Τι συμβολίζει η Μύτη; Οι Patari Project απαντούν

Patari Project: Μύτη

Ρωτήσαμε έναν έναν τους Patari Project για τη νέα παράσταση «Μύτη»

Φωτογραφίες: © Panagiotis Maidis

Στις 30 Ιανουαρίου κάνει πρεμιέρα η «Μύτη», η νέα παράσταση του Θεάτρου Πόρτα σε σκηνοθεσία Σοφίας Πάσχου. Η παράσταση βασίζεται στη «Μύτη» του Νικολάι Γκόγκολ. Ρωτήσαμε έναν έναν τους Patari Project: Τι συμβολίζει, όμως, για σας προσωπικά, η Μύτη;

Θεοδόσης Κώνστας
Η μύτη μου πρώτη χτυπά το χώμα όταν πέφτω, τρώει αγκωνιές, ρουφάει νερό όταν κάνω μακροβούτια, μαθαίνει πώς μυρίζει το χορτάρι, καταλαβαίνει πότε με περιμένει το αγαπημένο μου φαγητό στο τραπέζι, βουλώνει, με φαγουρίζει, κινείται πάντα στην ευθεία πριν το υπόλοιπο πρόσωπο. Είναι ολόισια και κάπως πεταχτούλα στην άκρη και γι’ αυτό πραγματικά υπέροχη! Είναι πλατιά με στρογγυλά μεγάλα ρουθούνια και γι’ αυτό καμιά φορά με στραβοκοιτάνε. Είναι κάπως στραβή με ένα μικρό καρούμπαλο στην κορυφή και γι’ αυτό ίσως να χρειαστεί διόρθωση αργότερα. Όσο προχωρώ στη ζωή, το κεφάλι μου γεμίζει με εντυπώσεις για το ποιος είμαι. Όταν αρχίσω να νιώθω σημαντικός και να παίρνω πολύ στα σοβαρά τον εαυτό μου, το κεφάλι μου βαραίνει τόσο που γέρνει προς τα πίσω και η μύτη μου πια κοιτάει τον ουρανό. Και να κοιτάς ψηλά είναι εθιστικό. Από εκεί φαίνονται όλοι μικροί. Κανείς δε με φτάνει να μου φορτώσει τις σκοτούρες του. Κανείς δεν αξίζει την προσοχή μου. Σιγά σιγά γίνομαι η σηκωμένη μύτη μου. Καθετί που νομίζω ότι με ορίζει, συγκεντρώνεται εκεί στην άκρη του προσώπου μου. Αυτή η άκρη, η μύτη μου που κοιτάει ψηλά, είναι αυτό που νομίζω με κάνει ιδιαίτερο και ξεχωριστό, μέχρι που αρχίζει να βαραίνει πολύ και να με φαγουρίζει και νααααααααααααααψουυυυυυυυυυυυυυυυυυ!!!!! Αδειάζω και ξαναρχίζω αλλιώς!

Patari Project: Μύτη

Θάνος Λέκκας
Όπως κάθε μεγάλο έργο, η «Μύτη» μάς δείχνει πως ο κόσμος είναι παράλογος. Αλλά το πιο παράλογο, είναι που νομίζουμε ότι τον καταλαβαίνουμε. Νομίζουμε ότι ξέρουμε τι είναι τι… Η αλήθεια είναι ντυμένη με την πραγματικότητα και δεν μπορούμε να δούμε πόσο παράδοξη και ανελέητη είναι. Αν αρθεί όμως η πραγματικότητα και μείνει μόνο η αλήθεια, τότε φαίνεται το παράλογο. Τα παιχνίδια και τα εμπόδια, οι κανόνες και τα κενά, είναι το ίδιο πράγμα. Ό,τι θεωρούμε φυσιολογικότατο μας κάνει να γουρλώνουμε τα μάτια. Πως το σκαλί υπάρχει για να ανέβουμε ψηλότερα, αλλά και για να σκοντάψουμε. Για μένα η «Μύτη» καθαυτή συμβολίζει οτιδήποτε νομίζουμε ότι μας ανήκει. Όταν χάσεις κάτι, ψάχνεις να το βρεις. Επικαλείσαι το δικαίωμά σου να το έχεις. Δεν υπάρχει όμως αυτό το δικαίωμα. Η ιστορία της «Μύτης» δοκιμάζει τα όρια της λογικής και της τάξης, έννοιες που έχουμε ασπαστεί όχι επειδή υπάρχουν, αλλά επειδή είναι απαραίτητες για την αρμονική συμβίωσή μας ως είδος…

