H ομάδα Paradoxluxe παρουσιάζει μια in-situ εγκατάσταση στον χώρο Two Thirds Project Space, διερευνώντας ζητήματα που αφορούν τον «εξευγενισμό» (gentrification) του σύγχρονου αστικού τοπίου, καθώς και θέματα πολιτιστικής ταυτότητας, τοπικότητας και κυριότητας.
Η έκθεση με τίτλο ”Do not panic if caught in the current” αποτελείται από στοιχεία σχεδιασμένα έτσι ώστε να θυμίζουν δωμάτιο ξενοδοχείου ή ενοικιαζόμενου διακοπών μετατρέποντας τον χώρο σε μία ενδιάμεση περιοχή με «ουδέτερη» ταυτότητα, στο βαθμό που η ουδετερότητα χαρακτηρίζεται από μια κατάσταση στην οποία τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά έχουν αντικατασταθεί από μια δυτικοποιημένη και εμπορική, αρχιτεκτονικά, αισθητική.
Μια μεταμόρφωση που συμβαίνει σε ολόκληρες γειτονιές, υποκινούμενη μαζικά από κτηματομεσιτικές εταιρείες – ένα παγκόσμια συστημικό φαινόμενο καπιταλιστικών πρακτικών.
Η ομάδα Paradoxluxe ιδρύθηκε το 2018 από την Ελληνίδα εικαστικό Νικόλ Οικονομίδου και την Πουερτορικανή εικαστικό Natalia Almonte και ασκεί κριτική στις απλουστευτικές αντιλήψεις των δύο χωρών μέσω της αποδόμησης του άμεσου περιβάλλοντός τους και τη χρήση μιας σειράς μέσων, συμπεριλαμβανομένων βίντεο, φωτογραφίας, γλυπτικής και περφόρμανς.
Η παρούσα έκθεση πραγματεύεται θέματα που τις έχουν απασχολήσει ξανά και εξακολουθούν να διερευνούν από το προηγούμενο επιμελητικό τους εγχείρημα με τίτλο ”We Are Here To Serve You”, μια ομαδική έκθεση που παρουσιάστηκε στην γκαλερί Arnold and Sheila Aronson Galleries στη Νέα Υόρκη το 2020. Σε εκείνη την έκθεση παρατηρήθηκε ήδη ένας από κοινού προβληματισμός σχετικά με το gentrification, την αστάθεια σε σχέση με τη στέγαση και το αίσθημα της έλλειψης σπιτικού, με αποτέλεσμα ο επιτακτικός χαρακτήρας αυτού του ζητήματος να απαιτεί περαιτέρω διερεύνηση.
Υπό το πρίσμα της ψυχογεωγραφίας εκφράζονται ζητήματα ομοιογένειας, αρχιτεκτονικής, τοπικότητας, αστικού τοπίου και ταυτότητας που γεφυρώνει εννοιολογικά το Πουέρτο Ρίκο και την Ελλάδα. Ο όρος είναι καίριας σημασίας για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι καλλιτέχνες ανταποκρίνονται εικαστικά σε συγκεκριμένους τόπους, και το πώς αυτοί οι τόποι είναι νοηματικά σύνθετοι, και συνδέονται μέσω συναισθηματικών, διαπροσωπικών αλλά και αυθαίρετων διαδρομών.
Ιστορίες, αφηγήσεις και αστικοί μύθοι συγκεντρώνονται στο πλαίσιο της ψυχογεωγραφίας και δημιουργούν ένα ταμπλό πολλαπλών ερμηνειών, χαρτογραφώντας το ασυνείδητο των πόλεων. Η χρήση καυστικού χιούμορ και διαφημιστικών πρακτικών λειτουργούν ως εργαλεία με στόχο την κριτική αυτών των χωρικών παρεμβάσεων. Οι εικαστικοί χρησιμοποιούν τα ίδια τους τα σώματα ως καμουφλάζ μέσω της ενδυμασίας και της τοποθέτησής τους στο χώρο υποδηλώνοντας έτσι τις διαλυόμενες τοπικές ταυτότητες μέσα στο τοπίο.
Έχοντας βαθιά επίγνωση της εκμετάλλευσης και της εξωτικοποίησης της ιστορίας, του πολιτισμού και της γης των χωρών από τις οποίες κατάγονται, η καλλιτεχνική πρακτική των Paradoxluxe επιδιώκει να επιλύσει τα αντιφατικά συναισθήματα που είναι κοινά σε όσες/ους βιώνουν ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο σπίτι. Ένας οικείος τόπος, ένα σπιτικό, γίνεται πεδίο συνεχούς αναζήτησης στις ζωές των κατοίκων, καθώς ολόκληρες κοινότητες αντικαθίστανται με ταχείς ρυθμούς από ομοιογενή συγκροτήματα κτιρίων έτοιμα προς τουριστική κατανάλωση.
Το αστικό περιβάλλον αποκτά όλο και περισσότερο ομογενοποιημένα χαρακτηριστικά, σε αντίθεση με τις πολιτιστικές ιδιαιτερότητες και τα τοπικά αρχιτεκτονικά στοιχεία των κτιρίων και των δρόμων που έχουν οικοδομηθεί πάνω σε προσωπικές ιστορίες. Κατ’ επέκταση, οι κοινότητες γίνονται μέρος μιας διαφημιστικής εκστρατείας, απορροφώμενες από τον περιβάλλοντα χώρο, και προβαλλόμενες ως ένα επιπλέον αξιοθέατο σε ένα καλά σκηνοθετημένο σκηνικό.
Η Ελλάδα και το Πουέρτο Ρίκο, χώρες που ελέγχονται από σημαντικά μεγαλύτερες οικονομίες, αποτελούν παραδείγματα ενός ολοένα και πιο καθολικού προτύπου που εγείρει ερωτήματα σχετικά με την ιδιοκτησία ενός τόπου και την πιθανή έλλειψη της υποκειμενικότητάς τους.