Η ομάδα 90οC και το Bios παρουσιάζουν το εμβληματικό κωμικό δράμα του μετρ του θεάτρου του παραλόγου, Ευγένιου Ιονέσκο, Το Μάθημα, έργο που κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ παραστάσεων, αφού παίζεται αδιάκοπα από τις 16.02.1957 μέχρι σήμερα, στο Théâtre de la Huchette στο Παρίσι. Το έργο, σε διασκευή της ομάδας και σκηνοθεσία του Δημήτρη Κομνηνού, θα φιλοξενηθεί από την Πέμπτη 6/12, στο Bios Basement, για 20 παραστάσεις.
Το έργο:
Ένας συνεσταλμένος Καθηγητής, γνήσιος εκφραστής της ξύλινης εκπαιδευτικής διαδικασίας, υπό́ το ανήσυχο βλέμμα της πιστής του Υπηρέτριας, συμβολική́ εκπρόσωπος της νοσηρής κοινωνίας, παραδίδει μαθήματα γεωγραφίας, αριθμητικής και γλωσσολογίας, σε ένα non binary (εκτός του διπόλου άνδρας-γυναίκα) άτομο.
Μέσα από́ ερωταπαντήσεις που θυμίζουν όλα όσα έχουμε διδαχτεί, ο Ιονέσκο στήνει μια θεατρική́ παγίδα: με την εξέλιξη του μαθήματος, ο δάσκαλος οδηγεί το Μαθητευόμενο στην πλήρη υποταγή́ και η ιστορία ξεφεύγει από τη σφαίρα του ρεαλισμού. Μέσα από σκληρές λέξεις και εικόνες, ντυμένες με το σαρδόνιο και υπέροχα ανατρεπτικό́ χιούμορ του Ιονέσκο,
οι χαρακτήρες οδηγούνται στο ολικό́ χάος, με τον δάσκαλο να γίνεται βίαιος και να δολοφονεί́ το μαθητευόμενο του.
Στο ΜΑΘΗΜΑ– ξεκάθαρα το πιο queer μάθημα στην ιστορία της παιδαγωγικής – ο Ακαδημαϊκός Ιονέσκο αναδεικνύει με τρόπο ωμό, τον αυταρχισμό και την άνοδο της φασιστικής νοοτροπίας στη διδακτική διαδικασία, την ελλιπή κατάρτιση των διδασκόντων, τα αντιεπιστημονικά και κούφια σχολικά εγχειρίδια, την επικέντρωση στην συσσώρευση της πληροφορίας και την ισοπέδωση κάθε πανεπιστημιακής γνώσης.
*ΞΕΧΑΣΕ Ο,ΤΙ ΣΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΑΘΕΙ
Η φράση αυτή αποτελεί το μανιφέστο της παράστασης.
Η ομάδα 90οC, έπειτα από πολύμηνη ιστορική έρευνα πάνω στη πολιτισμική κρίση της Διδακτικής στην Ελλάδα, στήνει στην ατμοσφαιρική αίθουσα του Bios Basement, μια βαθιά ανήσυχη παράσταση με στόχο να αναδείξει όλα όσα βρίσκονται
εκτός… διδακτέας ύλης.
Στη διασκευή της η ομάδα 90οC, μεταφέρει το έργο στην Ελλάδα του σήμερα, που, οργισμένη και αδαής, μετεωρίζεται σε έναν απροσδιόριστο χρόνο, κάπου ανάμεσα σε παρατατικό και αόριστο, κάνει χρήση του καταπιεσμένου δασκάλου, ως μοντέλο ενός κοινωνικά αποδεκτού Serial killer,που καθημερινά σκοτώνει μαθητές, ενώ ταυτόχρονα αντικαθιστά τον ρόλο της μαθήτριας με αυτόν ενός non binary (εκτός του διπόλου άνδρας-γυναίκα) ατόμου, για να επιτεθεί στα
ορθά/ακαδημαϊκά/κοινωνικά πρέπει.
Υπογραμμίζει την αποδοχή στην διαφορετικότητα και ψιθυρίζει πως μέσα από τις χαραμάδες (όπως ο κομμένος στα δύο τίτλος του έργου, στο εικαστικό της παράστασης) κρύβεται η αλήθεια.
Κύριος στόχος της ομάδας, είναι η δημιουργία μιας θεατρικής εμπειρίας που αναπνέει και εκτός θεατρικής αίθουσας, ενώ αφιερώνει την παράσταση στη μνήμη του Βαγγέλη Γιακουμάκη που βασανίστηκε και δολοφονήθηκε από συμμαθητές του, το 2015.