Ηλίας Μουλάς
Για έμενα η Μύτη είναι ανάμνηση. Η όσφρηση έχει κάτι μοναδικό σε σχέση με τις υπόλοιπες αισθήσεις. Πόσες φορές, εκεί που περπατάμε, μυρίζουμε μια χαρακτηριστική μυρωδιά και μας φέρνει στο μυαλό μια πολύ συγκεκριμένη ανάμνηση; Για άλλους μπορεί να είναι η μυρωδιά ενός γλυκού, που τους φέρνει στο μυαλό τη γιαγιά τους, για άλλους η μυρωδιά ενός βιβλίου, που τους θυμίζει την παραλία που το διάβαζαν και για άλλους μπορεί να είναι ένα συγκεκριμένο γυναικείο άρωμα και θυμούνται έναν παλιό έρωτα. Αλλά το σίγουρο είναι ότι έχει σε όλους μας την ίδια αντίδραση. Μια πολύ έντονη ανάμνηση και μαζί της τα συναισθήματα που τη συνοδεύουν. Για μένα η Μύτη κρύβει πολλά μυστήρια, όπως, γιατί η Μύτη μας εξέχει από το πρόσωπό μας και δεν είναι λεία σαν τηγανίτα; Ή όπως, γιατί έχουμε δυο ρουθούνια; Έχουμε δυο μάτια για να υπολογίζουμε την απόσταση ενός αντικειμένου ή δυο αυτιά για να υπολογίζουμε την πηγή ενός ήχου. Αλλά δυο ρουθούνια; Όλες αυτές οι σκέψεις μού γεννήθηκαν κι εμένα αφού ξεκινήσαμε να διαβάζουμε και να ερευνούμε το έργο του Γκόγκολ μαζί με τους Patari Project. Και τότε συνειδητοποίησα ότι η Μύτη είναι κάτι που το θεωρούμε αυτονόητο. Κάτι που το είχαμε πάντα και πιστεύουμε ότι θα το έχουμε για πάντα. Τι θα γίνει όμως αν μια μέρα ξυπνήσουμε και δεν είναι πια εκεί;

Patari Project: Μύτη

Κίττυ Παϊταζόγλου
H «Μύτη» είναι για μένα μια ωδή σε όλα τα πράγματα που χάνουμε. Που τα θεωρούμε αυτονόητα και που μια μέρα χωρίς λόγο και εξήγηση, απλά φεύγουν. Για να διαγράψουν μια ιστορία δική τους, ανεξάρτητη από τη δική μας ζωή. Και αυτό μας ανοίγει μια πόρτα στο παράλογο -γιατί κάθε απώλεια ταρακουνάει επικίνδυνα τις ισορροπίες μας. Και μεις, μπροστά στη νέα αυτή, άγνωστη, πραγματικότητα τρέχουμε, πέφτουμε, αρνούμαστε, ουρλιάζουμε, κλαίμε, γελάμε ή απλά σιωπούμε, κάνουμε τακτικές, ζυγιάζουμε, ή απλά πονάμε και χορεύουμε. Kαι τελικά αποδεχόμαστε. Και βέβαια, αυτά που χάνονται (ή αυτοί που φεύγουν) πια περιπλανώνται ελεύθεροι -ή έχοντας την ψευδαίσθηση μιας μεγαλύτερης ελευθερίας. Έχοντας ορίσει έναν καινούριο τόπο. Που… πόσο πραγματικά μακριά από το δικό μας είναι; Αφού όλοι εν τέλει το ίδιο παιχνίδι παίζουμε, στο ίδιο καζάνι βράζουμε; Ο τόπος της μνήμης και της αναζήτησης είναι χαοτικός και αποσπασματικός, όπως κι η παράστασή μας.

