πιο κοντά στο κοινό.
Ταξίδεψέ μας «πίσω από την εικόνα» και περιέγραψε μας μια μέρα δουλειάς σου στο γραφείο, το σπίτι, το studio σου. Πώς είναι ο χώρος που εικονογραφείς;
Συνήθως δουλεύω από το σπίτι, όπου ευτυχώς έχω ένα επιπλέον δωμάτιο για χρήση ως στούντιο. Είναι γεμάτο εκτυπώσεις, πολύχρωμες αναφορές, βιβλία και ένα μεγάλο κίτρινο γραφείο! Εδώ αφιερώνω λίγο χρόνο για να διαβάσω λίγο με τον πρωινό μου καφέ. Σκιαγραφώ και δοκιμάζω συνθέσεις και σχήματα στο photoshop. Οι υφές και τα χρώματα έρχονται τελευταία, αλλά πάντα υπάρχουν ιδέες της τελευταίας στιγμής που προέρχονται από το ίδιο το σχέδιο.
Υπάρχουν οι «κατάλληλες» εικόνες για να επικοινωνήσει κανείς ένα ευαίσθητο και δύσκολο θέμα;
Κάθε εικονογράφηση μπορεί να είναι κατάλληλη, γιατί ο τρόπος που ερμηνεύουμε τις εικόνες είναι πολύ υποκειμενικός. Προσωπικά, βρίσκω πιο ισχυρές τις εικόνες που περιέχουν συμβολικά στοιχεία, για τον ιδιαίτερο και λεπτό τρόπο που αλληλεπιδρούν με το μυαλό μας όταν επεξεργαζόμαστε μια εικόνα.
Ποιες οι αγαπημένες σου θεματικές όταν εικονογραφείς; Υπάρχει αγαπημένο θέμα;
Η θάλασσα, η νεκρή φύση και, φυσικά, τα σπίτια! Τα αγαπημένα μου θέματα είναι σίγουρα τα τοπία και οι εσωτερικοί χώροι.
Περισσότερες πληροφορίες για τη Federica Scalise
–
Info:
illustraDays 2021: the Next Day
Το illustradays 2021: the Next Day θα πραγματοποιηθεί στις 3-12 Σεπτεμβρίου 2021 Πολιτιστικό Κέντρο Μελίνα του Δήμου Αθηναίων με δωρεάν είσοδο για το κοινό όλων των ηλικιών
