Οι δυνάμεις αδρανείας του πρώτου τη τάξει κρατικού γαλλικού θεάτρου οδηγούν το εγχείρημα σε Βατερλώ. Ο Γιώργος Βουδικλάρης γράφει για την παράσταση «Ταρτούφος ή ο Υποκριτής» του Ίβο βαν Χόβε.
Ο Γιάννης Χουβαρδάς δημιουργεί ένα επιβλητικό θέαμα μεγάλης πνοής, που όμοιό του δεν θυμάμαι πότε είδα για τελευταία φορά στο ελληνικό θέατρο. Ο Γιώργος Βουδικλάρης γράφει για την εναρκτήρια παράσταση του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2022.
Ο Παντελής Φλατσούσης με το συγκεκριμένο έργο κατοχυρώνει τη θέση του μέσα στον χώρο ως ένας σκηνοθέτης του οποίου την πορεία αξίζει να παρακολουθούμε αναμένοντας το επόμενο βήμα του. Γράφει ο Γιώργος Βουδικλάρης.
Η ομάδα των C for Circus τόλμησε να επιχειρήσει μια προσέγγιση καθόλου προφανή, καθόλου εντυπωσιακή, και που σίγουρα ήταν επικίνδυνη. Γράφει ο Γιώργος Βουδικλάρης.
Η προσπάθεια από τη νεανική ομάδα Knot χαρακτηρίζεται από ήθος και αποφασιστικότητα στην υπεράσπιση του κειμένου, με τη σκηνοθέτρια Αλίκη Στενού να αντιλαμβάνεται την ουσία του. Γράφει ο Γιώργος Βουδικλάρης.
Το «Θραύσματα της performance RAGADA» είναι από τις περιπτώσεις που δικαιώνουν την αναζήτηση νέων καλλιτεχνών που δεν γνωρίζουμε, σε χώρους απρόοπτους, συχνά απομακρυσμένους. Γράφει ο Γιώργος Βουδικλάρης.
Οι ηθοποιοί στήνουν τις ερμηνείες τους πάνω σε σωματικές δράσεις, και στην αλληλεπίδραση μεταξύ τους, που λειτουργεί διαρκώς και με απόλυτη ακρίβεια. Ο Γιώργος Βουδικλάρης γράφει για το «Το γεύμα» στο Θέατρο Οδού Κυκλάδων «Λευτέρης Βογιατζής».
Η Ιώ Βουλγαράκη δημιουργεί πάνω στο «Μάκιναλ» μία από τις καλύτερες παραστάσεις της, όλα λειτουργούν άψογα και συντελούν με ακρίβεια στο τελικό αποτέλεσμα. Ο Γιώργος Βουδικλάρης γράφει για το «Μάκιναλ» από την ομάδα ΠΥΡ στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.
Το αποτέλεσμα είναι σοκαριστικά αληθινό - ένα μικρό διαμάντι στην εκπνοή (;) της φετινής χειμερινής «σεζόν». Ο Γιώργος Βουδικλάρης γράφει για την «Αφροδίτη» του Παύλου Μάτεσι σε σκηνοθεσία Κατερίνας Κλειτσιώτη και Σοφίας Κορώνη στο Bios.
Θεωρώ τη «Νύχτα της Κουκουβάγιας» ως μία από τις κορυφαίες στιγμές των Elephas Tiliensis, μένοντας μακριά από τον ρεαλισμό των εικόνων του Λευτέρη Βογιατζή, κινούμενη σε μια κατεύθυνση απολύτως αφαιρετική. Γράφει ο Γιώργος Βουδικλάρης.