Εριφύλη Στεφανίδου
Το πρόσωπό μας είναι το «πορτρέτο» μας, η εικόνα της προσωπικότητάς μας. Απεικονίζει κατά κάποιον τρόπο -προς τα έξω- την ταυτότητά μας. Μέσω αυτού μας αναγνωρίζουν οι άλλοι όταν μας βλέπουν, αλλά κι εμείς οι ίδιοι, όταν κοιτάμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη. Η μύτη είναι στο πρόσωπο το πιο έντονο χαρακτηριστικό. Είναι αυτό που καθορίζει την εικόνα. Την ολοκληρώνει, την ισορροπεί, της δίνει χαρακτήρα. Άρα είναι αυτό που σε μεγάλο βαθμό προσδιορίζει την ταυτότητά μας προς τα έξω. Χάνοντας κάποιος τη μύτη του, χάνει κάτι που θεωρούσε δεδομένο: τον εαυτό του έτσι όπως τον γνώριζε μέχρι τότε. Και ταυτόχρονα, έτσι όπως τον γνώριζαν και οι γύρω του. Κατά μια έννοια, συνεπώς, χάνει την ταυτότητά του. Αλλάζει ο τρόπος που τον βλέπουν οι άλλοι, αλλά και ο τρόπος που ο ίδιος βλέπει τον εαυτό του και τον κόσμο. Όλα αλλάζουν, όλα ανατρέπονται…

Patari Project: Μύτη

Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος
Η «Μύτη» είναι αυτό που θεωρούμε δεδομένο στη ζωή μας. Για κάθε άνθρωπο η «Μύτη» είναι κάτι τελείως προσωπικό. Ένα σπίτι, η περιουσία του, ένα αγαπημένο πρόσωπο, ένας φίλος, μια σχέση, η υγεία του. Πράγματα που τα έχουμε και δεν φανταζόμαστε τον εαυτό μας χωρίς αυτά, που είναι μέρος της καθημερινότητας μας και αποτελούν κομμάτι μας. Τα θεωρούμε τόσο αυτονόητα που ξεχνάμε να τα εκτιμήσουμε πραγματικά όσο υπάρχουν. Η απουσία τους λοιπόν μας φέρνει αντιμέτωπους με μια άλλη πραγματικότητα. Μας αποδιοργανώνει. Και νιώθουμε «εκτός»! Έξω από τα νερά μας. Πρέπει να βρούμε καινούργια πατήματα! Να μάθουμε σε έναν άλλο τρόπο ζωής! Να ενταχθούμε σε ένα καινούργιο παιχνίδι με καινούργιους κανόνες που δυστυχώς δεν υποβάλλουμε εμείς. Πώς συνεχίζεις χωρίς «μύτη»; Ειδικά όταν γύρω σου δε βρίσκεις την βοήθεια που περίμενες. Όχι επειδή ο κόσμος δεν θέλει να βοηθήσει τελικά αλλά επειδή κι εσύ δεν ξέρεις τι πραγματικά ψάχνεις!

Info παράστασης: Μύτη | 30 Ιανουαρίου – 4 Απριλίου 2017 | Θέατρο Πόρτα

Patari Project: Μύτη

Εγγραφείτε στο newsletter μας

Κάθε Σάββατο θα λαμβάνετε στο e-mail σας το newsletter του ελc με τις προτάσεις μας για την εβδομάδα!

Podpourri. Ιστορίες που ακούγονται

Ακολουθήστε το ελculture.gr στο Google News

το ελculture σας προσκαλεί σε εκδηλώσεις

ΓΡΑΨΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.